Erythrura
Wygląd
Erythrura[1] | |||
Swainson, 1837[2] | |||
Przedstawiciel rodzaju – papuzik czerwonolicy (E. psittacea) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Erythrura | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Erythrura viridis Temminck, 1835 (= Loxia prasina Sparrman, 1788) | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Erythrura – rodzaj ptaków z podrodziny mniszek (Lonchurinae) w obrębie rodziny astryldowatych (Estrildidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej, Australazji i na wyspach Polinezji[5][6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 10–15 cm, masa ciała 9,8–24 g[6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Erythrura: gr. ερυθρος eruthros ‘czerwony’; ουρα oura ‘ogon’[7].
- Acalanthe: fr. Acalanthe, nazwa nadana papuzikom przez Vieillota w 1805 roku, od łac. acalanthis ‘mały ptak’ wymieniony przez Wergiliusza, Serwiusza i Izydora z Sewilli, na ogół uważa się go za jakiś rodzaj zięby, od gr. ακαλανθις akalanthis ‘mały, niezidentyfikowany ptak’ wspomniany przez Arystofanesa i w Księdze Suda, niewątpliwie tak samo jak akanthis. W greckiej mitologii Akalantis (Acalanthis) była jedną z Pieryd, które po nieudanym występie w konkursie śpiewu z najlepszą z muz zostały zamienione w ptaki[8]. Gatunek typowy: Fringilla psittacea J.F. Gmelin, 1789.
- Amblynura: gr. αμβλυνω amblunō ‘stępić’; ουρα oura ‘ogon’[9]. Gatunek typowy: Erythrura pealii Hartlaub, 1852[a].
- Acmura: gr. ακμη akmē ‘punkt’; ουρα oura ‘ogon’[10]. Gatunek typowy: Fringilla tricolor Vieillot, 1817.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:
- Erythrura kleinschmidti (Finsch, 1878) – papuzik wielkodzioby
- Erythrura prasina (Sparrman, 1788) – papuzik ostrosterny
- Erythrura hyperythra (Reichenbach, 1862) – papuzik bambusowy
- Erythrura viridifacies Hachisuka & Delacour, 1937 – papuzik zielony
- Erythrura psittacea (J.F. Gmelin, 1789) – papuzik czerwonolicy
- Erythrura cyaneovirens (Peale, 1848) – papuzik czerwonogłowy
- Erythrura tricolor (Vieillot, 1817) – papuzik błękitny
- Erythrura coloria Ripley & Rabor, 1961 – papuzik czerwonouchy
- Erythrura trichroa (von Kittlitz, 1833) – papuzik trójbarwny
- Erythrura papuana Rothschild & E. Hartert, 1900 – papuzik papuaski
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podgatunek E. cyaneovirens.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Erythrura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. Londyn: John Taylor, 1837, s. 280, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
- ↑ a b Reichenbach 1862 ↓, s. 32.
- ↑ Reichenbach 1862 ↓, s. 34.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
- ↑ a b D.W. Winkler , S.M. Billerman & I.J. Lovette , Waxbills and Allies (Estrildidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Erythrura, DOI: 10.2173/bow.estril1.01 [dostęp 2023-10-12] (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Erythrura [dostęp 2017-10-18] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Acalanthe [dostęp 2017-10-18] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Amblynura [dostęp 2017-10-18] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Acmura [dostęp 2017-10-18] .
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Lonchurinae Steiner, 1960 (1847) – mniszki (wersja: 2023-08-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-10-12].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- H.G.L. Reichenbach: Die Singvögel als Fortsetzung der vollständigsten Naturgescliielite und zugleich als Central -Atlas für zoologische Gärten und für Thierfreunde durch zahlreiche illuminirte Abbildungen illustrirtes Handbuch zur richtigen Bestimmung und Pflege der Thiere aller Classen. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten Naturgeschichte und durch alle Buchhandlungen des In- und Auslandes zu erhalten, 1862, s. 1–90. (niem.).
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).