Język adai
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
0 (wymarły w XIX w.) | ||||
| Pismo/alfabet |
brak lub łacińskie | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | xad | ||||
| IETF | xad | ||||
| Glottolog | adai1235 | ||||
| SIL | XAD | ||||
| Występowanie | |||||
 Zasięg języka adai | |||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język adai – wymarły język uznawany za izolowany. Był używany do XIX wieku w północno-zachodniej Luizjanie. Jedyna wiedza na jego temat pochodzi z zapisanej w 1804 roku listy 275 wyrazów[1]. Materiał ten nie pozwala jednoznacznie powiązać adai z innymi językami. Być może był spokrewniony z językami kaddo.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Marianne Mithun: The Languages of Native North America. Cambridge: Cambridge University Press, 2001, s. 326. ISBN 0-521-23228-7. OCLC 48555503. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Adai Language (Adahi, Adaes, Atayo). Native Languages of the Americas website. [dostęp 2023-03-28]. (ang.).