Naar inhoud springen

o

Uit WikiWoordenboek
Andere schrijfwijzen Niet te verwarren met: ó, ò, ô, ö, ő, ø, ∅, œ, ɶ, ο, о

o

  1. vijftiende letter van het Latijnse alfabet.


Letters van het Latijnse alfabet
Kleine letters: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
Hoofdletters: A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
Kleine letters met diakritische uitbreidingen: á ć é í ó ń ś ú ý ź ǿ à è ì ò ù â ê ĝ ĥ î ĵ ô û ä ë
ï ö ü ÿ ã ñ õ ũ å ů ç ş č ğ š ŭ ł ő ű ø ā ē ī ō ū ß
æ œ ij ð þ ą ę į ǫ ų ż ı
Hoofdletters met diakritische uitbreidingen: Á Ć É Í Ó Ń Ś Ú Ý Ź Ǿ À È Ì Ò Ù Â Ê Ĝ Ĥ Î Ĵ Ô Û Ä Ë
Ï Ö Ü Ã Ñ Õ Ũ Å Ů Ç Ş Č Ğ Š Ŭ Ł Ő Ű Ø Ā Ē Ī Ō Ū Æ Œ
IJ Ð Þ Ą Ę Į Ǫ Ų Ż


  • o
  • In de betekenis van ‘tussenwerpsel: uitroep van verrukking, smart e.d.’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord  o  o's
verkleinwoord o'tje o'tjes

de o v / m

  1. (taalkunde) de vijftiende letter van het alfabet
  • [1] Volgens spellingregel 2.A wordt een lange o in een gesloten lettergreep gespeld als oo om het onderscheid met de korte o aan te geven (boot en bot, dook en dok.

o!

  1. drukt verbazing uit
    • "O!" riep ze geschrokken 
  2. luidt een vocatief in
    • O, Nederland! Wat hou ik van je! 
  3. drukt droefenis uit
    • O was ik maar bij moeder thuisgebleven. 

o

  • (taalkunde) o (de vijftiende letter van het Anglo-Normandische alfabet)

o m enk

  1. de

o

  1. of

o

  1. of

o

  1. of
  • o

o

  1. o
enkelvoud meervoud
o o's

o

  1. o
enkelvoud meervoud
zonder lidwoord met lidwoord zonder lidwoord met lidwoord
  o     l'o     —     —  

o m

  1. o

o

  1. of

o m enk

  1. de

o

  1. hem

o

  1. of

o

  1. hij, zij, het.

o

  1. of

o

  1. of
  • Hebreeuwse transcriptie: או.

o

  1. aha

o

  1. en
  • Afgeleid van het Angelsaksische an / ān

o

  1. een, één
  • o
  • Afgeleid van het Proto-Slavische *o(b)

o

  1. om

o m enk

  1. de

o

  1. hem, het.

o v enk

  1. een

o

  1. haar

o

  1. of
  • Afgeleid van het Middelengelse of

o

  1. van

o

  1. of
  • o
  • Afgeleid van het Proto-Slavische *o(b)

o

  1. –; drukt een verschil uit

o

  1. of

o

  1. of

o

  1. of
o in Sitelen Pona
  • o

o

  1. gebruikt voor het aangeven van wensen en opdrachten
  • o
  • Afgeleid van het Proto-Slavische *o(b)

o + accusatief

  1. –; drukt een verschil uit
    «Je o dvacet let mladší než její manžel.»
    Zij is twintig jaar jonger dan haar echtgenoot.
  2. tegen, op, aan; drukt contact met iets uit
    «Popálit se o kamna.»
    Hij heeft zich aan de kachel gebrand.

o + locatief

  1. over; wat betreft
    «O tomhle se s tebou nebudeme bavit.»
    Daar'over zullen we met jou niet praten.
  2. om; als aanduiding van het tijdstip waarop gebeurt
    «Přišla o páté hodině.»
    Zij is om vijf uur aangekomen.
  3. van; drukt een hoeveelheid uit
    «Sestrojil obdélník se stranou o délce 5 cm.»
    Hij construeerde een rechthoek met zijden van 5 cm lang.
  4. met; drukt een middel uit
    «Chodil o holi.»
    Hij liep met een stok.

    o

    1. o; drukt verbazing uit
        hij, zij, het  
        nominatief     o  
        genitief     onun  
        datief     ona  
        accusatief     onu  
        locatief     onda  
        ablatief     ondan  

      o

      1. hij, zij, het.
      Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=o&oldid=5233201"