Język hlai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
700 tys.[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lic | ||
| IETF | lic | ||
| Glottolog | hlai1239 | ||
| Ethnologue | lic | ||
| WALS | lic | ||
| SIL | lic | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język hlai, li – język z dajskiej rodziny językowej, używany przez mniejszość etniczną Li w centralnej i południowej części chińskiej wyspy Hajnan. Dzieli się na szereg zróżnicowanych dialektów, z których dialekt ha 哈 uważany jest za najbardziej prestiżowy. W latach 50 XX w. opracowano system zapisu języka hlai za pomocą alfabetu łacińskiego.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).