Caterine Ibargüen

Caterine Ibargüen

Caterine Ibargüen podczas mistrzostw świata w Moskwie (2013)
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1984 Apartadó
Dorobek medalowy
Reprezentacja Kolumbia Igrzyska olimpijskie złoto Rio de Janeiro 2016 trójskok srebro Londyn 2012 trójskok Mistrzostwa świata złoto Moskwa 2013 trójskok złoto Pekin 2015 trójskok srebro Londyn 2017 trójskok brąz Taegu 2011 trójskok brąz Doha 2019 trójskok Igrzyska panamerykańskie złoto Guadalajara 2011 trójskok złoto Toronto 2015 trójskok brąz Guadalajara 2011 skok w dal Mistrzostwa Ameryki Południowej złoto Cali 2005 skok wzwyż złoto Tunja 2006 skok wzwyż złoto Rio de Janeiro 2007 skok wzwyż złoto Lima 2009 skok wzwyż złoto Lima 2009 trójskok złoto Buenos Aires 2011 trójskok srebro Barquisimeto 2003 skok w dal srebro Tunja 2006 skok w dal srebro Tunja 2006 trójskok brąz Bogota 1999 skok wzwyż brąz Barquisimeto 2003 trójskok brąz Cali 2005 skok w dal brąz Cali 2005 trójskok brąz Rio de Janeiro 2007 skok w dal brąz Buenos Aires 2011 skok w dal

Caterine Ibargüen (ur. 12 lutego 1984 w Apartadó) – kolumbijska lekkoatletka specjalizująca się w skoku wzwyż, skoku w dal oraz trójskoku.

Życiorys

Treningi zaczęła w wieku 12 lat, dwa lata później przeprowadziła się do Medellin i zamieszkała w internacie. Odpadła w eliminacjach trójskoku na mistrzostwach świata juniorów w 2002. Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej odnosiła już jako juniorka zdobywając medale imprez o zasięgu kontynentalnym m.in. w 2002 dwukrotnie stawała na podium igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów. W 2004 wystąpiła w igrzyskach olimpijskich odpadając w eliminacjach skoku wzwyż. W kolejnym sezonie nie awansowała do finału skoku wzwyż podczas rozegranych w Helsinkach mistrzostwach świata. Bez powodzenia rywalizowała na halowych mistrzostwach świata (2006) oraz była czwarta podczas igrzysk panamerykańskich (2007).

W 2008 rozważała zakończenie kariery sportowej, planowała zostać pielęgniarką, ale na skutek uporu trenera Ubaldo Duany zdecydowała się kontynuować treningi w trójskoku. Startowała w mistrzostwach świata w Berlinie (2009) jednak nie awansowała do finału skoku wzwyż. W sezonie 2011 sześciokrotnie poprawiała rekord Ameryki Południowej w trójskoku doprowadzając go do wyniku 14,99. Na mistrzostwach świata w Taegu (2011) zdobyła brązowy medal. Na koniec sezonu, podczas igrzysk panamerykańskich, zdobyła brązowy medal w skoku w dal oraz złoto w trójskoku. Została wybrana sportsmenką roku 2011 w Ameryce Łacińskiej.

W 2012 zdobyła srebrny medal igrzysk olimpijskich w Londynie mimo poważnej kontuzji nabytej dwa tygodnie przed startem. Wówczas ponownie planowała zakończenie kariery sportowej i założenie rodziny, jednak ponownie wycofała się z tej decyzji. Rok później została mistrzynią świata w trójskoku.

Nagrody

W 2015 wywalczyła złoto igrzysk panamerykańskich z wynikiem 15,08 m oraz złoty medal mistrzostw świata z wynikiem 14,90 m. W 2016 w Rio de Janeiro wywalczyła tytuł mistrzyni olimpijskiej w trójskoku. Rok później zdobyła srebro na mistrzostwach świata w Londynie.

Zwyciężczyni łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2013 w trójskoku.

Kolumbijka ma na koncie piętnaście medali mistrzostw kontynentu południowoamerykańskiego, w tym sześć złotych (w skoku wzwyż w 2005 i 2007, w skoku wzwyż i trójskoku z 2009 oraz w trójskoku z 2011). Zdobywała medale igrzysk narodowych, mistrzostw ibero-amerykańskich oraz igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów.

Rekordy życiowe

• siedmiobój – stadion: 5742 pkt. (5 grudnia 2009, San Germán);
• skok wzwyż – stadion: 1,93 (22 lipca 2005, Cali), hala: 1,81 (11 marca 2006, Moskwa);
• skok w dal – 6,93 (9 września 2018, Ostrawa); trójskok – 15,31 (18 lipca 2014, Monako).

Rezultaty Ibargüen w skokach wzwyż i w dal są aktualnymi rekordami Kolumbii, natomiast wynik w trójskoku z Monako do 2019 roku był rekordem Ameryki Południowej, a także jest 6. rezultatem w historii światowej lekkoatletyki.

Bibliografia

• Caterine Ibargüen w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
• Caterine Ibargüen, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2011-11-01]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• EduardoE. Biscayart EduardoE., Ibargüen’s transformation reaps historic dividends [online], iaaf.org [dostęp 2011-12-20]  (ang.).