Ashley Cole

Ashley Cole
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1980 ; Londyn
Wzrost	176 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2020–2022	Chelsea (młodzież)
	↑ Aktualne na: 2 grudnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ; ↑ Aktualne na: 29 listopada 2023. ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ashley Cole (ur. 20 grudnia 1980 w Londynie) – angielski piłkarz który występował na pozycji lewego obrońcy. W latach 2001–2014 wielokrotny reprezentant Anglii. Uczestnik Mistrzostw Świata w 2002, 2006 oraz 2010 roku. Uczestnik Mistrzostw Europy 2004 i 2012.

W swojej karierze występował min. dla takich klubów jak: Chelsea, Arsenal, AS Roma czy LA Galaxy.

Kariera klubowa

Wychowanek Arsenalu, w którego barwach zadebiutował 30 listopada 1999 w meczu Pucharu Ligi Angielskiej z Middlesbrough, zmieniając pod koniec spotkania Raya Parloura. Od 25 lutego do 8 maja 2000 roku wypożyczony był do Crystal Palace, gdzie regularnie występował w podstawowym składzie (rozegrał 14 meczów i strzelił jednego gola – zdobył bramkę w spotkaniu z Blackburn, przyczyniając się do zwycięstwa 2:1).

9 września 2000 roku w meczu z Bradford City strzelił swojego pierwszego gola w Premier League, zapewniając Arsenalowi remis 1:1^[2]. 25 października zadebiutował w europejskich pucharach, grając w wygranym 4:2 spotkaniu ze Spartą Praga^[3]. W sezonie 2000/2001 zaczął regularnie występować w barwach londyńskiego klubu, zastępując na lewej obronie Brazylijczyka Sylvinho^[1].

Wraz z Arsenalem dwukrotnie został mistrzem Anglii (2002, 2004), trzykrotnie zdobył Puchar Anglii (2002, 2003, 2005 – w serii rzutów karnych finałowego meczu z Manchesterem United zdobył gola^[4]) oraz dwukrotnie wywalczył Tarczę Wspólnoty (2002, 2004). Ponadto w sezonie 2005/2006 dotarł z londyńskim klubem do finału Ligi Mistrzów – wystąpił w nim przez pełne 90 minut, natomiast jego drużyna przegrała 1:2 z FC Barceloną^[5].

31 sierpnia 2006 roku (ostatni dzień letniego okresu transferowego) po długich negocjacjach podpisał pięcioletni kontrakt z Chelsea. Cena transferu wyniosła 5 milionów funtów, do Arsenalu przeszedł także obrońca William Gallas^[6]. W nowym zespole zadebiutował 9 września w wygranym 2:1 meczu z Charltonem, natomiast pierwszego gola strzelił 1 marca 2008 w spotkaniu z West Ham United. W Chelsea szybko wywalczył miejsce w pierwszym składzie i stał się podstawowym lewym obrońcą londyńskiego klubu, zastępując na tej pozycji Waynea Bridgea^[1].

Wraz z Chelsea został mistrzem Anglii (2010), czterokrotnie zdobył puchar Anglii (2007, 2009, 2010, 2012), raz wywalczył Puchar Ligi Angielskiej (2007) oraz raz sięgnął po Tarczę Wspólnoty (2009). W sezonie 2007/2008 dotarł z londyńskim klubem do finału Ligi Mistrzów (Chelsea przegrała w nim z Manchesterem United) – wystąpił w nim w podstawowym składzie, a w serii rzutów karnych strzelił gola^[7]. Cztery lata później (2012) wraz ze swoim zespołem wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów – w finałowym meczu z Bayernem Monachium ponownie zagrał w podstawowym składzie i w serii rzutów karnych zdobył bramkę^[8]. W 2014 roku Chelsea postanowiła nie przedłużać kontraktu z piłkarzem. 1 lipca 2014 oficjalnie stał się wolnym zawodnikiem.

7 lipca 2014 podpisał kontrakt z włoskim klubem AS Roma.

27 stycznia 2016 roku przeniósł się do amerykańskiego klubu Los Angeles Galaxy.

21 stycznia 2019 dołączył do angielskiego klubu Derby County.

18 sierpnia 2019 roku zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

W 1999 roku wraz z reprezentacją Anglii do lat 20 brał udział w mistrzostwach świata w Nigerii. W turnieju tym wystąpił przez pełne 90 minut w dwóch meczach, natomiast Anglicy odpadli w fazie grupowej^[9]. 31 sierpnia 2000 zadebiutował w kadrze U-21 w spotkaniu z Gruzją. Łącznie rozegrał w niej cztery spotkania i strzelił jednego gola^[10].

28 marca 2001 roku w meczu z Albanią po raz pierwszy zagrał w seniorskiej reprezentacji Anglii^[10]. W 2002 wziął udział w mistrzostwach świata w Korei i Japonii, gdzie był podstawowym zawodnikiem kadry narodowej i wraz z nią dotarł do ćwierćfinału^[9]. Dwa lata później wystąpił w mistrzostwach Europy w Portugalii – w serii rzutów karnych przegranego ćwierćfinałowego spotkania z gospodarzami turnieju strzelił gola^[11]. Ponadto został wybrany do drużyny gwiazd mistrzostw^[12].

Uczestniczył również w mistrzostwach świata w 2006 i 2010 roku. W turnieju w Niemczech (2006) rozegrał pięć spotkań, a wraz z reprezentacją dotarł ponownie do ćwierćfinału. Cztery lata później w Republice Południowej Afryki wystąpił w czterech spotkaniach^[9]. W 2012 roku był podstawowym zawodnikiem kadry w mistrzostwach Europy w Polsce i na Ukrainie – zagrał w czterech pojedynkach, w tym w ćwierćfinałowym z Włochami (0:0, k. 2:4), w którego serii rzutów karnych nie strzelił gola (Gianluigi Buffon obronił)^[13].

Reprezentacyjną karierę zakończył w 2014 roku^[14].

Życie prywatne

15 lipca 2006 poślubił brytyjską piosenkarkę Cheryl Cole. Z powodu zdrad Cheryl otrzymała rozwód, który miał miejsce 3 września 2010.

Statystyki

Stan na 11 listopada 2016 roku^[15]

Klub	Sezon	Liga		Puchar Kraju		Puchar Ligi		Rozgrywki Kontynentalne^[16]		Inne^[17]		Razem
Klub	Sezon	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole	Mecze	Gole
Arsenal	1999/00	1	0	0	0	1	0	0	0	0	0	2	0
Crystal Palace (wyp.)	1999/00	14	1	0	0	0	0	0	0	0	0	14	1
Arsenal	2000/01	17	3	6	0	1	0	9	0	0	0	33	3
	2001/02	29	2	4	0	0	0	7	0	0	0	40	2
	2002/03	31	1	3	0	0	0	9	0	1	0	44	1
	2003/04	32	0	4	0	1	0	9	1	1	0	47	1
	2004/05	35	2	3	0	0	0	8	0	1	0	47	2
	2005/06	11	0	0	0	0	0	3	0	1	0	15	0
	Razem	156	8	20	0	3	0	45	1	4	0	228	10
Chelsea	2006/07	23	0	5	0	3	0	9	0	0	0	40	0
	2007/08	27	1	1	0	2	0	10	0	1	0	41	1
	2008/09	34	1	7	0	0	0	8	0	0	0	49	1
	2009/10	27	4	2	0	1	0	4	0	1	0	35	4
	2010/11	38	0	2	0	0	0	7	0	1	0	48	0
	2011/12	32	0	4	0	0	0	12	0	0	0	48	0
	2012/13	31	1	5	0	3	0	7	0	5	0	52	1
	2013/14	17	0	2	0	1	0	5	0	1	0	26	0
	Razem	229	7	28	0	10	0	63	0	5	0	339	7
AS Roma	2014/15	11	0	2	0	-	-	3	0	-	-	16	0
	2015/16	0	0	0	0	-	-	0	0	-	-	0	0
	Razem	11	0	2	0	-	-	3	0	-	-	16	0
Los Angeles Galaxy	2016	29	1	2	-	-	-	1	0	1	0	32	1
	2017	29	1	1	-	-	-	-	-	-	-	30	1
	2018	31	1	1	-	-	-	-	-	-	-	32	1
	Razem	89	3	4	0	-	-	1	0	1	-	94	3
Derby County	2018/19	9	0	1	1	-	-	-	-	2	0	12	1
Łącznie w karierze		508	19	55	1	13	0	112	1	14	0	702	21

Sukcesy

Chelsea

Liga Mistrzów: 2011/12
Mistrz Anglii: 2009/10
Liga Europy: 2012/13
Puchar Anglii: 2006/07, 2008/09, 2009/10, 2011/12
Puchar Ligi Angielskiej: 2006/07
Superpuchar Anglii: 2008/09, 2009/10

Arsenal

Mistrz Anglii: 2001/02, 2003/04
Puchar Anglii: 2001/02, 2002/03, 2004/05
Superpuchar Anglii: 2001/02, 2002/03, 2003/04, 2004/05

Reprezentacja Anglii:

Uczestnik Mistrzostw Świata: 2002, 2006, 2010
Uczestnik Mistrzostw Europy: 2004, 2012

Indywidualne

Drużyna Roku PFA: Premier League: 2002/03, 2003/04, 2004/05, 2010/11
Drużyna Mistrzostw Europy: 2004
Drużyna Roku UEFA: 2004, 2010
Gracz roku Chelsea: 2008/09, 2010/11
Gracz roku Anglii: 2010

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Ashley Cole. chelseafc.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Bradford and Arsenal share points. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Arsenal on cruise control. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Arsenal 0-0 Man Utd (aet). bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Barcelona 2-1 Arsenal. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Blues beat deadline to sign Cole. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ United strike gold in shoot-out. uefa.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Ashley COLE. fifa.com. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 października 2011)]. (ang.).
↑ ^a ^b Ashley Cole. thefa.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Hosts hold their nerve. uefa.com. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lipca 2012)]. (ang.).
↑ Zagorakis named top player. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ England 0-0 Italy (2-4 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-16]. (ang.).
↑ PAP: Ashley Cole już nie zagra dla Anglii. Polskie Radio. [dostęp 2014-05-12]. (pol.).
↑ Ashley Cole. soccerbase.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).
↑ Uwzględniono Ligę Mistrzów UEFA 109 (1), Ligę Europy UEFA 2 (0), Ligę Mistrzów CONCACAF 1 (0).
↑ Uwzględniono Tarczę Wspólnoty 9 (0), Superpuchar Europy UEFA 2 (0), Klubowe Mistrzostwa Świata 2 (0), MLS Cup Playoffs 3 (0).

Bibliografia

Ashley Cole w bazie Soccerbase (ang.)
Profil w bazie TheFa.com (ang.)
Ashley Cole w bazie National Football Teams (ang.)

[2] Aktualne na: 2 grudnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[3] Aktualne na: 29 listopada 2023.

[cfc-1] Ashley Cole. chelseafc.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[4] Bradford and Arsenal share points. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[5] Arsenal on cruise control. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[6] Arsenal 0-0 Man Utd (aet). bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[7] Barcelona 2-1 Arsenal. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[8] Blues beat deadline to sign Cole. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[9] United strike gold in shoot-out. uefa.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[10] Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).

[fifa-11] Ashley COLE. fifa.com. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 października 2011)]. (ang.).

[thefa-12] Ashley Cole. thefa.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[13] Hosts hold their nerve. uefa.com. [dostęp 2011-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lipca 2012)]. (ang.).

[14] Zagorakis named top player. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[15] England 0-0 Italy (2-4 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-16]. (ang.).

[16] PAP: Ashley Cole już nie zagra dla Anglii. Polskie Radio. [dostęp 2014-05-12]. (pol.).

[17] Ashley Cole. soccerbase.com. [dostęp 2011-08-31]. (ang.).

[18] Uwzględniono Ligę Mistrzów UEFA 109 (1), Ligę Europy UEFA 2 (0), Ligę Mistrzów CONCACAF 1 (0).

[19] Uwzględniono Tarczę Wspólnoty 9 (0), Superpuchar Europy UEFA 2 (0), Klubowe Mistrzostwa Świata 2 (0), MLS Cup Playoffs 3 (0).

[1]

[a]

[b]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]