Chemoautotrofy
Chemoautotrofy – organizmy chemosyntetyzujące, które wykorzystują energię chemiczną pozyskiwaną z utleniania związków nieorganicznych do produkcji związków organicznych[1]. Przykładem takich organizmów są bakterie metanowe, siarkowe, nitryfikacyjne (Nitrobacter, Nitrosomonas, Nitrosospira), żelaziste (Ferrobacillus) czy wodorowe (Hydrogenomonas)[2][1]. Mają zdolność do przyswajania dwutlenku węgla kosztem energii – w wyniku czego powstają związki przyswajalne dla roślin[2].
Chemoautotrofy przeprowadzają chemosyntezę w dwóch fazach, które są od siebie zależne. W fazie pierwszej dochodzi do utlenienia związków mineralnych utleniaczem (np. tlenem atmosferycznym), przez co powstaje energia używana do wytworzenia ATP i NADH2. W fazie drugiej następuje asymilacja CO2 przy użyciu ATP i NADH2, co prowadzi do utworzenia związku organicznego[1].
Bakterie chemoautotroficzne w abisalu mogą pełnić rolę producentów[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- fotoautotrof
- organizm cudzożywny (heterotrof)
- organizm samożywny (autotrof)
- samożywność
- bakterie autotroficzne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Ewa Pyłka-Gutowska, 5. Chemosynteza – powstawanie związków organicznych w procesie chemosyntezy, [w:] Witold Mizerski (red.), Vademecum maturzysty. Biologia, wyd. VI, Warszawa: adamantan, 2019, s. 46-47, ISBN 978-83-7350-453-0, OCLC 1150725889 [dostęp 2020-09-24].
- ↑ a b Marta Muszyńska: Chemosynteza :: Biotechnologia. E-Biotechniologia, 2011-08-29. [dostęp 2020-09-24].
- ↑ Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 7. ISBN 83-7389-096-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ewa Pyłka-Gutowska: Vademecum maturzysty. Biologia. Wyd. VI. Warszawa: Adamantan, 2019, s. 46-47. ISBN 978-83-7350-453-0. OCLC 1150725889.
- Marta Muszyńska: Chemosynteza :: Biotechnologia. E-Biotechnologia, 2011-08-29. [dostęp 2020-09-24].