Aldo Canti
| Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1961 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
185 cm | |||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Aldo Canti (ur. 9 marca 1961 w Montmorency[1]) – francuski, a następnie sanmaryński lekkoatleta, sprinter, medalista uniwersjad i igrzysk śródziemnomorskich, dwukrotny olimpijczyk.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Jako reprezentant Francji zajął 7. miejsce w biegu na 200 metrów i 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy juniorów w 1979 w Bydgoszczy[2].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Philippe Lejoncour, Stéphane Adam, Gabriel Brothier i Canti) oraz odpadł w półfinale biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1981 w Bukareszcie[3]. Zajął 7. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach[4]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1983 w Budapeszcie odpadł w półfinale biegu na 200 metrów[5].
Zdobył brązowy medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Canti, Hector Llatser, Pascal Chichignoud i Yann Quentrec) oraz zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów na uniwersjadzie w 1983 w Edmonton[3]. Odpadł w eliminacjach biegu na 400 metrów i półfinale sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[6]. Zwyciężył w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów (która biegła w składzie: Jean-Jacques Février, Llatser, Canti i Jean-Jacques Boussemart) na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[7]. Na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles Canti odpadł w półfinale biegu na 400 metrów i w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów[1]. Startując w reprezentacji Europy zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze[8].
Zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów i 8. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[9]. Odpadł w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[10]. Na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie odpadł w półfinale sztafety 4 × 400 metrów[11], a na halowych mistrzostwach Europy w 1989 w Hadze w eliminacjach biegu na 400 metrów[12].
Był mistrzem Francji w biegu na 400 metrów w 1985, wicemistrzem w biegu na 400 metrów w 1983 i w biegu na 200 metrów w 1984 oraz brązowym medalistą w biegu na 200 metrów w 1981 i1982 i w biegu na 400 metrów w 1986. W hali był mistrzem Francji w biegu na 200 metrów w 1983 i w biegu na 400 metrów w 1989 oraz wicemistrzem w biegu na 200 metrów w 1984 i 1986 i w biegu na 400 metrów w 1989[13].
Trzykrotnie poprawiał rekord Francji w biegu na 400 metrów, doprowadzając go do wyniku 45,09 s, uzyskanego 22 sierpnia 1984 w Zurychu[14]. Był również trzykrotnym halowym rekordzistą Francji w biegu na 200 metrów do wyniku 21,50 s (6 marca 1983 w Budapeszcie)[15].
Od 1991 reprezentował San Marino. Wystąpił na halowych mistrzostwach Europy w 1992 w Genui, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów[16] oraz na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 200 metrów i sztafety 4 × 100 metrów[1].
Rekordy życiowe Cantiego[15][17]:
- bieg na 100 metrów – 10,42 s (25 lipca 1987, Montgeron)
- bieg na 200 metrów – 20,69 s (1 lipca 1984, Villeneuve-d’Ascq)
- bieg na 400 metrów – 45,09 s (22 sierpnia 1984, Zurych)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Aldo Canti [online], olympedia.org [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1979 [online], wjah.co.uk [dostęp 2021-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-20] (ang.).
- ↑ a b Gilbert Rosillo, Universiades Turin (ITA) 1959 à Naples 2019. Participation des athlètes français par années [online], cdm.athle.com, 9 sierpnia 2019 [dostęp 2021-12-31] (fr.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 566 [dostęp 2021-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 419 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 104, 235–236 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Jeux Mediterraneens [online], cdm.athle.com, 31 sierpnia 2021, s. 4–5 [dostęp 2021-12-31] (fr.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 27 [dostęp 2021-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 569, 573–574 [dostęp 2021-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 433 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 236 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 442 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 28 października 2021, s. 21, 44, 48, 67, 71, 76, 115, 118, 139, 199, 232 [dostęp 2021-12-31] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 29. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ a b ALDO CANTI [online], Fédération Française d’Athlétisme [dostęp 2021-12-31] (fr.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 451 [dostęp 2021-12-31] (ang.).
- ↑ Aldo Canti w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2021-12-31].