Comfortably Numb

Comfortably Numb

Wykonawca singla z albumu The Wall
Pink Floyd
Wydany	1979
Gatunek	art rock rock progresywny
Długość	3:59 (wersja singlowa)
Wydawnictwo	Harvest Records Columbia/Capitol
Producent	Bob Ezrin, David Gilmour, Roger Waters
Format	7"
Singel po singlu
Pink Floyd
„Another Brick in the Wall, Part II” (1979) „Comfortably Numb” (1980) „Run Like Hell” (1980)
Scissor Sisters
„Laura” (2003) „Comfortably Numb” (2004) „Take Your Mama” (2004)

Comfortably Numb

Wykonawca utworu z albumu The Wall
Pink Floyd
Wydany	1979
Gatunek	art rock rock progresywny
Długość	6:21
Twórca	David Gilmour Roger Waters
Producent	Bob Ezrin David Gilmour i Roger Waters
Wydawnictwo	Columbia Records/Capitol

Comfortably Numb – ballada rockowa brytyjskiego zespołu rockowego Pink Floyd, pochodząca z albumu The Wall, który wydano w 1979 roku. Jest jedną z najbardziej znanych piosenek zespołu, m.in. ze względu na solo gitarowe w wykonaniu Davida Gilmoura kończące utwór.

Kompozycja

Utwór jest jednym z trzech z albumu The Wall, jakie wspólnie napisali Roger Waters (tekst) i David Gilmour (muzyka). Wszystkie pozostałe utwory w całości napisał Roger Waters. Wokół aranżacji tego utworu rozgorzał spór pomiędzy muzykami, gdyż Gilmour chciał nadać jej mocny rockowy styl. Wspominał później: „Kłóciliśmy się o tę piosenkę jak szaleńcy, stoczyliśmy wielką walkę”.

Utwór zawiera dwa solo gitarowe grane przez Davida Gilmoura, uznawane są za przykład archetypicznego rocka. W 1989 roku fanzin grupy Pink Floyd The Amazing Pudding, uznał tę piosenkę za najlepszą w repertuarze zespołu. W magazynie Guitar World solówka znalazła się na czwartym miejscu w rankingu najlepszych solówek, a telewizyjny kanał muzyczny Planet Rock uznał solówkę Gilmoura we wrześniu 2006 roku za najlepszą solówkę gitarową wszech czasów.

Utwór kończył ostatni w historii zespołu występ Pink Floyd na żywo - podczas koncertu Live 8 w lipcu 2005.

Treść piosenki opowiada o artyście o imieniu Pink, uginającym się pod brzemieniem sławy, zmęczonym, wyczerpanym i prawdopodobnie odurzonym używkami i lekami, który jest zmuszany do ciągłych występów. Jednocześnie utwór jest częścią albumu koncepcyjnego, który opowiada o artyście budującym wokół siebie mur odgradzający go od bliskich i fanów.

Twórcy

• David Gilmour – gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa, gitara stalowa, syntezator Prophet 5, wokal (refren)
• Nick Mason – perkusja
• Roger Waters – wokal (zwrotki), gitara basowa
• Richard Wright – organy
• Lee Ritenour – gitara akustyczna
• Michael Kamen – aranżacja orkiestralna

Covery

Piosenka doczekała się kilku coverów:

• 2002, na płycie Pigs & Pyramids, wykonali ją muzycy Yes: Billy Sherwood, Chris Squire, Alan White
• 2004, wersja disco śpiewana falsetem przez Scissor Sisters. Singel ten dotarł do #10 miejsca UK Singles Chart, stając się najbardziej utytułowanym coverem Pink Floyd w Wielkiej Brytanii. Utwór ten otrzymał nominację do nagrody Grammy w kategorii Najlepsze Nagranie Dance, ale przegrał z „Toxic” Britney Spears.
• na koncertach grały ją m.in. Anathema, Dream Theater i The Sisters of Mercy oraz gitarzysta Alice in Chains Jerry Cantrell.

Notowania

Wersja Scissor Sisters

Lista (2004)	Najwyższa pozycja
Belgian Flanders Singles Chart	39
Belgian Wallonia Singles Chart	10
Dutch Singles Chart	84
German Singles Chart	97
Irish Singles Chart	30
Swedish Singles Chart	27
UK Singles Chart	10

Linki zewnętrzne

• Analiza utworu. thewallanalysis.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-31)]. (ang.).