Przejdź do zawartości

Gaspare Visconti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gaspare Visconti
Arcybiskup Mediolanu
Ilustracja
Data urodzenia

1538

Data i miejsce śmierci

12 stycznia 1595
Mediolan

Miejsce pochówku

Katedra w Mediolanie

Arcybiskup Mediolanu
Okres sprawowania

12 listopada 1584–12 stycznia 1595

Wyznanie

rzymskokatolickie

Kościół

katolicki

Sakra biskupia

13 grudnia 1584

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

13 grudnia 1584

Konsekrator

Tolomeo Gallio

Współkonsekratorzy

Giovanni D’Amato
Paolo Odescalchi

Gaspare Visconti (ur. 1538, zm. 12 stycznia 1595) – arcybiskup Mediolanu od 1584 do 1595 roku.

Wczesne lata życia

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w roku 1538 w szlacheckiej rodzinie Visconti[1], Gaspare Visconti zdobył tytuł Doctor Utriusque Iuris na Uniwersytecie w Pawii, gdzie został profesorem prawa. Rozpocząwszy karierę kościelną, przeniósł się do Rzymu, otrzymał miejsce auditora (sędziego) Roty Rzymskiej. W roku 1580 papież Grzegorz XIII wyznaczył Viscontiego na swojego legata, aby przeprowadził dochodzenie w Zakonie Maltańskim i uspokoił spór dotyczący Wielkiego Mistrza Jeana de la Cassière. W roku 1583 powrócił z Malty do Włoch, 4 listopada 1584 roku został powołany na biskupa Novary, będąc poleconym papieżowi przez św. Karola Boromeusza[2].

Arcybiskup Mediolanu

[edytuj | edytuj kod]

Arcybiskup Mediolanu Karol Boromeusz zmarł w nocy z 3 na 4 listopada 1584 roku, a już 28 listopada papież przeniósł Gaspare Viscontiego z diecezji w Novarze, gdzie jeszcze nie został wprowadzony, do Mediolanu. 13 grudnia 1584 roku został konsekrowany na biskupa przez kardynała Tolomeo Gallio[3]. Wprowadzony został formalnie do Mediolanu w dniu 22 lipca 1585 roku[4].

W czasie arcybiskupstwa Viscontiego wiele zgromadzeń zakonnych otwarło w archidiecezji swoje klasztory, np. Kameduli w roku 1590 i Kamilianie w 1594[4]. W roku 1594 Visconti opublikował nowe wydanie Mszału(inne języki) Ambrozjańskiego, którego przygotowywanie rozpoczął jeszcze pod okiem Karola Boromeusza[4].

Idąc dalej śladami Boromeusza, arcybiskup zwołał sześć synodów diecezjalnych, zapoczątkował wizyty pastoralne we wszystkich podległych mu diecezjach, wzniósł nowe kościoły, np. Santa Saria in Paradiso w Mediolanie i kościół w Montevecchia oraz wybudował szpital Bonifratrów w Mediolanie[2]. Podczas swojego pasterzowania jako biskup Visconti napotykał również na trudności, wciąż porównywany z Karolem Boromeuszem[5].

Gaspare Visconti zmarł 12 stycznia 1595 w Mediolanie, pochowany został w Południowej nawie katedry w Mediolanie[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fausto Ruggeri: I Vescovi di Milano. Milano: NED, 1991, s. 63. ISBN 88-7023-154-2. (wł.).
  2. a b c Eugenio Cazzani: Vescovi e arcivescovi di Milano. Milano: Massimo, 1996, s. 230–233. ISBN 88-7030-891-X. (wł.).
  3. Archbishop Gaspare Visconti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-02-18] (ang.).
  4. a b c Paolo Colussi: Storia di Milano; Cronologia di Milano dal 1576 al 1600. [dostęp 2017-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)]. (wł.).
  5. Visconti, Filippo. W: Antonio Rimoldi: Dizionario della Chiesa Ambrosiana. T. 6. Milano: NED, 1993, s. 3966. ISBN 88-7023-102-X. (wł.).