Pedagués
Tipe | Region naturala de França e contrada d'Occitània |
---|---|
Estat | França |
Unitat administrativa | Arièja |
modificar |
Pedagués, ancianament Podagués[1][N 1], es un parçan d'Occitània[2] situat en Lengadòc (País de Fois), entre las vals de Lesa, d'Arisa e d'Arièja, en riba esquèrra d'aquesta darrièra[3].
Exemple d'una tèrrafòrt, en francés l'apellacion Podaguès o Pedaguès es remplaçada al sègle XXI per la denominacion geografica de Terrefort ariégeois (Tèrrafòrt ariegenca)[4][N 2] malgrat que los vejaires divergiscan sus la localizacion precisa de las doas entitats[5] e que lo tèrme tèrrafòrt qualifica tanben las sèrras mollassicas se perlongant al nòrd dins lo departament de Nauta Garona, quitament las de la riba drecha d'Arièja (sèrras del país de Mirapeis sustot),[6] e mantes autres luòcs en Occitània.
Sa vila principala actuala es Lo Mas, mas son nuclèu ancian es probablament un Puèg—uèi desparegut—a Unzent.
Geografia
[modificar | Modificar lo còdi]Aquesta region d'aperaquí 450 km² s'opausant atal pel relèu a l'Agarnagués, espaci de plana a l'entorn de Pàmias.
Los sòls de la region son de "costals argilocalcaris accidentats", "terrassas ancianas", e—al sud—de "monts calcaris".[7]
Segon l'Atlàs dels païsatges d'Arièja-Pirenèus, Pedagués fa partida d'una centura de costals que s'esten d'èst en oèst a travèrs lo departament. Aquelas regions de costals son de "sòls pesants", ocupats per de "culturas cerealièras, oleaginosas, pradariás artificialas", e d'elevatge bovin e ovin que constituís l'essencial de la produccion lachièra dins Arièja.[7]
Clima
[modificar | Modificar lo còdi]Tota la region ten una precipitacion annadièra de mens de 1000 mm, mas mens de 800 mm al nòrd.[7]
Comunas de Pedagués
[modificar | Modificar lo còdi]Wikipèdia francesa
[modificar | Modificar lo còdi]La Wikipèdia francesa inclús dins Pedagués de territòris de Daumasanés e de partidas de Siuranés e Asiliense [Asilhés? Asilhenc?] defòra la region medievala de Pedagués... Segon la Wikipèdia francesa:
|
Inclús probablament tanben Senta Susana, Vilanava del Laton e Daumasan.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]Podagués èra, a l'Edat Mejana, una region qu'èra lo ressòrt d'una vigariá del meteis nom, situada dins la partida meridionala del Tolosan, compresa entre Arièja e Lesa, als pès dels Pirenèus. Anciana territòri dels comtes de Carcassona, auriá agut per senhor una familha del Puèg, del latin Podio (puèg, podium, elevacion).[8]
Senhors de Podagués
[modificar | Modificar lo còdi]Entre los senhors coneguts i a:[N 3]
- Amiel Simplici
- Raimon Guilhèm
- Amiel Raimon
- Raimon Amiel, filh ainat del precedent[N 4]
- Pèire Raimon, filh del precedent
- Raimon
- Ugues
Noblesa de Pedagués
[modificar | Modificar lo còdi]- Familha del Puèg
- L'ostal de Durfòrt, plan espandida en Occitània e França, es originari de Pedagués[9]
Evolucion: de Potamianense a Podagués
[modificar | Modificar lo còdi]Toponimia
[modificar | Modificar lo còdi]Segon d'unes, Puèg e l'eponim Podagués son lo meteis que lo Poig/Pog Manasse (uèi part d'Unzent) e Potamianense (latin) / Potamianés (romanic) atestat a l'Edat Mejana.[10] Un autre nom latin medieval es Podiensis Pagus [sègle XI o XII?].[11]
Las atestacions ancianas son doncas ("ministerium" e "terminium" son abreujat en "m." e "t." per lectura rapida):
- M. Potamianense mantescòps als sègles X-XI;[N 5]
- t. Potagenense probablament al sègle X;
- t. Potamianiense en 950-1000;
- m. Podaganense vèrs 980;
- m. Potamianense en 996-1011;
- m. Podamianense, m. Potaginense vèrs 1000;
- t. Podagenes[N 6] en 1030-40;
- m. Potamiensi en 1071-4;
- territorio ubi vocant Potamianense en 1075.[10][N 7]
Limits istorics
[modificar | Modificar lo còdi]Potamianés confronta:[10]
- Cortinense (Cortinés), Lezatense/Lesadense (Lesadés), e Licianense (Liçanés)[N 8] al nòrd;
- Garnagense e lo ministerium centrat sus Fredelàs a l'èst, per la selva de Bolbona;
- Fuxense ("Foissenc", nuclèu del País de Fois) puèi Ciurenense (Siuranés o benlèu Siurassés) puèi la senhoriá de Palhèrs al sud, per la crèsta de Plantaurèl;
- Dalmacianense (Daumasanés, var. Dalmasanés) a l'oèst.
Possessions permanentas
[modificar | Modificar lo còdi]Potamianés, Podagués o Podagués inclús totjorn aquestes territòris:
|
|
Pèrtas a Lesadés
[modificar | Modificar lo còdi]En 944, la glèisa de Sent Ibarç e son alòdi (totes dos part de la villa de Laton, en Potamianés) son donadas al monastèri e ministerium de Lesat (Lesadés) pel comte Arnaud de Carcassona e sa femna Arsenda.[10]
Vèrs 1010,[N 10] qualques villae a l'entorn de la glèisa de Sent Medard (territòris comunals actuals de Le Fossat e Le Carlar de Baile) forman una enclava de Lesadés en Potamianés.[10]
|
Pèrtas a l'abadiá de Fredelàs
[modificar | Modificar lo còdi]L'abadiá de Fredelas es probablament estada fondada per la donacion d'una partida de Potamianés e de sos abòrds vacants, pel comte de Carcassona (Arnaud o son filh Rogièr), alara titular, al qual lo comte de Tolosa apondèt Le Carlaret (amb una pichòta corredor de La Bastida de Lordat).[10]
|
Pèrtas a Siuranés
[modificar | Modificar lo còdi]Al sègle XI apareissèt lo Ciurenense (Siuranés) a las frontièras sud-oèst de Potamianés, encambant a l'encòp sus aqueste e sus Daumasanés.[10]
Desplaçament puèi la "Tèrrafòrt Ariegenca"
[modificar | Modificar lo còdi]Al corrent d'istòria, sembla que la definicion culturala e territoriala de Podagués se siá desplaçada cap a l'oèst, mantenent la pèrta del país de Fredelàs e de la val d'Arièja, mas s'espandissent per inclure una partida granda de Daumasanés e Lesadés fins a la termièra del departament: las tèrrafòrts de l'oèst d'Arièja defòra Volvèstre.[7]
Galariá
[modificar | Modificar lo còdi]Païsatges
[modificar | Modificar lo còdi]-
Pont sus Arièja a Bonac
-
Glèisa e païsatge de Lanós
-
Païsatge de Lescoça
-
Sent Martin e sos entorns
Arquitectura
[modificar | Modificar lo còdi]-
Glèisa d'Artigat
-
Glèisa de Sent Pèire a Bonac
-
Glèisa de La Nativitat de la Senta Verge, Escòça
-
Comuna del Carlar de Baile
-
Capèla de Sent Andrieu de Fossat
-
Glèisa de Sent Bartolomeu* al Fossat
-
Castelet a Sent Martin
-
Glèisa de Sent Anastasi* de Sent Miquèu
-
Vilatge de Sent Miquèl
Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Podaguès en catalan. Veire El Somni d'Occitània, 1996.
- ↑ Lo Rapport de présentation, plan local d'urbanisme: Commune de Saint-Ybars (09) d'UrbaDoc, fach en 2015, descriu aquesta tèrrafòrt coma "l'ancian Podagués".
- ↑ En francés, los cosenhors son: Amélius-Simplicius, Raymond-Guillaume, Amélius-Raymond, Raymond-Amélius, Pierre-Raymond, Raymond, Hugues.
- ↑ Segon Joan Francés Blanc, Raimon Amiel maridèt amb una Guile de Lautrèc, dama de Rochefort. Veire Los Aujòls de Joan Baptista Blanc, vol. V, 2018.
- ↑ mièg del sègle X, en 955-86 (dos còps), 950-1000, fin del sègle X, vèrs 1000, en 1000-10 e en 1010-20
- ↑ Probablament Podagenés en grafia classica.
- ↑ Es possible que la transformacion en lenga vulgara es similar a: Podamianés/Podagenés -> Podamiés/Podagués
- ↑ Licianès en francés. Veire http://lissac.09.free.fr/Lissac.09/Les_origines.html Les Origines, fach per Alain Pessant.
- ↑ Es a dire, Potamianés inclús los territòris de la comuna a l'èst de l'aiga Marens o Canalès (noms fr).
- ↑ Après 1000 e abans 1020
Referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ (pro) Arnaud Esquerrièr, Abans los comtes
- ↑ Segon la classificacion de Frederic Zégierman.
- ↑ «Le Pédaguès». larousse.fr..
- ↑ Conseil général de l'Ariège. «Atlas des paysages d'Ariège-Pyrénées», 2006. calameo.com..
- ↑ «L'Aganaguès». larousse.fr..
- ↑ Frédéric Zégierman. «Le Pédaguès et le pays de la Lèze et de l'Arize». keldelice.com..
- ↑ 7,0 7,1 7,2 et 7,3 Alain Mazas, Michel Collin, Alain Boëmare. Atlas des paysages d'Ariège-Pyrénées. Conseil Général de l'Ariège, Union régionale des CAUE d'Occitanie.
- ↑ Nicolas Viton de Saint-Allais, Nobiliaire universel de France, ou Recueil général des généalogies historiques des maisons nobles de ce royaume.
- ↑ Napoléon Peyrat. Histoire des Albigeois: La civilisation romane, Volume 1
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 et 10,6 Denis Mirouse (junh de 2015). Les circonscriptions intermédiaires du sud du pagus de Toulouse aux Xe et XIe siècles (ministerium, vicaria, suburbium…). Universitat de Tolosa-Joan Jaurés: UFR d'Istòria, Arts e Arqueologia.
- ↑ Claude de Vic. Histoire générale de Languedoc, Part 77, Volume 10
- (fr) Aqueste article es parcialament o en totalitat eissit d’una traduccion de l’article de Wikipèdia en francés intitolat « Podaguès ».