Mawangdui

	Mawangdui
	;
; Mawangdui; 28°12′31″N 113°01′18″E / 28.208611°N 113.021667°E

Mawangdui (kinesisk 馬王堆, pinyin Mǎwángduī, som er ei forvansking av 馬鞍堆 som nesten likt uttalt tyder «Den salforma høgda») er ein arkeologisk funnstad i Changsha i provinsen Hunan i Folkerepublikken Kina. Funnstaden består av to salforma høgder, og inneheldt gravkammera til tre personar. Dei er daterte til det vestlege Han-dynastiet (206 f.Kr.–9 e.Kr.).

Gravene tilhøyrde den første markgreven av Dai, Li Cang, kona hans Xin Zhui og ein mann i 30-åra ein går ut frå var sonen deira eller broren til Li.

Utgravingane fann stad i perioden 1972-1974.

Dei fleste av dei mange gjenstandane frå Mawangdui er utstilt i Hunan provinsmuseum.^[1] Det er særleg retta merksemd mot silketekstene i funnet. Ein kalla ei tid funnet feilaktig for «kong Ma-haugen» fordi ein trudde at det her dreidde seg om grava til Ma Yin (853–930), ein av herskarane over kongeriket Chu under tida til dei fem dynastia og ti kongedøma.

Referansar

↑ Eti Bonn-Muller (10. april 2009). «China's Sleeping Beauty».

Denne artikkelen bygger på «Mawangdui» frå Wikipedia på bokmål, den 19. oktober 2020.

Litteratur

Lee, Sherman E., 1994, A History of Far Eastern Art, Fifth edition, Prentice Hall
Harper, Don, 1998, Early Chinese Medical Literature: The Mawangdui Medical Manuscripts, Kegan Paul International.
Buck, David D., 1975, Three Han Dynasty Tombs at Ma-Wang-Tui. World Archaeology, 7(1): 30-45.
Hsu, Mei-Ling, 1978, The Han Maps and Early Chinese Cartography. Annals of the Association of American Geographers, 68(1): 45-60.
Cihai. Shanghai cishu chubanshe, Shanghai 2002, ISBN 7-5326-0839-5
Hunan sheng bowuguan, Zhongguo kexueyuan Kaogu yanjiusuo (Provinzmuseum Hunan, Archäologisches Institut der Chinesischen Akademie der Wissenschaften) (Hrsg.): Changsha Mawangdui yihao Hanmu (Han-Grab Nr.1 von Mawangdui, Changsha). Wenwu chubanshe, Peking 1973
Zhongguo da baike quanshu: Kaoguxue (Große chinesische Enzyklopädie: Band Archäologie). Zhongguo da baike quanshu chubanshe, Beijing 1986
Hunan sheng bowuguan (utg.): Mawangdui Hanmu yanjiu. Changsha: Hunan renminchubanshe 1981
He Jiejun, Zhang Weiming: Mawangdui Hanmu. Wenwu chubanshe, Peking 1982
Fu Juyou, Chen Songchang (Hrsg.): Mawangdui Hanmu wenwu (Die aus den Han-Gräbern von Mawangdui ausgegrabenen Kulturgüter). Hunan chubanshe, Changsha 1992
Ma Jixing: Mawangdui gu yishu kaoshi. Hunan kexue jishu chubanshe 1992

[1] Eti Bonn-Muller (10. april 2009). «China's Sleeping Beauty».

[1]