Chrześcijańska Demokracja (Włochy)
Wygląd
Chrześcijańska Demokracja (wł. Democrazia Cristiana, DC) – główne ugrupowanie włoskiej sceny politycznej po zakończeniu II wojny światowej. Była partią odwołującą się do ideologii chadeckiej, wyrosła z podziemnej działalności antyfaszystowskiej. Do pierwszej połowy lat 90. wielokrotnie współtworzyła rządy koalicyjne. Rozwiązaniu uległa w 1994 w okresie przemian politycznych wywołanych skandalami korupcyjnymi (tzw. Tangentopoli). Faktycznym liderem DC pozostawał jej aktualny sekretarz.
Sekretarze DC
[edytuj | edytuj kod]- Alcide De Gasperi (1944–1946)
- Attilio Piccioni (1946–1949)
- Giuseppe Cappi (1949)
- Paolo Emilio Taviani (1949–1950)
- Guido Gonella (1950–1953)
- Alcide De Gasperi (1953–1954)
- Amintore Fanfani (1954–1959)
- Aldo Moro (1959–1964)
- Mariano Rumor (1964–1969)
- Flaminio Piccoli (1969)
- Arnaldo Forlani (1969–1973)
- Amintore Fanfani (1973–1975)
- Benigno Zaccagnini (1975–1980)
- Flaminio Piccoli (1980–1982)
- Ciriaco De Mita (1982–1989)
- Arnaldo Forlani (1989–1992)
- Mino Martinazzoli (1992–1994)[1]
Poparcie
[edytuj | edytuj kod]Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty (Izba deputowanych) | Zmiana |
---|---|---|---|---|
1946[3] | 35,2% | - | 207 | - |
1948 | 48,5% | ![]() |
305 | ![]() |
1953 | 40,1% | ![]() |
263 | ![]() |
1958 | 42,4% | ![]() |
273 | ![]() |
1963 | 38,3% | ![]() |
260 | ![]() |
1968 | 39,1% | ![]() |
265 | ![]() |
1972 | 38,8% | ![]() |
266 | ![]() |
1976 | 38,7% | ![]() |
263 | ![]() |
1979 | 38,3% | ![]() |
262 | ![]() |
1983 | 32,9% | ![]() |
225 | ![]() |
1987 | 34,3% | ![]() |
234 | ![]() |
1992 | 29,6% | ![]() |
206 | ![]() |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leaders of Italy, terra.es. [dostęp 2011-02-13]. (ang.).
- ↑ IPU PARLINE database: ITALY (Camera dei Deputati), election archives [online], www.ipu.org [dostęp 2017-11-22] .
- ↑ Pierwsze wybory we Włoszech po zakończeniu II wojny światowej
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paweł Sarnecki: Republika Włoska. W: Paweł Sarnecki: Ustroje konstytucyjne państw współczesnych. Wyd. czwarte. Warszawa: Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2008, s. 133. ISBN 978-83-7601-353-4.