Dracophyllum longifolium

Dracophyllum longifolium
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	wrzosowate
Rodzaj	Dracophyllum
Gatunek	Dracophyllum longifolium
	Nazwa systematyczna
	Dracophyllum longifolium (J.R.Forst. & G.Forst.) R.Br. ex Roem. & Schult.; Syst. Veg. 4: 385 1819
Synonimy
	Dracophyllum longifolium var. retortum Hombr. & Jacquinot ex Decne..; Dracophyllum lyallii Hook.f..; Epacris frondosa Gaertn.; Epacris longifolia J.R.Forst. & G.Forst.;
	Dracophyllum longifolium var. retortum Hombr. & Jacquinot ex Decne..; Dracophyllum lyallii Hook.f..; Epacris frondosa Gaertn.; Epacris longifolia J.R.Forst. & G.Forst.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dracophyllum longifolium (J.R.Forst. & G.Forst.) R.Br. ex Roem. & Schult. (maor: inanga, inaka) – gatunek drzew lub krzewów z rodziny wrzosowatych (Ericaceae). Występuje endemicznie w Nowej Zelandii.

Nazewnictwo

Maorysi z Wyspy Północnej nazywają ten gatunek inanga, natomiast z Wyspy Południowej używają nazwy inaka^[5].

Rozmieszczenie geograficzne

Rośnie naturalnie na wyspach Północnej, Południowej oraz Stewart^[5].

Morfologia

Pokrój: Krzew lub drzewo. Dorasta zwykle do 1–1,5 m wysokości, lecz zdarza się, że osiąga wysokość nawet do 11 m. Kora ma ciemnoszarą lub czarniawą barwę. Gałęzie są smukłe. Pozostają na nich widoczne blizny po opadłych liściach^[5].
Liście: Są skupione na końcach gałązek. Mają 7,5–25 cm długości i 3–7 mm szerokości^[5].
Kwiaty: Zebrane w kwiatostanach tuż poniżej kępek liści. Mają białą barwę. Posiadają cylindryczny kształt. Mają 7–8 mm długości^[5].

Biologia i ekologia

Rośnie naturalnie od strefy przybrzeżnej do alpejskiej. Występuje na wysokości do 1200 m n.p.m. Dość powszechne rośnie w większości regionów górskich. Jest często spotykany na południu Nowej Zelandii, gdzie średnia roczna suma opadów jest wyższa niż w innych częściach kraju. Naturalnymi stanowiskami są lasy, ich skraje oraz subalpejskie zarośla. Kwitnie między listopadem a styczniem^[5].

Zmienność

Gatunek wykazuje się dużą zmiennością, zwłaszcza powyżej regla górnego. Na niektórych obszarach liście są bardzo wąskie i rzadko przekraczają 3 mm szerokości, podczas gdy na innych mogą mieć one 5 mm szerokości lub więcej. Ponadto rośliny na stanowiskach w lesie, szczególnie w południowych obszarach, często mają szersze liście^[5].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
↑ ^a ^b Dracophyllum longifolium (J.R.Forst. & G.Forst.) R.Br. ex Roem. & Schult.. The Plant List. [dostęp 2014-02-06]. (ang.).
↑ Dracophyllum longifolium, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dracophyllum longifolium. Royal New Zealand Institute of Horticulture. [dostęp 2014-02-06]. (ang.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).

[theplantlist-3] Dracophyllum longifolium (J.R.Forst. & G.Forst.) R.Br. ex Roem. & Schult.. The Plant List. [dostęp 2014-02-06]. (ang.).

[iucn-4] Dracophyllum longifolium, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[rnzih-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Dracophyllum longifolium. Royal New Zealand Institute of Horticulture. [dostęp 2014-02-06]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]