Arsenał Miejski we Lwowie
49°50′29″N 24°02′08″E/49,841389 24,035556 Arsenał Miejski we Lwowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Podwale 5 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Jan Lis |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Lwowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
| 49°50′29″N 24°02′08″E/49,841389 24,035556
| |
Arsenał Miejski we Lwowie – arsenał we Lwowie, położony przy ul. Podwale 5 (ukr. вул. Підвальна, 5).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy arsenał zbudowano we Lwowie w 1430 pomiędzy dwoma pasami murów obronnych. Jego zachodnią ścianę stanowił wewnętrzny mur obronny z XIV w.
Drugi arsenał wzniesiono w tym samym miejscu w latach 1555–1556; został on zniszczony przez pożar w 1571.
Trzeci, zbudowany z kamiennych bloków i z cegły budynek, zachowany do dziś, powstał w latach 1574–1576. Podczas szturmu wojsk szwedzkich w 1704 został on poważnie uszkodzony. W XVI–XVII w. z arsenałem sąsiadowała ludwisarnia, w której odlewano spiżowe lufy armat i kule żelazne.
W 1799, po rozbiórce murów obronnych, umieszczono na ścianie arsenału, zachowane do dziś, tablice kamienne z rzeźbami i napisami, zdobiące przedtem mury obronne: pośrodku herb Sobieskiego (Janina), z prawej strony herb miasta Lwowa (z 1665) a z lewej – herb hetmana Stanisława Jabłonowskiego, który przyczynił się do umocnienia niszczejących murów obronnych. Usunięto jednocześnie z nisz ściany wschodniej popiersia generałów: Krzysztofa Arciszewskiego i Pawła Grodzickiego.
W latach międzywojennych budynek arsenału oddany był na cele wojskowe. Poddano go starannej restauracji, z zachowaniem i odkryciem pierwotnych murów.
Po restauracji Arsenału Miejskiego, dokonanej w latach 1979–w 1981 umieszczono w nim oddział Muzeum Historycznego – Muzeum Starej Broni „Arsenał” (ukr. Музей зброї «Арсенал») z kolekcją broni białej i palnej.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Arsenał Miejski to obecnie masywny, trzykondygnacyjny budynek, ze sklepieniami krzyżowymi na parterze, długi na 53 m, pokryty wysokim, dwuspadowym dachem. Wewnętrzna elewacja Arsenalu Miejskiego jest dwukondygnacyjna, z krużgankami na piętrze. Obok niego znajdują się 2 zrekonstruowane wieże obronne.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
- Bartłomiej Kaczorowski, Zabytki starego Lwowa, wyd. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990, ISBN 83-85083-02-2
- Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937
- Przemysław Włodek, Adam Kulewski, Lwów. Przewodnik. Oficyna Wydawnicza ”Rewasz” 2006, Pruszków, ISBN 83-89188-53-8
- Grzegorz Rąkowski, LWÓW. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Część IV, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, ISBN 978-83-89188-70-0, OCLC 297704281.