Przejdź do zawartości

Dostojka latonia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dostojka latonia
Issoria lathonia
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

motyle

Rodzina

rusałkowate

Rodzaj

Issoria

Gatunek

dostojka latonia

Dostojka latonia, perłowiec mniejszy[1] (Issoria lathonia) – gatunek motyla dziennego z rodziny rusałkowatych (Nymphalidae).

Rozpiętość skrzydeł od 40 do 48 mm. Wierzchnia strona skrzydeł ochrowożółta lub ruda z rzędami czarnych plamek. Na spodzie przedniego skrzydła w części wierzchołkowej znajdują się dwie lub trzy małe srebrne plamki. Na spodzie tylnego skrzydła duże srebrne plamy. Dymorfizm płciowy niewielki.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Jaja składane pojedynczo na liściach rośliny żywicielskiej. Gąsienice wylęgają się po 1–2 tygodniach. Żerują na fiołku polnym, początkowo na kwiatach, później na liściach. Zimują gąsienice na różnym etapie rozwoju, czasem również poczwarki. W obrębie zasięgu występowania motyle mogą migrować na duże odległości. Owady dorosłe są dobrymi lotnikami, często można je spotkać gdy wygrzewają się na kamieniach lub na ziemi.

Okres lotu

[edytuj | edytuj kod]

W dwóch lub trzech pokoleniach, od końca kwietnia do początku października.

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Od zachodnich granic Palearktyki po Mongolię, wszędzie pospolity. Występuje w całej Polsce.

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Tereny otwarte. Preferuje siedliska suche, murawy kserotermiczne, suche łąki, miedze, wrzosowiska, ugory, skraje pół.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zoltán Mészáros, András Vojnits, Motyle i ćmy, Warszawa: Polskie Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 287, ISBN 83-01-01078-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • David Carter: Motyle. Warszawa: Wiedza i Życie, 1993. ISBN 83-85231-90-0.
  • Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010.
  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski: Motyle dzienne Polski. Nowy Sącz: Koliber, 2008.