Eugeniusz Bogdzewicz

Eugeniusz Bogdzewicz
	podpułkownik audytor
Data i miejsce urodzenia	26 sierpnia 1889 ; Koło
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Najwyższy Sąd Wojskowy
Stanowiska	referent Biura Orzeczeń
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Eugeniusz Bogdzewicz^[a] (ur. 26 sierpnia 1889 w Kole, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 26 sierpnia 1889 w rodzinie Piotra i Klaudyny (wzgl. Klotyldy) z Trzeciaków^[1]. Brał udział w I wojnie światowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej działając w sądownictwie polowym 7 Dywizji Piechoty i 18 Dywizji Piechoty.

1 czerwca 1921, w stopniu podporucznika, pełnił służbę w Sądzie Polowym Dowództwa 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był Oddział VI Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych^[2]. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3]^[4]. Od 1921 do 1925 służył w Departamencie IX Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych^[5]^[6]. W 1928, 1932 pracował w Najwyższym Sądzie Wojskowym^[7]^[8]. Został awansowany do stopnia majora audytora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930^[9]. Na stopień podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów audytorów^[10]. Pełnił służbę na stanowisku referenta Biura Orzeczeń Najwyższego Sądu Wojskowego^[11].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej był szefem tarnopolskiej Ekspozytury WSO nr VI we Lwowie^[12]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Kozielsku. Wiosną 1940 został wywieziony w transporcie do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. 28 lipca 2000 został pochowany na terenie późniejszego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1249^[13]. Przy zwłokach zostały znalezione notatnik z adresem, karta szczepień, wizytówka Eugenii Bogdziewicz^[14].

Jego żoną była Eugenia z domu Chocińska.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”^[15]
Złoty Krzyż Zasługi – 18 marca 1933 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”^[16]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[17]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[18].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Eugeniusza Bogdziewicza w Pile^[19].

Zobacz też

Uwagi

↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932 wskazywały formę nazwiska Bogdzewicz. Późniejsze publikacje, np. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń podały formę Bogdziewicz.

Przypisy

↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 43.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 420.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 988.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 25.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 25.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 877.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 868.
↑ Leszek Kania. Służba sprawiedliwości Wojska Polskiego we Francji i w Wielkiej Brytanii (październik 1939 – październik 1940). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 15 (66)/1 (247), s. 70, 2014.
↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-23].
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 29. ISBN 83-7001-294-9.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410.
↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 82.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
↑ Eugeniusz Bogdziewicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2016-01-19].

Bibliografia

Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[1] Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932 wskazywały formę nazwiska Bogdzewicz. Późniejsze publikacje, np. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń podały formę Bogdziewicz.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia200043-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 43.

[CITEREFSpis_oficerów1921420-3] Spis oficerów 1921 ↓, s. 420.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231092-4] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924988-5] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 988.

[CITEREFRocznik_Oficerski192325-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 25.

[CITEREFRocznik_Oficerski192425-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 25.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928696-8] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932877-9] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 877.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932309-10] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 309.

[CITEREFRybkaStepan2006321-11] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 321.

[CITEREFRybkaStepan2006868-12] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 868.

[13] Leszek Kania. Służba sprawiedliwości Wojska Polskiego we Francji i w Wielkiej Brytanii (październik 1939 – październik 1940). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 15 (66)/1 (247), s. 70, 2014.

[14] Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-02-23].

[15] Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 29. ISBN 83-7001-294-9.

[16] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410.

[17] M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 82.

[18] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[19] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].

[20] Eugeniusz Bogdziewicz. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2016-01-19].

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]