Enrique Reig y Casanova

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 listopada 1914
Konsekrator	Francesco Ragonesi
Współkonsekratorzy	José María Salvador y Barrera; Jaime Cardona y Tur
Konsekrowani biskupi
Narciso de Esténaga y Echevarría	22 lipca 1923
Rafael Balanzá y Navarro	20 stycznia 1924
José Vila y Martínez	24 lutego 1926
Współkonsekrowani biskupi
Francisco de Paula Mas y Oliver	4 lipca 1915
Francisco Muñoz e Izquierdo	15 października 1916
Emilio Jiménez Pérez	7 kwietnia 1918
Enrique Pla y Deniel	8 czerwca 1919
Justí Guitart y Vilardebó	23 maja 1920

Enrique Reig y Casanova
	Kardynał prezbiter
	Plura concilium quam ut
	Plura concilium quam ut
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1859 ; Walencja
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1927 ; Toledo
Miejsce pochówku	Katedra Najświętszej Marii Panny w Toledo
	Arcybiskup Toledo
Okres sprawowania	1922–1927
	Prymas Hiszpanii
Okres sprawowania	14 grudnia 1922–25 sierpnia 1927
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1886
Nominacja biskupia	28 marca 1914
Sakra biskupia	8 listopada 1914
Kreacja kardynalska	11 grudnia 1922; Pius XI
Kościół tytularny	San Pietro in Montorio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Enrique Reig y Casanova (ur. 20 stycznia 1859 w Walencji, zm. 25 sierpnia 1927 w Toledo) – hiszpański duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Toledo i prymas Hiszpanii.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął w 1886 roku w Almería z rąk bp. José María Orberá biskupa Almería. Kanclerz i wikariusz generalny diecezji Mallorca. 28 marca 1914 roku otrzymał nominację na biskupa Barcelony, a sakrę biskupią przyjął 8 listopada 1914 roku w Madrycie z rąk abp. Francesco Ragonesi nuncjusza apostolskiego w Hiszpanii. 22 kwietnia 1920 roku promowany na arcybiskupa metropolitę Walencji. Na konsystorzu 11 grudnia 1922 roku papież Pius XI wyniósł go do godności kardynalskiej z tytułem kardynała prezbitera San Pietro in Montorio. 14 grudnia 1922 roku przeniesiony na stolicę metropolitalną i prymasowską w Toledo. Zmarł 25 sierpnia 1927 roku w Toledo. Pochowano go w archikatedrze metropolitalnej w Toledo.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)].
Sylwetka na stronie Davida M Cheneya

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Sebastián Herrero (1903) Rafael Merry del Val (1903) Marcelo Spínola (1905) Gregorio Aguirre García (1907) José Cos y Macho (1911) Enrique Almaraz Santos (1911) Victoriano Guisasola (1914) Juan Soldevilla (1919) Joan Baptista Benlloch (1921) Francisco Vidal Barraquer (1921) Enrique Reig Casanova (1922) Eustaquio Ilundáin (1925) Vicente Casanova (1925) Pedro Segura (1927) Isidro Gomá (1935) Enrique Pla y Deniel (1946) Agustín Parrado García (1946) Manuel Arce y Ochotorena (1946) Benjamín de Arriba Castro (1953) Fernando Quiroga Palacios (1953) José María Bueno Monreal (1958) Arcadio Larraona (1959) Anselmo Albareda (1962) Ángel Herrera Oria (1965) Vicente Enrique y Tarancón (1969) Arturo Tabera Araoz (1969) Marcelo González Martín (1973) Narciso Jubany (1973) Ángel Suquía (1985) Antonio María Javierre Ortas (1988) Eduardo Martínez Somalo (1988) Ricard Maria Carles (1994) Francisco Álvarez Martínez (2001) Carlos Amigo (2003) Agustín García-Gasco (2007) Urbano Navarrete (2007) José Manuel Estepa Llaurens (2010) Fernando Sebastián Aguilar (2014) Miguel Ángel Ayuso Guixot (2019)
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Antonio María Rouco Varela (1998) Julián Herranz Casado (2003) Lluís Martínez Sistach (2007) Santos Abril (2012) Ricardo Blázquez (2015) Luis Ladaria Ferrer (2018) Aquilino Bocos Merino (2018)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Antonio Cañizares (2006) Carlos Osoro (2016) Juan José Omella (2017) Cristóbal López Romero (2019) Fernando Vérgez Alzaga (2022) José Cobo Cano (2023) Ángel Fernández Artime (2023)