Eugeniusz Cerekwicki
| Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 sierpnia 2013 |
| Chargé d’affaires PRL w Iraku | |
| Okres |
od 10 listopada 1963 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Eugeniusz Cerekwicki (ur. 8 lipca 1925 w Szczypiornie, dziś Kalisz, zm. 18 sierpnia 2013 w Warszawie[1]) – polski dyplomata i funkcjonariusz służb specjalnych, chargé d’affaires PRL w Korei Północnej (ok. 1954) i Iraku (1963–1967).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Stefana i Seweryny. Cerekwicki od 1942 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[2]. Był zastępcą komendanta powiatowego Milicji Obywatelskiej w Kaliszu (1945) oraz funkcjonariuszem Departamentu IV Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (1945−1946). Po ukończeniu rocznej Szkoły Dyplomatyczno-Konsularnej[2], w 1950 został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 50. przebywał w ambasadzie PRL w Pjongjangu, ok. 1954 pełnił tam funkcję chargé d’affaires a.i.[3]. I sekretarz ambasady PRL w Ottawie w latach 1958−1961[4]. Od 10 listopada 1963 do 24 października 1967 reprezentował Polskę w Iraku jako chargé d’affaires. Był naczelnikiem jednego z wydziałów Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 80. w ramach Komitetu Dzielnicowego PZPR Warszawa-Mokotów pełnił funkcję przewodniczącego Dzielnicowej Komisji Kontroli Partyjnej i sekretarzem[5].
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1954)[6] oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[7].
Syn Stefana i Seweryny[2]. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym Południowym w Antoninowie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Eugeniusz Cerekwicki, Warszawa, 23.08.2013 – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 23 sierpnia 2013 [dostęp 2021-01-15].
- ↑ a b c Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2021-01-15].
- ↑ Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022, s. 569. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2024-11-21].
- ↑ Krzysztof Tarka, Nauka, polityka i tajne służby. Podróże Adama Bromkego do Polski, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 9/2 (16), 2010, s. 339 [dostęp 2021-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-15].
- ↑ Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-11-21].
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 20 lipca 1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1483).
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej
- Funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
- Ludzie urodzeni w Kaliszu
- Ludzie związani z Bagdadem
- Ludzie związani z Pjongjangiem
- Ludzie związani z Ottawą
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Cmentarzu Komunalnym Południowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Przedstawiciele dyplomatyczni Polski w Iraku
- Przedstawiciele dyplomatyczni Polski Ludowej
- Sekretarze Komitetów Dzielnicowych PZPR
- Urodzeni w 1925
- Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych (Polska Ludowa)
- Zmarli w 2013