Cocaïna

La cocaïna (de nom quimic 2β-carbometioxi-3β-benzoxitropan, ecgonin metil ester benzoat) es un alcaloïde que s'extrai de la planta nomenada Erythroxylum coca, un arbust originari de Peró e Bolívia.

Istòria

Existís de pròvas que permeton d'afirmar que la planta s'utilizava ja dempuèi lo Millenni III abC. En 1862 los laboratòris alemands Merck purifiquèron los primièrs gramas d'aquel alcaloïde. Al sègle XIX venguèt un producte fondamental en fòrça medecinas d'ostal e pendent d'ans foguèt un compausant de la bevenda populara Coca-Cola fins a çò que al començament del sègle XX foguèsse retirat de la formula seguent las leis qu'enbiguèron la venda e l'usatge de la cocaïna.^[1]

Extraccion

Las etapas que se seguisson pendent l'extraccion de la cocaïna son:

PROCESSUS D'EXTRACCION	REACTIUS UTILIZATS
Passatge de la còca a la pasta	Querosèn, acid sulfuric, carbonat sodic
Passatge de la pasta a la basa de la cocaïna	Acid sulfuric, permanganat potassic
Passatge de la cocaïna al cloroidrat de la cocaïna	Eter etilic, acetona, acid cloridric

Addiccion

La cocaïna es una substància que provòca una addiccion fòrta. Atal, qualques consomadors de cocaïna pòdon venir incapables de contrarotlar l'usatge d'aquela substància e arriban a prendre de quantitats plan superioras a çò qu'avián previst o degalhar d'enormas quantitats d'argent per comprar la cocaïna.

Coma las autras drògas, l'usatge de contunh de cocaïna compòrta un processus de tolerància que fa que cada còp cal prene de dosis pus enauçadas per esprovar los meteisses efèctes.

Forma d'usatge

Normalament se consoma per inalacion, sens produire de dependéncia fisica mas se pòdon observar de cambiaments de l'umor:

insomnia
depression
irritabilitat
fatiga

Per via orala, es pauc activa.

Per via intravenosa pòt provocar la dependencia fisica.

Una autra forma d'usatge es lo crack que se consoma per inalacion e necessita sonque 10 segondas per arribar al cervèl. Los efèctes maximals son de 30 segondas e descreisson fòrça rapidament.

Efèctes immediats

La cocaïna es un estimulant del sistèma nerviós central. Entrava lo processus de reabsorcion dins los circuits neuronals dopaminergics, atal las vias nerviosas d'aquel circuit neuronal se tròban excitadas de contunh.

Los efèctes fisiologics immediats de la consomacion de cocaïna son:

dilatacion de las pupilhas.
aument de la pression sanguina e del ritme respiratòri.
aument de la temperatura del còs.
euforia.
reduccion de la fatiga.
accentuacion de las percepcions.

Pupilhas dilatadas, iritacion del nas, gòrja seca: dificultat per manjar e granda set, perda d'apetís e del sòm. Sensacion d'euforia, assegurança, energia, suprimís la sensacion de fatiga per un temps, puèi los efèctes passan. Locacitat, paraula desliurada. Nervis en tension, desirs de se mòure. Pèrda del contraròtle de se. Tendéncia a se disputar e se pelejar pel mendre motiu. Ànsia. Una sola presa sufís per aver un fòrt desir de se tornar drogar e repetir los remembres de l'euforia.

La durada dels efèctes depend del temps d'absorcion. Pus rapida es l'absorcion, mens lo efèctes duran.

Efèctes a long tèrme

L'usatge de cocaïna provòca una addiccion psiquica importanta. Efèctes de l'usatge abitual:

fòrtas paranoïas, fins arribar a un encastre psicotic grèu.
Lo sistèma nerviós se deteriora.

Fisicament, los efèctes se manifestan sul sistèma cardiovascular e lo sistèma respiratòri:

taquicardia.
ipertension.
respiracion irregulara.
arrèst respiratòri.

Referéncias

↑ (en)Freye Enno e J. V., Levy [1] ed: Springer, 2009, p.17

[1] (en)Freye Enno e J. V., Levy [1] ed: Springer, 2009, p.17

[1]