(13) Egeria
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia |
2 listopada 1850[1] |
Numer kolejny |
13 |
Charakterystyka orbity (2024-10-17) | |
Przynależność obiektu |
|
Półoś wielka | |
Mimośród |
0,0854[1] |
Peryhelium | |
Aphelium | |
Okres obiegu wokół Słońca |
4 lata 50 dni 16[1] godzin |
Średnia prędkość |
18,52 km/s |
Inklinacja |
16,53[1]° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | |
Masa |
9,2 ± 2,1×1018[2] kg |
Średnia gęstość |
2,13 ± 0,49[2] g/cm3 |
Okres obrotu | |
Albedo | |
Jasność absolutna | |
Typ spektralny | |
Średnia temperatura powierzchni |
~ 178 K |
Satelity naturalne |
brak danych |
(13) Egeria – jedna z większych planetoid z pasa głównego.
Odkrycie
[edytuj | edytuj kod]Planetoida została odkryta 2 listopada 1850 roku w Neapolu przez Annibale’a de Gasparisa[1]. Jej nazwa pochodzi od Egerii, nimfy wodnej z mitologii rzymskiej.
Orbita
[edytuj | edytuj kod]Orbita (13) Egerii jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 16,53°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4 lat i 51 dni, krążąc w średniej odległości 2,58 au od Słońca[1]. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,52 km/s.
Właściwości fizyczne
[edytuj | edytuj kod](13) Egeria ma średnicę ok. 202 km. Jej albedo szacowane jest na 0,087[2] lub około 0,05, a jasność absolutna wynosi około 6,91m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 174–178 K. Egeria zalicza się do planetoid węglowych typu G.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- (13) Egeria w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (13) Egeria w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity (13) Egeria w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)