Helena Tichy
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Stanowisko |
przełożona generalna |
Wyznanie |
Helena Tichy, imię chrzestne Katarzyna (ur. 6 maja 1822 w Pradze, zm. 5 marca 1886 w Cieszynie[1]) – czeska zakonnica, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza (SCB).
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Katarzyna Tichy urodziła się w 1822 w Pradze w rodzinie urzędniczej[2]. Mimo sprzeciwu rodziców, mając dwadzieścia lat, wstąpiła do nowego Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza. Obłóczyny zakonne odbyły się w Pradze 22 kwietnia 1842. Najpierw s. Tichy przebywała Mielnika, a następnie w Trzeboniu. W 1844 powróciła do Pragi, gdzie złożyła śluby wieczyste. Po profesji pracowała znowu w Trzeboniu, potem w Libercu, zaś w 1849 została skierowana do Nysy w Królestwie Prus[3].
S. Tichy przełożoną domu zakonnego w Nysie, gdzie, mimo czasowej nieprzychylności praskich władz zgromadzenia, zorganizowała szkołę dla dziewcząt katolickich, które do tej pory zmuszone były do uczęszczania do szkoły protestanckiej. Organizacji katolickiego szkolnictwa dla dziewcząt w Nysie sprzyjał biskup wrocławski Melchior von Diepenbrock. W 1857 powstała niezależna od Pragi śląska gałąź boromeuszek. Jej przełożoną generalną wybrano 20 czerwca 1857 w Nysie s. Helenę. Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 s. Tichy wraz z 90 innymi siostrami ze swej prowincji zaangażowana była w pomoc medyczną dla rannych. Przebywała m.in. w Mannheim. We wrześniu 1870 udało jej się odwiedzić dom macierzysty w Nancy w okupowanej Francji[3].
W 1871 boromeuszki przeniosły siedzibę do Trzebnicy. Dzięki przychylności biskupa wrocławskiego Heinricha Förstera siostry zakupiły część zabudowań pocysterskich i urządziły zakład opiekuńczy. Gdy nasiliły się represje wobec Kościoła katolickiego na terenie Królestwa Prus w okresie kulturkampfu, s. Tichy przeniosła w 1875 siedzibę zgromadzenia do Cieszyna, gdzie siostry otwarły nowy klasztor przy Górnym Rynku. Generalat funkcjonował w Cieszynie od 1879[4]. Pozwolenia na osiedlanie się sióstr poza diecezją wrocławską udzielił papież Pius IX w 1877. Pozwolenia na przeniesienie siedziby prowincji i otwarcie nowego nowicjatu w Cieszynie udzielił Leon XIII w 1879. Działalność matki Tichy doprowadziła do otwarcia nowych placówek na terenie Śląska Austriackiego, na Morawach i w Galicji. Za jej urzędowania siostry rozpoczęły prace misyjne na Bliskim Wschodzie, m.in. w Konstantynopolu i Aleksandrii[5][6]. W czasie urzędowania matki Tichy boromeuszki otwarły 78 nowych placówek (m.in. Aleksandria, Wielkie Oczy, Lwów – seminarium duchowne, Łańcut – fundacja Potockich). Helena Tichy zmarła 5 marca 1886 w Cieszynie[7]. Uroczystościom pogrzebowym 9 marca 1886 przewodniczył bp Franciszek Śniegoń. W 1960 szczątki matki Tichy zostały przeniesione na Cmentarz Komunalny w Cieszynie[3].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W 2013 została uhonorowana lampą ufundowaną przez rodzinę oraz przyjaciół umieszczoną na Uliczce Cieszyńskich Kobiet[8][9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wayback Machine [online], www.boromeuszki.cieszyn.pl [dostęp 2023-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-09] .
- ↑ Katarzyna Koczwara: Portrety cieszynianek: Siostra Helena Tichy z zakonu Sióstr Boromeuszek (Dziennik Zachodni). cieszyn.naszemiasto.pl, 2014-05-05. [dostęp 2017-03-08]. (pol.).
- ↑ a b c Matka Helena Tichy – Siostra Miłosierdzia św. Karola Boromeusza. Okólnik z okazji 100-lecia śmierci Matki Heleny Tichy (maszynopis). Mikołów: Generalat Boromeuszek, 1986, s. 1–83. (pol.).
- ↑ Dzieje Cieszyna. Od pradziejów do czasów współczesnych. Wyd. 2. T. 3: Cieszyn od Wiosny Ludów do III Rzeczypospolitej. Cieszyn: Książnica Cieszyńska, 2010, s. 119–121. ISBN 978-83-927052-6-0. (pol.).
- ↑ 37. Matka Helena Tichy 1822-1886. www.cieszyn.pl. [dostęp 2017-03-08]. (pol.).
- ↑ Matka Helena Tichy. boromeuszki.pl. [dostęp 2017-03-08]. (pol.).
- ↑ Barbara Stelmach-Kubaszczyk: Na Cieszyńskiej Ziemi. gwiazdkacieszynska.pl, 2016-09-23. [dostęp 2017-03-08]. (pol.).
- ↑ Kolejne zasłużone dla miasta kobiety wzbogaciły Uliczkę cieszyńskich kobiet [online], gazetacodzienna.pl [dostęp 2022-03-09] .
- ↑ Uliczka cieszyńskich pań [online], OX.pl [dostęp 2022-03-09] (pol.).