Przejdź do zawartości

Andreas Carlgren

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andreas Carlgren
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lipca 1958
Västra Ryd

Minister środowiska Szwecji
Okres

od 2006
do 2011

Przynależność polityczna

Partia Centrum

Poprzednik

Lena Sommestad

Następca

Lena Ek

Hemming Andreas Carlgren (ur. 8 lipca 1958 w Västra Ryd w gminie Upplands-Bro) – szwedzki polityk, działacz Partii Centrum, minister środowiska (w latach 2006–2011).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1981–1983 studiował na Uniwersytecie w Sztokholmie na Wydziale Edukacji. Od 1984 do 1987 był przewodniczącym organizacji młodzieżowej przy Partii Centrum. Następnie przez trzy lata pracował w przedsiębiorstwie zajmującym się m.in. audytami środowiskowymi. Od 1990 do 1994 był zastępcą burmistrza gminy Ekerö, odpowiedzialnym za sprawy szkolnictwa. Później do 1998 sprawował mandat posła do Riksdagu. W latach 90. pełnił jednocześnie funkcję wiceprzewodniczącego centrystów. W okresie 2000–2006 zajmował stanowisko dyrektora generalnego Integrationsverket (szwedzkiego urzędu zajmującego się integracją mniejszości narodowych).

Po zwycięstwie centroprawicowej koalicji w wyborach krajowych w 2006 został powołany w skład gabinetu Fredrika Reinfeldta na urząd ministra środowiska. Utrzymał to stanowisko także po wyborach w 2010, w których również uzyskał reelekcję do Riksdagu. Z rządu odszedł w 2011, kiedy to został zastąpiony przez Lenę Ek.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Andreas Carlgren jest pierwszym w historii Szwecji członkiem rządu będącym otwartym gejem, pozostającym w rejestrowanym związku partnerskim z Tomasem Harilą Carlgrenem[1]. Ma troje dzieci z poprzedniego małżeństwa. W 2004 opowiedział się za udzielaniem przez luterański Kościół Szwecji ślubów kościelnych dla par tej samej płci[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rex Wockner: British Lesbian Couple Abandons Marriage Fight. sfbaytimes.com, 19 października 2006. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
  2. Bengt Ljung: Climate campaigner. europeanvoice.com, 15 października 2009. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]