Certyfikat depozytowy

Certyfikat depozytowy – zbywalny papier wartościowy emitowany przez bank w celu zgromadzenia środków pieniężnych, zaświadczający zdeponowanie przez okaziciela certyfikatu depozytowego w banku określonej kwoty środków na określony czas, po upływie którego bank emitent zobowiązany jest do zwrotu tej kwoty wraz z określonymi odsetkami.

W Polsce zasady emisji certyfikatów depozytowych zapisane zostały w Art. 89–92 Prawa bankowego, gdzie certyfikat depozytowy określony został jako bankowy papier wartościowy służący gromadzeniu przez banki środków pieniężnych w złotych lub w innej walucie wymienialnej. Certyfikaty depozytowe emitowane przez banki komercyjne i banki spółdzielcze zarówno jako instrumenty krótkoterminowe (z okresem wykupu do 1 roku), jak i długoterminowe (o okresie wykupu do 5 lat) mogą przyjmować postać materialną, jak i zdematerializowaną. Sprzedaż certyfikatów depozytowych na rynku pierwotnym prowadzona jest na ogół za pośrednictwem innego banku niż emitent w celu zwiększenia zasięgu dystrybucji tych papierów.

Emitowane są one zazwyczaj w zaokrąglonych i dużych kwotach, np. 100 000 €. Ich oprocentowanie jest wyższe niż niektórych papierów wartościowych oraz mogą być zbywane na rynku wtórnym przed terminem wykupu, co sprawia, że są chętnie nabywane przez przedsiębiorstwa.

Zobacz też

bon skarbowy

Bibliografia

Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 2439)
Rozwój systemu finansowego w Polsce w 2013 r. P.P. Sobolewski, D.D. Tymoczko (red.), Warszawa: Narodowy Bank Polski, 2014 .
E.E. Komajda E.E., Rynek papierów wartościowych wybrane zagadnienia, Warszawa: Wyższa Szkoła Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego, 2003 .