Dzika karta

Ten artykuł od 2024-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dzika karta (ang. Wildcard) – termin oznaczający dopuszczenie do zawodów, zwykle rangi mistrzowskiej, drużyny lub zawodnika niespełniającego formalnych warunków uczestnictwa. Prawo to przysługuje zazwyczaj organizatorom rozgrywek.

Dziką kartę przyznaje się zwykle za osiągnięcia w zawodach seniorskich niższych rangą lub juniorskich, dawne zasługi, ale także po dokonaniu wpłaty pieniężnej. Wpłata lub kaucja finansowa jest wymagana niemal zawsze przy dopuszczaniu do rozgrywek ligowych w grach zespołowych (koszykówka, siatkówka).

Dzika karta jest powszechnie stosowana w zawodach tenisowych, golfowych, snookerowych, żużlowych, w siatkówce, czy jeździectwie.

Zobacz też

Dzika karta (żużel)