Przejdź do zawartości

Harry Styles

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harry Styles
Ilustracja
Harry Styles (2023)
Imię i nazwisko

Harry Edward Styles

Pseudonim

Hazza, Harold, Harreh

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1994
Redditch

Instrumenty

gitara, fortepian

Typ głosu

baryton

Gatunki

pop, rock, contemporary pop/rock

Zawód

piosenkarz, autor tekstów, model, aktor

Aktywność

od 2010

Wydawnictwo

Syco, Sony Music Entertainment, Columbia Records

Powiązania

Louis Tomlinson, Niall Horan, Liam Payne, Zayn Malik

Zespoły
One Direction (2010–2016)
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Harry Edward Styles (ur. 1 lutego 1994 w Redditch) – brytyjski piosenkarz, autor tekstów, muzyk, model i aktor[1].

Karierę muzyczną rozpoczął w 2010 od udziału w siódmej edycji brytyjskiego programu typu talent show The X Factor[2]. W latach 2010–2015 jeden z wokalistów boys bandu One Direction, jednego z najlepiej sprzedających się zespołów muzycznych na świecie. Nagrał i wydał z grupą łącznie pięć płyt: Up All Night (2011), Take Me Home (2012), Midnight Memories (2013), Four (2014) i Made in the A.M. (2015), które do 2020 rozeszły się w nakładzie ok. 70 mln egzemplarzy na świecie[3]. Od 2015 artysta solowy, wydał trzy płyty: Harry Styles (2017), Fine Line (2019) i Harry’s House (2022) oraz wylansował przeboje: „Sign of the Times”, „Watermelon Sugar” i „As It Was”.

Laureat trzech nagród Grammy (w tym w kategorii Album roku za rok 2022), sześciu Brit Awards i czterech MTV Video Music Awards[4][5][6]. W 2020 został pierwszym mężczyzną, który znalazł się na głównej okładce czasopisma „Vogue”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 lutego w Redditch[7], Worcestershire w Anglii, jest synem Anne Twist oraz Desmonda Stylesa[8]. Kiedy był dzieckiem, przeprowadził się wraz z rodzicami i starszą siostrą Gemmą[9] do wioski Holmes Chapel w hrabstwie ceremonialnym Cheshire. Jednak jego rodzice rozwiedli się, gdy miał siedem lat. Ma starszego przyrodniego brata o imieniu Mike oraz przyrodnią siostrę Amy[10]. Jako dziecko śpiewał covery na maszynie karaoke, którą podarował mu jego dziadek, a pierwszą piosenką, którą nagrał, była The Girl of My Best Friend Elvisa Presleya[11]. Uczęszczał do Holmes Chapel Comprehensive School i jako nastolatek pracował w lokalnej piekarni W. Mandeville[12]. Ponadto wraz z przyjaciółmi występował w szkolnym boys bandzie White Eskimo[13].

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

2010–2015: One Direction

[edytuj | edytuj kod]
One Direction w programie The X Factor (2010)

W kwietniu 2010, za namową matki, wziął udział w przesłuchaniach do siódmej brytyjskiej wersji programu The X Factor[13]. W pierwszym etapie zaśpiewał piosenkę „Hey, Soul Sister” zespołu Train. Niezadowolony z wyboru oraz wykonania tej piosenki juror Simon Cowell zasugerował, by Styles zaśpiewał a cappella coś innego, a ten wybrał „Isn’t She Lovely” z repertuaru Steviego Wondera. Dzięki tej zmianie Styles przeszedł do kolejnej rundy, tzw. bootcampu, z którego został wyeliminowany. Po ogłoszeniu wyników wraz z czterema innymi solowymi uczestnikami (Niallem Horanem, Liamem Payne’em, Louisem Tomlinsonem i Zaynem Malikiem) otrzymali propozycję utworzenia boysbandu. Przez wiele lat utrzymywano, iż to Cowell jest odpowiedzialny za skład zespołu, jednak w 2022 opublikowano nagranie, z którego wynika, że znaczące decyzje w tej sprawie podejmowała Nicole Scherzinger[14]. Zespół otrzymał nazwę zaproponowaną przez Stylesa – One Direction[15]. Boys band zadebiutował w programie wykonaniem piosenki Torn podczas ostatniej rundy przed odcinkami na żywo. Decyzją Cowella przeszli do głównej rywalizacji i rozpoczynając od wykonania utworu Viva la Vida zespołu Coldplay szybko zdobyli grono fanów docierając do finału programu. W finałowym głosowaniu widzów zajęli trzecie miejsce[16], ale ich popularność pozwoliła im na podpisanie kontraktu wartego 1 mln funtów z wytwórnią Syco Music i rozpoczęciem pracy nad pierwszym albumem pod okiem Cowella[17].

Pierwszy singiel zespołu, What Makes You Beautiful, ukazał się 11 września 2011 roku i zadebiutował na pierwszym miejscu listy przebojów w Wielkiej Brytanii[18]. Ich pierwszy album studyjny Up All Night miał premierę w listopadzie tego samego roku i także okazał się sukcesem, debiutując na drugim miejscu UK Albums Chart i stając się jednocześnie jednym z najszybciej sprzedających się albumów debiutanckich w historii[19].

Przed końcem 2011 roku boysband podpisał kontrakt z amerykańską wytwórnią Columbia Records, dzięki czemu rozpoczęli promocję zespołu i pierwszego albumu w Stanach Zjednoczonych[20]. Do 2016 wydali jeszcze cztery albumy: Take Me Home (2012), Midnight Memories (2013), Four (2014) i Made in the A.M. (2015). Z czterema pierwszymi płytami dotarli do pierwszego miejsca amerykańskiej listy Billboard 200[21]. 25 marca 2015 roku Zayn Malik za pośrednictwem social mediów przekazał informację, że podjął decyzję o odejściu z One Direction, zaś kilka miesięcy później, 24 sierpnia 2015 roku, wszyscy członkowie poinformowali o zawieszeniu działalności zespołu.

2016–2018: Harry Styles

[edytuj | edytuj kod]
Styles (2017)

Po zakończeniu promowania ostatniej płyty One Direction, Styles dołączył do Full Stop Management i agencji talentów CAA, podpisując kontrakt nagraniowy z Columbia Records w pierwszej połowie 2016 roku[22] W tym czasie założył również własną wytwórnię płytową Erskine Records[23]. Nagrywanie debiutanckiego albumu Harry Styles miało miejsce przez cały 2016 rok w Los Angeles, Londynie i Port Antonio na Jamajce, gdzie Styles i jego współpracownicy spędzili dwa tygodnie na pisaniu tekstów. Ostatecznie w marcu 2017 roku ogłosił, że jego pierwszy solowy singiel Sign of the Times zostanie wydany 7 kwietnia. Piosenka zajęła pierwsze miejsce na UK Singles Chart i czwarte na amerykańskiej liście Billboard Hot 100[24][25]. Ballada, w której dominują wpływy muzyczne z gatunków glam i soft rock[26][27] była porównywana do twórczości chwilę wcześniej zmarłego Davida Bowiego[28]. Magazyn The Rolling Stone uznał debiutancki singiel Sign of the Times za najlepszą piosenkę 2017 roku[29]. Teledysk zadebiutował miesiąc po premierze piosenki, 8 maja[30] i przedstawia latającego oraz chodzącego po wodzie piosenkarza. Wideo zdobyło nagrodę Brit Awards w kategorii Najlepszy Brytyjski Teledysk. W kwietniu, chwilę po wydaniu singla, Styles był gościem muzycznym w Saturday Night Live w Stanach Zjednoczonych, lecz za jego solowy debiut telewizyjny uznaje się wzięcie udziału w The Graham Norton Show prowadzonego przez samego Nortona[31][32].

Jego debiutancki album Harry Styles został wydany 12 maja 2017 roku[33], po czym zadebiutował jako numer jeden w kilku krajach, m.in. w jego rodzinnej Wielkiej Brytanii oraz w Stanach Zjednoczonych[34]. Płyta była pod wpływem soft rocka z lat 70.[35] i została opisana przez Variety[36] jako „klasyczny koktajl psychodelii, britpopu i balladii”. Zgodnie z raportem IFPI, album sprzedano w ponad milionowym nakładzie na całym świecie, dzięki czemu było to jedno z najlepiej sprzedających się nagrań w 2017[37]. Kilka miesięcy po premierze debiutanckiej płyty Styles wyruszył w swoją pierwszą trasę koncertową, Harry Styles: Live on Tour, od września 2017 do lipca 2018, występując w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i Australii[38][39].

Pod koniec 2018 roku Styles wraz z Jack Antonoff’em i Ilsey Juber stworzył utwór lfie’s Song (Not So Typical Love Song) na potrzeby filmu Twój Simon, który nagrał zespół Bleachers[40]. Co więcej, piosenkarz także udzielał się jako producent wykonawczy amerykańskiego sitcomu CBS Happy Together, którego premiera odbyła się w październiku 2018 roku. Sam sitcom był inspirowany jego czasem spędzonym z producentem telewizyjnym Benem Winstonem i jego żoną[41]. Również końcem 2018 roku Harry rozpoczął współpracę z włoskim domem mody Gucci, dla którego udziela się jako model w kampaniach reklamowych[42][43].

2019–2021: Fine Line

[edytuj | edytuj kod]

Drugą płytę Harry’ego zapowiadał singiel Lights Up wydany w październiku 2019 roku[44]. Utwór zadebiutował na trzecim miejscu w Wielkiej Brytanii[45]. Na chwilę przed wydaniem albumu Styles pojawił się w Saturday Night Live jako gospodarz oraz główna postać muzyczna goszcząc Jamesa Cordena i Kendal Jenner[46]. Po wydaniu albumu w grudniu ponownie gościł na The Late Late Show z Jamesem Cordenem[47].

Fine Line została wydana 13 grudnia[48]. Album został nagrany w studiu Shangri-La w Malibu w Kalifornii z tym samym zespołem produkcyjnym, który towarzyszył przy tworzeniu debiutu i przyniósł mu trzy nominacje do Grammy[49]. Nowa płyta miała podobne brzmienia co pierwsza, jednak zawierała większe wpływy funku i soulu[48][50]. Nowe wydawnictwo otrzymało pozytywne recenzje od krytyków[51]. Album osiągnął drugą pozycję w Wielkiej Brytanii[52] i znalazł się na szczycie amerykańskich list przebojów, bijąc rekord jako największy debiut sprzedaży angielskiego artysty w USA[53]. Magazyn The Rolling Stone umieścił go na 491 miejscu na liście „500 najlepszych albumów wszech czasów” w 2020 roku[54]. Singiel Watermelon Sugar stał się czwartym singlem Harry’ego w pierwszej dziesiątce w Wielkiej Brytanii, osiągając czwarte miejsce[55], a także jego pierwszy numer jeden w Stanach Zjednoczonych[56].

Styles podczas Love On Tour (2022)

Trasa koncertowa promująca wydawnictwo Fine Line, zatytułowana Love On Tour, miała odbyć się w 2020 roku[57], jednak z powodu wybuchu pandemii wirusa SARS-CoV-2 wszystkie zaplanowane koncerty na ten rok odwołano a część przeniesiono na 2021. Zaczynając trasę koncertową w Stanach Zjednoczonych końcem 2021[58] roku, Styles odwiedził Europę w 2022 oraz 2023[59]. Występy głównie odbywały się na arenach oraz stadionach.

Pod koniec 2021 roku wprowadził na rynek markę do pielęgnacji skóry i paznokci pod nazwą Pleasing[60].

2022: Harry’s House

[edytuj | edytuj kod]

W 2022 roku osiągnął największy komercyjny sukces w swojej karierze dzięki wydaniu albumu pt. Harry’s House[61]. Główny singiel z płyty, „As It Was”, zadebiutował na pierwszym miejscu listach przebojów w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, stając się drugim solowym singlem numer jeden Stylesa w obu krajach[62][63][64]. Album również zadebiutował na szczycie list przebojów w Wielkiej Brytanii i USA jako najszybciej sprzedająca się płyta 2022 roku[65]. Podczas pierwszego tygodnia premiery piosenkarz zajął pierwsze miejsce na listach albumów i singli zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i USA, odpowiednio z Harry’s House i „As It Was”[66][67]. Dzięki czterem utworom z albumu, które jednocześnie znalazły się na listach przebojów w USA, stał się pierwszym brytyjskim artystą solowym, który osiągnął ten wyczyn (mowa o As It Was na miejscu 1, Late Night Talking na miejscu 4, Music for a Sushi Restaurant na miejscu 8, Matilda na miejscu 9)[68]. W 2022 Styles otrzymał sześć nominacji do Nagrody Grammy oraz cztery nominacje do Brit Awards[69][70]. W trakcie ceremonii nagród Grammy otrzymał statuetki w kategoriach Albumu Roku i Najlepszego Popowego Albumu Wokalnego, zaś podczas 43. ceremonii wręczenia nagród Brit otrzymał cztery nagrody, w tym za album roku[71][72].

Styles został ogłoszony główną gwiazdą wieczoru podczas amerykańskiego festiwalu Coachella w kwietniu 2022 roku[73]. Wówczas pierwszy raz zaprezentował As It Was na żywo, co więcej, wykonał także przedpremierowo nowe piosenki Boyfriends oraz Late Night Talking[74]. Podczas dwóch festiwalowych występów gościł na scenie Shaniane Twain, z którą wykonał jej utwór „Man! I Feel Like a Woman!(inne języki)”, a wraz z Lizzo wykonał wspólnie cover piosenki Glorii Gaynor „I Will Survive”[75]. Krótko po festiwalu wyruszył w europejską część trasy Love On Tour, w jej ramach wystąpił m.in. w Warszawie[76]. W międzyczasie, tj. w połowie października 2022, Gucci wydał kolekcję Gucci Ha Ha Ha stworzoną przez Stylesa i Alessandro Michele[77].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Równolegle do kariery muzycznej Styles brał udział w kilku projektach filmowych:

Rok Tytuł Rola Gatunek filmu
2017 Dunkierka[78] Alex Wojenny
2021 Eternals[79] Eros / Starfox Fantasy
2022 Nie martw się, kochanie[80] Jack Thriller
2022 My Policeman[81] Tom Burgess Romans

2017: Dunkierka

[edytuj | edytuj kod]

Jego debiutem filmowym była postać Jacka w filmie wojennym reżyserii Christophera Nolana Dunkierka (2017), gdzie wcielił się w jednego z żołnierzy podczas ewakuacji alianckich sił zbrojnych w 1940 roku z Dunkierki[82].

2021: Eternals

[edytuj | edytuj kod]

Pojawił się gościnnie jako Eros / Starfox, brat Thanosa, w środkowej scenie filmu Marvel Cinematic Universe Eternals. Wystąpił na jednym ekranie z takimi osobowościami jak Angelina Jolie czy Salma Hayek[83].

2022: Nie martw się, kochanie i My Policeman

[edytuj | edytuj kod]

Styles ubiegał się o główną rolę Elvisa Presleya w musicalu biograficznym Baza Luhrmanna pt. Elvis. Luhrmann w wywiadzie dla australijskiego radia Nova FM stwierdził, że:

„Harry jest naprawdę utalentowanym aktorem. Chciałbym z nim pracować, jednak prawdziwym problemem z Harrym jest to, że jest Harrym Stylesem. Jest już ikoną. Butler po prostu urodził się, by zagrać Króla Rock’n’Rolla”[84].

Drugim filmem jest thriller psychologiczny Nie martw się, kochanie w reżyserii Olivii Wilde[85][86], gdzie Styles zagrał u boku Florence Pugh. Po premierze na 79. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, film, jak również jego występ na wielkim ekranie, otrzymały mieszane recenzje[87][88]. W tym samym roku Styles zagrał także u boku Emmy Corrin w My Policeman, filmowej adaptacji powieści o tym samym tytule z 2012 roku, która miała premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto[89].

Wizerunek publiczny

[edytuj | edytuj kod]

Styl i moda

[edytuj | edytuj kod]
Sukienka, którą nosił Styles

Podczas występowania w zespole One Direction Harry nosił zazwyczaj obcisłe dżinsy, kwieciste nadruki i ekstrawaganckie garnitury[90]. Jednak Styles zmienił swój styl ubierania zaraz po opuszczeniu zespołu. W 2017 roku został twarzą domu mody Gucci a jego stylistą został Harry Lambert[91]. Stylizacje Harry’ego stały się neutralne płciowo, często wybiera elementy damskiej garderoby łącząc je z elementami męskimi. Przyczynił się on w 2019 roku do zapoczątkowania trendu na zakładanie za dużych swetrów, workowatych spodni z wysokim stanem i naszyjników z pereł[92], co skłoniło Jacoba Gallaghera z The Wall Street Journal do nazwania go „popularyzatorem męskiego naszyjnika z pereł”[93]. Przełomową stylizacją okazał się jego ubiór na Met Gali w maju 2019 roku na której wystąpił z perłowym kolczykiem, w półprzezroczystym topie, czarnym garniturze Gucci, w butach na obcasie i z pomalowanymi paznokciami. W 2020 roku wzbudził kontrowersje pojawiając się na okładce grudniowego wydania magazynu Vogue w sukience. Jednocześnie został pierwszym mężczyzną, który wystąpił na okładce amerykańskiego Vogue[94].

Inspiracje muzyczne

[edytuj | edytuj kod]

Wśród swoich inspiracji muzycznych Styles wymienia artystów takich jak m.in. Paul McCartney, The Beatles, Fleetwood Mac, Etta James, Joni Mitchell, Van Morrison, Hall and Oates, Elvis Presley, Harry Nilsson, Stevie Nicks[95]. Z kolei sama Stevie Nicks przyznała, że utrzymuje ze Stylesem przyjacielskie relacje[96]:

On [przyp. Styles] jest Mick’a [przyp. Fleetwooda] i moim dzieckiem z miłości. Kiedy Harry pojawił się w naszym życiu, powiedziałam: „O mój Boże, to jest syn, którego nigdy nie miałam, więc go adoptowałam. Kocham Harry’ego i bardzo się cieszę, że Harry nagrał rock&rolla – mógłby nagrać płytę pop i to byłby dla niego łatwy sposób, ale wydaje mi się, że zdecydował, że chce urodzić się również w 1948 roku – nagrał płytę, która bardziej przypominała 1975.

Stevie Nicks, Alternative Press Magazine

Krytycy muzyczni podkreślali silną inspirację Stylesa muzykami rockowymi, takimi jak Oasis czy David Bowie[97], choć sam przedstawiciel zespołu Oasis, Noel Gallagher otwarcie krytykował Stylesa, podważając jego karierę rozpoczętą w programie typu X-Factor oraz dokonania muzyczne m.in. utwór „Sign of the Times”[98].

Koncerty w Polsce

[edytuj | edytuj kod]
Harry Styles w Polsce
Data Miejsce Źródło
18 lipca 2022 Tauron Arena Kraków [99]
2 lipca 2023 PGE Narodowy [100]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Trasy Koncertowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 2017–2018: Harry Styles: Live on Tour
  • 2021–2023: Love On Tour

Single

[edytuj | edytuj kod]
Notowania piosenek Harry’ego Stylesa w Polsce
Tytuł Rok Pozycja na liście

POL

Album
Sign of the Times 2017 1[101] Harry Styles
Two Ghosts –
Kiwi –
Lights Up 2019 29[102] Fine Line
Adore You 11[103]
Falling 2020 –
Watermelon Sugar 11[104]
Golden –
Treat People with Kindness 2021 –
Fine Line –
As It Was 2022 1[105] Harry’s House
Late Night Talking 11[106]
„–” oznacza, że singel nie był notowany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Neil Z. Yeung: Harry Styles Biography. allmusic.com. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-08)]. (ang.).
  2. ↑ Nagranie z początków jego kariery wyciekło do sieci. Nie zapowiadało się dobrze! [online], muzyka.interia.pl [dostęp 2022-09-14] (pol.).
  3. ↑ One Direction: Ten years of 1D, but is a reunion on the way? – CBBC Newsround [online] [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  4. ↑ Harry Styles [online], www.grammy.com [dostęp 2023-07-09].
  5. ↑ Harry Styles continues winning streak on home turf after cleaning up at BRITs [online], HITC, 12 lutego 2023 [dostęp 2023-07-09] (ang.).
  6. ↑ Stella Akinwumi, Harry Styles accepts VMA win virtually due to Madison Square Garden clash [online], Metro, 29 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  7. ↑ Connie Osborne: Harry Styles born in Redditch – confirmed. redditchstandard.co.uk, 2014-01-03. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-06)]. (ang.).
  8. ↑ Yasmine Leung: Who is Harry Styles’ dad? New single As It Was talks family. thefocus.news, 2022-04-01. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-01)]. (ang.).
  9. ↑ Gemma Styles on growing up with her brother. anothermanmag.com, 2018-02-01. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-24)]. (ang.).
  10. ↑ Harry Styles’ stepfather Robin Twist dies aged 57 after ‘long cancer battle’, „BBC News”, 22 czerwca 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  11. ↑ 26 Essential Things to Know About Harry Styles [online], E! Online, 1 lutego 2020 [dostęp 2022-09-14].
  12. ↑ Alex McIntyre: The friendly Cheshire village that Harry Styles calls home. cheshire-live.co.uk, 2021-09-18. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-17)]. (ang.).
  13. ↑ a b Matt Gray: Harry Styles Named His High School Band ‘White Eskimo’: ‘We Wrote a Song About Luggage’. cheatsheet.com, 2021-05-15. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-14)]. (ang.).
  14. ↑ NEVER BEFORE SEEN footage of One Direction’s formation | The X Factor UK. [dostęp 2022-09-14].
  15. ↑ Harry Styles came up with One Direction name. apnews.com, 2017-10-19. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-11)]. (ang.).
  16. ↑ X Factor final: One Direction booted off, Rebecca and Matt left. metro.co.uk, 2010-12-12. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-11)]. (ang.).
  17. ↑ X Factor’s One Direction sign £1m deal. expressandstar.com, 2010-12-13. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-17)]. (ang.).
  18. ↑ One Direction single debuts at number one. bbc.com, 2011-09-18. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-17)]. (ang.).
  19. ↑ One Direction Thank Fans For ‘Up All Night’ Chart Success. capitalfm.com, 2011-11-28. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-18)]. (ang.).
  20. ↑ One Direction sign US record deal with Adele label Columbia [online], digitalspy.com, 22 listopada 2011 [dostęp 2022-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-01] (ang.).
  21. ↑ Keith Caulfield: One Direction’s ‘Four’ Makes Historic No. 1 Debut on Billboard 200 Chart. Billboard, 2014-12-15. [dostęp 2014-11-26].
  22. ↑ Shirley Halperin, Harry Styles Signs Recording Contract With Columbia: Exclusive [online], Billboard, 24 czerwca 2016 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  23. ↑ Harry Styles has launched his own independent label – Erskine Records [online], Music Business Worldwide, 9 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  24. ↑ Official Charts Analysis: Harry Styles ends Ed Sheeran’s reign as No.1 single | Analysis | Music Week [online], musicweek.com [dostęp 2022-09-14].
  25. ↑ Gary Trust, Ed Sheeran Tops Hot 100 for 12th Week, as Harry Styles Starts at No. 4 [online], Billboard, 17 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  26. ↑ Da’Shan Smith, Here Are The Lyrics To Harry Style’s ‘Sign Of The Times’ [online], Billboard, 7 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  27. ↑ Harry Styles Goes Solo With “Sign Of The Times” [online], idolator, 7 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14].
  28. ↑ Harry Styles channels glam rock in post-One Direction debut [online], CTVNews, 7 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  29. ↑ Christopher R. Weingarten i inni, 50 Best Songs of 2017 [online], Rolling Stone, 29 listopada 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  30. ↑ Harry Styles – Sign of the Times (Official Video). [dostęp 2022-09-14].
  31. ↑ Yahoo należy do rodziny marek Yahoo [online], consent.yahoo.com [dostęp 2022-09-14].
  32. ↑ Harry Styles is making solo UK debut on The Graham Norton Show [online], Digital Spy, 5 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  33. ↑ Gil Kaufman, Harry Styles Self-Titled Debut Due May 12 [online], Billboard, 13 kwietnia 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  34. ↑ How Harry Styles’ album has performed in the charts across the world [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  35. ↑ Is Harry Styles’ album worth the wait?, „BBC News”, 11 maja 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  36. ↑ Eve Barlow, Harry Styles’ Solo Album: A Track-by-Track Breakdown [online], Variety, 12 maja 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  37. ↑ Global top 10 digital singles of 2017 & Global top 10 albums of 2017, [w:] Global music report 2018. Annual state of the industry [PDF], ifpi.org, s. 9 [dostęp 2019-07-08] [zarchiwizowane 2019-06-26] (ang.).
  38. ↑ Jon Blistein, Harry Styles Plots Extensive 2018 Tour [online], Rolling Stone, 8 czerwca 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  39. ↑ Dave Brooks, Harry Styles Sells Out First World Tour in Seconds [online], Billboard, 5 maja 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  40. ↑ Khalid Calls Normani ‘Unmatchable’ Ahead Of Their ‘Love, Simon’ Collab [online], MTV [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  41. ↑ Yes, Harry Styles (that Harry Styles) will executive-produce a sitcom on CBS this fall, „The Washington Post”, ISSN 0190-8286 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  42. ↑ Condé Nast, A Pig, A Swan, A Statue, A Headscarf – Harry Styles’s New Gucci Campaign Is Even More Extra Than The Last [online], British Vogue, 21 maja 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  43. ↑ Condé Nast, Alongside Harry Styles, Three Faces Of Gucci’s New Campaign Discuss Its Hopeful Message [online], British Vogue, 1 sierpnia 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  44. ↑ Lilly Pace, Harry Styles Just Announced His Sophomore Album ‘Fine Line’ and Nothing Else Matters [online], Billboard, 4 listopada 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  45. ↑ Official Singles Chart Top 100 | Official Charts Company [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  46. ↑ Spill Your Guts: Harry Styles & Kendall Jenner. [dostęp 2022-09-14].
  47. ↑ Gil Kaufman, Harry Styles Epically Guest-Hosts ‘Late Late Show’: Interviews Himself, Performs ‘Adore You,’ Hits ‘Carpool’ Lane: Watch [online], Billboard, 11 grudnia 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  48. ↑ a b Zoe Haylock, Get Your Bell-Bottoms on, Harry Styles’s New Album Is Out! [online], Vulture, 13 grudnia 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  49. ↑ Harry Styles [online], GRAMMY.com, 15 grudnia 2020 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
  50. ↑ Hannah Mylrea, Harry Styles – ‘Fine Line’ review: packed with personality and charm (and saucy lyrics) [online], NME, 9 grudnia 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  51. ↑ Fine Line by Harry Styles. [dostęp 2022-09-14].
  52. ↑ Taylor Swift’s Evermore reclaims Official Albums Chart top spot [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  53. ↑ Keith Caulfield, Harry Styles’ ‘Fine Line’ Album Earns Huge No. 1 Debut on Billboard 200 Chart [online], Billboard, 22 grudnia 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  54. ↑ Rolling Stone, The 500 Greatest Albums of All Time [online], Rolling Stone, 22 września 2020 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  55. ↑ Joel Corry & MNEK keep Number 1 single, Billie Eilish scores highest new entry [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  56. ↑ Gary Trust, Harry Styles’ ‘Watermelon Sugar’ Surges to Top of Billboard Hot 100, Becoming His First No. 1 [online], Billboard, 10 sierpnia 2020 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  57. ↑ Chloe Melas, Harry Styles announces 2020 tour [online], CNN, 13 listopada 2019 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  58. ↑ Heran Mamo, Harry Styles Postpones North American Love On Tour Until Summer 2021 [online], Billboard, 10 czerwca 2020 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  59. ↑ Vulture Editors, All the Live Events, Movie Releases, and Productions Affected by the Coronavirus [online], Vulture, 24 stycznia 2021 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  60. ↑ Condé Nast, Introducing Pleasing, Harry Styles’ first brand [online], British GQ, 15 listopada 2021 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  61. ↑ Harry’s House by Harry Styles. [dostęp 2022-09-14].
  62. ↑ Hannah Dailey, Harry Styles Announces First Single From ‘Harry’s House’ – and It’s Coming Soon [online], Billboard, 28 marca 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  63. ↑ Nothing is As It Was with Harry Styles’ career-best new debut [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  64. ↑ Gary Trust, Harry Styles’ ‘As It Was’ Launches at No. 1 on Billboard Hot 100 [online], Billboard, 11 kwietnia 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  65. ↑ Harry Styles boasts fastest-selling album of the year to date with Harry’s House [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  66. ↑ Harry Styles achieves rare UK Official Chart Double this week [online], officialcharts.com [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  67. ↑ Xander Zellner, Harry Styles Returns to No. 1 on Billboard Artist 100 Chart Thanks to ‘Harry’s House’ Debut [online], Billboard, 1 czerwca 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  68. ↑ Gary Trust, Harry Styles Returns to No. 1 on Billboard Hot 100 With ‘As It Was,’ Debuts 3 Songs in Top 10 [online], Billboard, 31 maja 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  69. ↑ Condé Nast, Grammy Nominations 2023: See the Full List Here [online], Pitchfork, 15 listopada 2022 [dostęp 2023-07-09] (ang.).
  70. ↑ Brit Awards 2023: The full list of nominations - with Harry Styles and Wet Leg leading the pack [online], Sky News [dostęp 2023-07-09] (ang.).
  71. ↑ Grammy 2023. Historyczny rekord Beyonce, Harry Styles z albumem roku i jedno wielkie zaskoczenie [online], www.well.pl, 6 lutego 2023 [dostęp 2023-07-09] (pol.).
  72. ↑ BRIT Awards wręczone. Harry Styles wielkim zwycięzcą [online], TVN24, 12 lutego 2023 [dostęp 2023-07-09] (pol.).
  73. ↑ Condé Nast, Why Do Women in Their 40s Love Harry Styles So Much? [online], Vogue, 1 września 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  74. ↑ Katie Atkinson, Full Coachella 2022 Lineup Is Here [online], Billboard, 13 stycznia 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  75. ↑ Tom Skinner, Lizzo says she was was „genuinely surprised” Harry Styles invited her to Coachella [online], NME, 30 kwietnia 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  76. ↑ Relacja z koncertu Harry'ego Stylesa w Posce [WIDEO] - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  77. ↑ Condé Nast, “This Collection Is a True Act of Love” – Alessandro Michele on His Gucci Ha Ha Ha Collab With Harry Styles [online], Vogue, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  78. ↑ Dunkirk. Christopher Nolan Syncopy, Warner Bros., Dombey Street Productions. 2017-07-21. [dostęp 2022-09-14].
  79. ↑ Eternals. Chloé Zhao Marvel Studios. 2021-11-05. [dostęp 2022-09-14].
  80. ↑ Don't Worry Darling. Olivia Wilde New Line Cinema, New Line Productions, Vertigo Entertainment. 2022-09-23. [dostęp 2022-09-14].
  81. ↑ My Policeman. Michael Grandage Amazon Studios, Independent Entertainment, MGC Entertainment. 2022-10-21. [dostęp 2022-09-14].
  82. ↑ Ale Russian: Everything We Know About Harry Styles’ Acting Debut in Dunkirk (But ... Does His Character Die?!). people.com, 2017-05-11. [dostęp 2022-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-01)]. (ang.).
  83. ↑ Larisha Paul, Harry Styles Will Apparently Arouse Everyone as Eros in MCU’s ‘Eternals’ [online], Rolling Stone, 19 października 2021 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  84. ↑ Charlotte Krol, Baz Luhrmann explains why he didn’t cast Harry Styles in ‘Elvis’ [online], NME, 7 czerwca 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  85. ↑ Alex Ritman, Harry Styles Says He Has “No Idea What I’m Doing” When It Comes to Acting [online], The Hollywood Reporter, 5 września 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  86. ↑ Nick Romano, First look at Harry Styles and Florence Pugh’s ‘Don’t Worry Darling’ stops you dead in your tracks [online], EW.com, 4 marca 2021 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  87. ↑ Don’t Worry Darling. [dostęp 2022-09-14].
  88. ↑ Don’t Worry Darling. [dostęp 2022-09-14].
  89. ↑ Chris Gardner, Harry Styles on Navigating Gay Sex Scenes in ‘My Policeman’: “It’s Tender and Loving and Sensitive” [online], The Hollywood Reporter, 22 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  90. ↑ Condé Nast, 163 Photos That Prove Harry Styles Hasn’t Always Worn Lilac Feather Boas [online], British Vogue, 27 października 2017 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  91. ↑ Who is Harry Lambert? Harry Styles’ stylist unveils Vogue cover’s behind-the-scenes!. hitc.com, 2020-11-13. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-27)]. (ang.).
  92. ↑ We Need to Talk About Harry Styles’s Pearl Necklace [online], W Magazine [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  93. ↑ Jacob Gallagher, The Latest Must-Have Accessory for Men Is...a Pearl Necklace?, „Wall Street Journal”, 10 marca 2020, ISSN 0099-9660 [dostęp 2022-09-14] (ang.).
  94. ↑ Priya Elan: How Harry Styles became the face of gender-neutral fashion. theguardian.com, 2020-11-17. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-20)]. (ang.).
  95. ↑ Rob Sheffield: The Harry Styles Hit List: A Few of His Favorite Things. rollingstone.com. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-06)]. (ang.).
  96. ↑ Stevie Nicks calls Harry Styles her „love child”, „the son she never had”. altpress.com, 2019-02-28. [dostęp 2022-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-18)]. (ang.).
  97. ↑ Anna Leszkiewicz: Harry Styles’s new song Sign of the Times is David Bowie via Oasis. newstatesman.com, 2017-04-07. [dostęp 2022-04-18]. (ang.).
  98. ↑ Daniel Łojko: Noel Gallagher po raz kolejny krytykuje Harry’ego Stylesa. rytmy.pl, 2022-04-05. [dostęp 2022-04-18]. (pol.).
  99. ↑ Harry Styles zachwycony koncertem w Polsce. Sto lat dla fanek, tęczowa flaga na scenie [online], 4FUN.TV - Pierwsza muzyczna telewizja społecznościowa [dostęp 2022-09-14].
  100. ↑ Harry Styles Love On Tour 2023 [online], Live Nation Poland [dostęp 2022-09-14] (pol.).
  101. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – AirPlays – Top – Archiwum [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2022-09-14].
  102. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – AirPlays – Top – Archiwum [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2022-09-14].
  103. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – AirPlays – Top – Archiwum [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2022-09-14].
  104. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – AirPlays – Top – Archiwum [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2022-09-14].
  105. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – AirPlays – Top – Archiwum [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2022-09-14].
  106. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia – AirPlays – Top – Archiwum [online], bestsellery.zpav.pl [dostęp 2022-09-14].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Nagrody Grammy w kategorii Album roku
1958–1979
1980–1999
2000–2019
od 2020

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Harry_Styles&oldid=75117945”