Guty (powiat grajewski)
Wygląd
Na mapach:
53°35′36″N 22°20′39″E/53,593333 22,344167

wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011) | |
Strefa numeracyjna |
86 |
Kod pocztowy |
19-230[4] |
Tablice rejestracyjne |
BGR |
SIMC |
0407032[5] |
Położenie na mapie gminy Szczuczyn ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu grajewskiego ![]() | |
![]() |
Guty (do 31 grudnia 2015 Stare Guty[6]) – wieś w Polsce, położona w województwie podlaskim, w powiecie grajewskim, w gminie Szczuczyn[7][5].
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0407049 | Adamowo | część wsi |
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Imienia Najświętszej Maryi Panny w Szczuczynie[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 129022
- ↑ Wieś Guty w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-05-03] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2020, s. 348 [zarchiwizowane 2020-12-21] .
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji: Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 17 grudnia 2015 w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz ustalenia nazwy obiektu fizjograficznego. 2015-12-17. [dostęp 2016-01-01].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Guty 1(7), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 918 .