Przejdź do zawartości

Geografia historyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Geografia historyczna – dział geografii oraz jedna z nauk pomocniczych historii[1]. Zajmuje się badaniem zróżnicowania geograficznego[2] przestrzeni w przeszłości, względnie wymiarem historycznym świata współczesnego. Celem geografii historycznej jest zrozumienie dawnej organizacji przestrzennej danego obszaru, jego ewolucję oraz wpływ na stan aktualny[3][4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Tyszkiewicz, GEOGRAFIA HISTORYCZNA ZARYS PROBLEMATYKI, http://pther.net/PDF/NPH/NPH_Tyszkiewicz%20Jan%20Geografia-historyczna(NPH).pdf, dostęp 20 stycznia 2021.
  2. Leonard Drożdżewicz, Wschodnia geografia historyczna, „Znad Wilii”, nr 4 (60) z 2014 r., s. 146.
  3. Z. Sułowski, Geografia, [w:] „Encyklopedia katolicka”, t. 5, Lublin 1989, kol. 978.
  4. W. Semkowicz, Encyklopedia nauk pomocniczych historii, wyd. 2, Kraków 2011, s. 195 i n.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Julian Janczak: Geografia historyczna – samodzielna dyscyplina czy tylko nauka pomocnicza?, w: Ojczyzna bliższa i dalsza. Studia historyczne ofiarowane Feliksowi Kirykowi w sześćdziesiątą rocznicę urodzin, pod red. J. Chrobaczyńskiego, A. Jureczki i M. Śliwy, Kraków 1993, s. 86–89.
  • Józef Szymański: Nauki Pomocnicze Historii, Wydawnictwa Naukowe PWN, 2004, ISBN 83-01-14159-X.