Castèlnòu de Lèvis

Pels articles omonims, vejatz Castèlnau (omonimia).

Vilatge d'Occitània

Castèlnòu de Lèvis
Castelnau-de-Lévis

Vista generala de Castèlnòu de Lèvis.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 56′ 15″ N, 2° 05′ 01″ E

Superfícia

21,42 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

280 m
180 m
133 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Albi

Canton d'Albi-3, ancianament d'Albi-3

Intercom
248100737

Comunautat d'aglomeracion d'Albigés

Cònsol

Robert Gauthier
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 617 ab.

Evolucion de la populacion

1 655 ab.

Densitat

72,88 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

81150

Còde INSEE

81063

Castèlnòu de Lèvis^[1]^,^[2]^,^[3] (ancianament Castèlnòu de Bonafós, e en francés Castelnau-de-Lévis) es una comuna lengadociana en País d'Albi situada dins lo departament de Tarn e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Geografia

Comuna de l'airal urban d'Albi sul Tarn Accès pels transpòrts en comun Albibus linha A1 Albibus

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Castèlnòu de Lèvis**
Castanet	Senta Crotz	Canhac de las Minas
Bernac La Bastida de Lèvis
Marçac de Tarn	Terçac	Albi

Toponimia

Castèlnòu. Las fòrmas ancianas son Castronovo, en 1256, Castrum novum de Bonafos, en 1279. Ambe castèl, mot vengut del latin castellum (e abans de castrum), nòu, de novum, e sas fòrmas pus evolucionadas nau e nuèu, es l'adjectiu que se tròba mai sovent en toponimia ^[4]^,^[5]. En mai del sens literal, lo nom de castèlnòu/castèlnau designava de pichonas aglomeracions apiejadas sus una fortalesa que las aparava, de borgs castrals medievals (sègles XI a XIII) ^[6] que per exemple Benoît Cursente estudièt^[7].
Lèvis. Ven del nom d'una familha qu'eretèt del castèl. La familha Lèvis ven de Gui de Lévis, marescal de Simon de Montfòrt, sortit de Lévis-Saint-Nom (Yvelines, França) ^[8].

Istòria

Castèlnòu de Bonafós foguèt fondat en 1234 per Sicard Alaman.

En 1480, la senhoriá ven la possession d'Uc d'Amboise, baron d'Aubijoux. Aquela senhoriá demorèt dins la familha d'Amboise fins al sègle XVII. Lo pichon filh d'Uc, Loís d'Amboise d'Aubijoux, comte d'Aubijoux e baron de Castèlnòu de Bonafós, restaurèt e demorèt regularament al castèl, fòrça particular, amb sa torre de 40 mètres de naut.

La sala d'armas del castèl foguèt decorada per el de pinturas, que se i trapava lo retrach del comte d'Aubijoux e aquel del rei.

En 1950, la comuna de Senta Crotz se creèt a partir de la de Castèlnòu de Levís.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2008	2020	Robert Gauthier	divèrs esquèrra	retirat
2001	2008	Georges Lacombe
junh de 1995	2001	Pierre Valax	PS	conselhièr general
	1995
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Albi-nòrd-oèst; es ara del canton d'Albi-3.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1561, totala: 1602

1 314

1 532

1 502

1 588

1 659

1 347

1 310

1 352

1 272

1 268

1 223

1 189

1 145

1 050

1 034

1 029

1 035

952

894

866

818

724

747

779

743

735

569

571

686

946

1 145

1 308

1 403

1 520

1 518

1 507
1 542

2009

2010

1 501
1 540

1 522
1 562

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

en 1950, pèrda de Senta Crotz que venguèt comuna a partir de Castèlnòu.

Economia

Viticultura : Galhac (vin)

Luòcs e monuments

La fortalesa de Castèlnòu de Bonafós foguèt bastida en 1235 per Sicard Alaman, poderós vassal del comte de Tolosa Ramon VII; èra un bastion avançat de las possessions tolosanas (nòrd del riu de Tarn) fàcia a la reialtat (sud du Tarn). Sus un puèg rocassut nomenat « puèg de Bonafós», lo castèl longtemps se nomenèt Castèlnòu de Bonafós , abans que la familha de Levís ne foguèsse l'eretièra e li balhèsse son nom. Un vilatge foguèt bastit al pè de las muralhas a la meteissa epòca. De l'ancian castèl, demòra pas que qualques roïnas que una torre de gaita dominant la val de Tarn e la vila d'Albi. Deu son estat de roïna al fach que foguèt utilizat coma peirièra pendent los sègles XIX e XX.

Una restauracion parciala dempuèi lo començament dels ans 1980 permet de situar las muralhas del naut e aquelas de la basa, que ne demòra pas qu'una pòrta fortificada. La torre, nauta de 35 mètres, se compausa d'una torre en semicercle que se jonh a una torre carrada. I a tres estatges en vòltas. Cadun mòstra de rèstas d'un ancian plonde que doblava lo nombre dels estatges.

Personas ligadas a la comuna

Veire tanben

Comunas de Tarn

Bibliografia

(fr)Jean Roques : Castelnau-de-Lévis, Éditions de la Revue du Tarn, 1981.

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ Patrici Pojada, Répertòri toponimic de las Comunas de la Region Miègjorn-Pirenèus, ed. Loubatières, Portèth de Garona, 2009, p. 94
↑ https://web.archive.org/web/20120119182315/http://toponimiaoc.webs.com/81tarn.htm
↑ https://web.archive.org/web/20170602164253/http://www.locongres.org/oc/aplicacions/top-oc/topoc-recerca/
↑ Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 93
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 154
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 226
↑ http://www.persee.fr/doc/ccmed_0007-9731_1984_num_27_105_2261_t1_0166_0000_3
↑ Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 108

Portal de Lengadòc

[1] Patrici Pojada, Répertòri toponimic de las Comunas de la Region Miègjorn-Pirenèus, ed. Loubatières, Portèth de Garona, 2009, p. 94

[2] ttps://web.archive.org/web/20120119182315/http://toponimiaoc.webs.com/81tarn.htm

[3] ttps://web.archive.org/web/20170602164253/http://www.locongres.org/oc/aplicacions/top-oc/topoc-recerca/

[4] Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 93

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 154

[6] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 226

[7] ttp://www.persee.fr/doc/ccmed_0007-9731_1984_num_27_105_2261_t1_0166_0000_3

[8] Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 108

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]