Mam pytanie co do właśnie dodanego tekstu:

W niektórych krajach (np. Korea) niektóre klany stały się tak liczne, że w całym kraju w użytku jest jedynie kilka nazwisk. W krajach tych pomiędzy imieniem a nazwiskiem klanowym używa się jeszcze nazwiska rodowego. Na przykład Kim Ir Sen ma na imię Kim, nazwisko rodowe Ir i nazwisko klanowe Sen.

W Chinach jest dokładnie na odwrót, imię nadane stawia się na końcu. Ale weźmy ową Koreę: Kim Dzong Il jest synem Kim Ir Sena, a z powyższego przykładu wynika, że pochodzi z innego rodu i co więcej z innego klanu. Czegoś tu nie rozumiem :( Youandme 16:29, 27 maj 2003 (CEST)[odpowiedz]

A oczywiście że Kim to nazwisko nie imię. Taw 17:07, 27 maj 2003 (CEST)[odpowiedz]

---

Prawdopodobnie coś pomieszałem. Poszukam jak to faktycznie jest, a tymczasem własną wstawkę wyrzucam jako niepewną. Olaf

W Indiach sprawa też jest skomplikowana. W niektórych kulturach imie ojca staje sie nazwiskiem syna. W Nepalu jest to jeszcze bardziej złożona. Wymaga to rozeznania. Jonasz (PW) 18:52, 27 maj 2003 (CEST)[odpowiedz]

Przydomki żywo przypominają nasze nieoficjalne przezwiska, gdyż nagminnie nawiązują a to do przywar charakteru (Celsus – buc, Tacitus – milczek, Brutus – głupek), a to do defektów urody (Cicero – grochal, od brodawki tego kształtu, Naso – nochal), a to pochodzenia (Afer – Afrykańczyk), a to zawodu ojca (Pollio – folusznik) etc. chyba styl należałoby wygładzić.

= W konsekwencji o nadaniu nazwiska decydowała łapówka wręczona lokalnemu urzędnikowi.

z tą łapówką bym nie przesadzał , trzeba by mieć na to jakiś dowód !!!

Żyję na tyle długo, aby rozmawać na ten z dziećmi Żydów którym nadawano w ten sposób nazwiska. Ale złagodziłem Drozdp 21:05, 15 gru 2005 (CET)[odpowiedz]