Przejdź do zawartości

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych – dziennik urzędowy Ministerstwa Spraw Wojskowych służący do urzędowego ogłaszania dekretów Naczelnego Wodza (od 14 grudnia 1922 roku dekretów, rozporządzeń i zarządzeń Prezydenta RP) oraz rozkazów, rozporządzeń Ministra Spraw Wojskowych i „wszelkiego rodzaju postanowień w sprawach personalnych oficerów, duchownych i urzędników wojskowych”[1].

Administracja dziennika mieściła się w Warszawie przy ulicy Przejazd 10. Dziennik był tłoczony w Zakładach Graficznych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Pierwszy numer dziennika ukazał się 17 stycznia 1920 roku. Dziennik został podpisany przez ówczesnego Ministra Spraw Wojskowych, generała podporucznika Józefa Leśniewskiego i potwierdzony za zgodność z oryginałem przez szefa Departamentu Personalnego, w zastępstwie majora przydzielonego do Sztabu Generalnego Zygmunta Platowskiego. W pozycji pierwszej umieszczona została informacja o mianowaniu pułkownika Stanisława Hallera z dniem 1 stycznia 1920 roku generałem podporucznikiem „z jednoczesnym poruczeniem mu pełnienia obowiązków Szefa Sztabu Generalnego”[2]. Kolejne numery dziennika ukazywały się raz w tygodniu, w sobotę. Od numeru 44 z 18 listopada 1922 roku dziennik ukazywał się jako dodatek urzędowy do „Polski Zbrojnej”, w formie oddzielnej wkładki[3]. Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku daty wydania Dziennika Personalnego nie pokrywały się z sobotnimi wydaniami numerów „Polski Zbrojnej”. Dziennik Personalny Nr 14 datowany na sobotę 20 września 1930 roku został opublikowany we wtorek 23 września 1930 roku. Najważniejsze informacje zawarte w Dzienniku Personalnym Nr 14 zostały opublikowane w „Polsce Zbrojnej” nr 259 z 21 września 1930 roku[4].

W latach 1936–1937 zostały opublikowane tylko cztery numery dziennika, dwa z datą 19 marca i kolejne dwa z datą 11 listopada. Dzienniki zawierały wyłącznie informacje o:

  • zarządzeniach Prezydenta RP o nadaniu orderów i odznaczeń oraz zezwoleniach na przyjęcie i noszenie orderów,
  • zarządzeniach Prezesa Rady Ministrów o nadaniu Krzyża Zasługi,
  • zarządzeniach Ministra Spraw Wojskowych o nadaniu „Znaków naukowych”, „Znaków Pancernych”, „Polowych Odznak Pilota”, zezwoleniach na przyjęcie i noszenie odznaczeń, nadaniu tytułów naukowych, zmianach (sprostowaniach) nazwisk, imion i dat urodzenia oraz informacje o dacie i miejscu śmierci.

Informacje o nadaniu żołnierzom i urzędnikom wojska polskich orderów i odznaczeń były wtórnymi wobec publikacji w Monitorze Polskim. Ostatnie numery dziennika były drukowane przez Spółkę Akcyjną „Dom Prasy” z siedzibą w Warszawie przy ulicy Marszałkowskiej 3/5.

Od 15 października 1935 roku zaprzestano podawania publicznie informacji o:

  • zarządzeniach Prezydenta RP dotyczących:
    • nadań stopni (awansów),
    • mianowań, w tym mianowań sędziów i prokuratorów,
    • przemianowań na oficerów zawodowych, oficerów rezerwy powołanych do służby czynnej,
    • zwolnień ze stanowisk, w tym zwolnień sędziów i prokuratorów,
    • wyznaczeń na stanowiska,
    • przeniesień do rezerwy,
    • przeniesień w stan spoczynku,
    • unieważnień,
  • zarządzeniach Ministra Spraw Wojskowych dotyczących:
    • zwolnień ze stanowisk, wyznaczeń na stanowiska, zatwierdzeń na stanowiskach,
    • powierzeń pełnienia obowiązków,
    • przesunięć, przeniesień, przydziałów, przedłużeń przydziałów,
    • odwołań,
    • przeniesień do i z Korpusu Ochrony Pogranicza,
    • przeniesień w stan nieczynny, przedłużeń stanu nieczynnego, powołań za stanu nieczynnego,
    • zwolnień z czynnej służby,
    • przeniesień do rezerwy,
    • przeniesień w stan spoczynku,
    • powołań do służby w rezerwie,
    • zwolnień od powszechnego obowiązku wojskowego,
    • skreśleń z listy oficerów.

Z tym dniem „wszelkie inne zmiany personalne, które były dotychczas ogłaszane w Dz. Pers., będą regulowane odtąd tylko w drodze zarządzeń pisemnych z podpisem ministra spraw wojskowych (kierownika Ministerstwa Spraw Wojskowych) lub w jego imieniu szefa Biura Personalnego MSWojsk.” Jednocześnie Minister Spraw Wojskowych, gen. bryg. Tadeusz Kasprzycki zniósł wydawanie „Rocznika oficerskiego”, którego ostatnie wydanie ukazało się w 1932 roku[5].

Tak znaczne ograniczenie ilości podstawowych informacji o sprawach personalnych korpusu oficerów WP wynikało z zaostrzenia rygorów tajemnicy wojskowej będącego skutkiem zmieniającej się sytuacji w relacjach Polski z III Rzeszą i ZSRR.

Minister spraw wojskowych rozkazem B. Pers. 2034 tj. I–3, ogłoszonym 31 grudnia 1937 w Dodatku Tajnym Nr 12 do Dziennika Rozkazów, ustalił podział Dziennika Personalnego na:

  1. Dziennik Personalny (jawny),
  2. Tajny Dziennik Personalny,
  3. Tajny Dziennik Personalny Rezerw

oraz ustalił zasady ogłaszania zmian personalnych[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dziennik Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych Nr 2 z 28 stycznia 1920 roku, poz. 23.
  2. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 17 stycznia 1920 roku.
  3. ↑ „Polska Zbrojna” z 18 listopada 1922 r. Nr 314, s. 3.
  4. ↑ „Polska Zbrojna” z 21 września 1930 r. Nr 259, s. 5.
  5. ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 15 października 1935 roku, poz. 115.
  6. ↑ Dodatek Tajny Nr 12 do Dziennika Rozkazów z 31 grudnia 1937, poz. 91.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dziennik_Personalny_Ministerstwa_Spraw_Wojskowych&oldid=74372694”