Cleo od 5 do 7
| |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
11 kwietnia 1962 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
90 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Agnès Varda |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Jean Rabier |
Cleo od 5 do 7 (fr. Cléo de 5 à 7) – francuski film psychologiczny z 1962 roku w reżyserii Agnès Vardy. Akcja filmu trwa dwie godziny i koncentruje się na losach piosenkarki Cleo, która spodziewa się wyników badań mających stwierdzić, czy ma raka. Swe napięcie Cleo próbuje odreagować śpiewem, wydawaniem pieniędzy oraz płaczem.
Cleo od 5 do 7 jest pełnometrażowym debiutem fabularnym Vardy, który wpisuje się w poetykę typową dla francuskiej Nowej Fali, opartą na subiektywnych ujęciach kamery, umownym podziale na rozdziały oraz stylizacji na dokument z życia codziennego Paryża[1]. Jednocześnie jest hołdem złożonym samemu nurtowi: w wewnętrznej sekwencji filmowej pojawiają się współinicjator Nowej Fali Jean-Luc Godard oraz aktorka Anna Karina. Niegdyś niedoceniony przez krytyków, film Vardy został poddany rehabilitacji jako szczególne osiągnięcie Nouvelle Vague, tym ważniejsze, że autorstwa kobiety[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael Hastings: Cleo from 5 to 7. Allmovie. [dostęp 2018-05-14]. (ang.).
- ↑ Roger Ebert: CLÉO FROM 5 TO 7. Roger Ebert, 2012-08-26. [dostęp 2018-05-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Cleo od 5 do 7 w bazie IMDb (ang.)
- Cleo od 5 do 7 w bazie Filmweb