Bagrat III

Bagrat III
	; Bagrat III
	król Gruzji
Okres	od 1008; do 1014
Następca	Jerzy I
	Dane biograficzne
Dynastia	Bagratydzi
Data urodzenia	ok. 960
Data śmierci	1014
Ojciec	Gurgeni
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bagrat III (gruz. ბაგრატ III) – król Gruzji w latach 1008-1014.

Życiorys

Pochodził z rodu Bagratydów, był synem króla Iberii-Kartlii Gurgeniego^[1] i zarazem siostrzeńcem króla Abchazji^[2].

W 978 król Tao-Klardżeti Dawid III umożliwił mu objęcie tronu Abchazji dzięki detronizacji króla Tawdosa III. Nie mając własnych męskich potomków, Dawid III uczynił go również następcą tronu Tao-Klardżeti. Bagrat III objął władzę w tym państwie po śmierci Dawida III w 1000, jednak już rok później musiał pogodzić się z wcieleniem jego obszaru do Bizancjum^[1]. Po śmierci ojca w 1008 Bagrat III został królem Kartlii^[1]. Oznaczało to zjednoczenie pod władzą Bagrata wszystkich ziem gruzińskich, z wyjątkiem muzułmańskiego emiratu Tbilisi^[2] oraz Kachetii, którą opanował jedynie przejściowo. W odniesieniu do kontrolowanego przez niego terytorium po raz pierwszy użyty został termin Gruzja (Sakartwelo)^[1].

Sukcesy Bagrata były w znacznej mierze możliwe dzięki poparciu i aktywnej pomocy, jakie udzielał mu w jednoczeniu ziem gruzińskich prawosławny Katolikosat Mcchety^[2]. Bagrat III ufundował na terenach, którymi władał, szereg prawosławnych świątyń, m.in. katedrę w Bedii (wzniesioną w końcu X w.), której podarował także cenny złoty kielich^[3]. Za jego panowania powstała katedra w Nikorcmindzie^[4].

Bagrat III został upamiętniony w nazwie katedry Zaśnięcia Matki Bożej w Kutaisi (miasto to było stolicą jego państwa^[1]), znanej jako katedra Bagrata^[5].

Zmarł w 1014 i został pochowany na terenie ufundowanej przez siebie katedry w Bedii^[3].

W 2016 Gruziński Kościół Prawosławny ogłosił go świętym^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Suny R. G.: The Making of the Georgian Nation. Indiana University Press, 1987, s. 41. ISBN 83-04-02345-8.
↑ ^a ^b ^c Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 41. ISBN 83-04-02345-8.
↑ ^a ^b Бедийский собор. [dostęp 2013-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-28)].
↑ Amiraszwili Sz.: Sztuka gruzińska. Warszawa: 1973, s. 268.
↑ Opposition, Ruling Party Leaders Gather to Mark Opening of Rebuilt Cathedral
↑ Noi canonizări în Biserica Georgiei, „Basilica.ro”, 27 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-27] (rum.).

[suny-1] Suny R. G.: The Making of the Georgian Nation. Indiana University Press, 1987, s. 41. ISBN 83-04-02345-8.

[gru41-2] Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 41. ISBN 83-04-02345-8.

[bed-3] Бедийский собор. [dostęp 2013-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-28)].

[4] Amiraszwili Sz.: Sztuka gruzińska. Warszawa: 1973, s. 268.

[5] Opposition, Ruling Party Leaders Gather to Mark Opening of Rebuilt Cathedral

[6] Noi canonizări în Biserica Georgiei, „Basilica.ro”, 27 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-27] (rum.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]