Bernard z Corleone
| zakonnik | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1605 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1667 |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
29 kwietnia 1768 |
| Kanonizacja |
10 czerwca 2001 |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
Habit kapucyński |
Bernard z Corleone, Filippo Latini (ur. 6 lutego 1605 w Corleone, zm. 12 stycznia 1667 w Palermo) – włoski duchowny katolicki, święty Kościoła katolickiego, zakonnik zakonu kapucynów.
Był synem szewca. W młodości nosił miano pierwszej szpady Sycylii. Mając 19 lat zranił w pojedynku najemnego mordercę i to wydarzenie wpłynęło na ukształtowanie się jego powołania. Wstąpił do zakonu Kapucynów w Caltanissetcie 13 grudnia 1631[1]. W klasztorze był kucharzem lub pomocnikiem kucharza. Przebywał w domach zakonnych w Bisacquino, Bivonie, Castelvetrano, Burgio, Partinico, Agrigento, Chiusie, Caltabellotcie i przez 15 lat w Palermo. Zajmował się chorymi współbraćmi, oddawał się pokutom i umartwieniom. Jego modlitwą była prośba:
„Panie, niech ustanie Twój gniew! Okaż swoje miłosierdzie! Panie, błagam o tę łaskę, błagam!”
Zmarł w opinii świętości.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Podawana jest też data 1632 – Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 436. ISBN 83-7097-271-3.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- „L'Osservatore Romano”. Numer 9 (236) 2002 nr 1. Mario Agnes – redaktor naczelny. ISSN 1122-7249. (pol.).