beschuldigen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  beschuldigen    (hulp, bestand)
• IPA: /bəˈsxʌldəgə/

Woordafbreking

• be·schul·di·gen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘ten laste leggen’ voor het eerst aangetroffen in 1256
• Afgeleid van schuld met het voorvoegsel be-, met het achtervoegsel -ig en met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
beschuldigen	beschuldigde	beschuldigd
zwak -d	volledig

Werkwoord

beschuldigen

1. overgankelijk iemand de schuld geven van iets

   • Ik beschuldig hem van deze misdaad. 
   • Hij beschuldigde iedereen behalve zichzelf van de ellende die hem overkwam. 

   ▸ Het was onzin om de mensen van het hotel te beschuldigen, wist hij.

   ▸ Bakker kwam eind 2010 in opspraak toen enkele vrouwelijke ex-cliënten hem beschuldigden van seksueel misbruik. In 2011 werd Bakker in hechtenis genomen en in 2012 kreeg hij vijf jaar cel opgelegd. Door het voorarrest kwam Bakker in 2014 al vrij.

Afgeleide begrippen

• beschuldiging

Verwante begrippen

• aantijgen, belasteren, betichten

Vertalingen

    1. iemand de schuld geven van iets   

Duits: beschuldigen (de) Engels: accuse (en) Frans: accuser (fr) Italiaans: accusare (it) Kiribatisch: bure

Latijn: accusare (la) Noors: anklage (no), bebreide (no) Oudnoords: bregða, skylda Spaans: acusar (es), acriminar (es) Turks: suçlamak (tr)

Gangbaarheid

• Het woord beschuldigen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "beschuldigen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Duits

Uitspraak

• Geluid:  beschuldigen    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈʃʊldɪgən /

Woordafbreking

• be·schul·di·gen

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan het Middelhoogduitse werkwoord beschuldigen met Oudhoogduitse bron
• Afleiding van het Duitse bijvoeglijke naamwoord schuldig met het voorvoegsel be-, met het achtervoegsel -ig en met het achtervoegsel -en

stamtijd
infinitief	verleden tijd	voltooid deelwoord
beschuldigen	beschuldigte	beschuldigt
zwak untrennbar	volledig	met "haben"

Werkwoord

beschuldigen (met accusatief: iemand beschuldigen / met accusatief en genitief: iemand van iets beschuldigen)

1. overgankelijk aanklagen, beschuldigen, betichten, schuld geven aan

   «Die USA beschuldigen den russischen Geheimdienst, hinter dem Angriff zu stecken.»

   De Verenigde Staten beschuldigen de Russische geheime dienst achter de aanslag te steken.

Hyperoniemen

• vorwerfen

Synoniemen

• anklagen
• anschuldigen
• bezichtigen
• inkriminieren

Afgeleide begrippen

• der Beschuldigte, m
• ein Beschuldigter, m
• die/eine Beschuldigte, v
• die Beschuldigung, v

Uitdrukkingen en gezegden

• fälschlich beschuldigen

ten onrechte beschuldigen

• öffentlich beschuldigen

publiekelijk beschuldigen

• sich gegenseitig beschuldigen

elkaar beschuldigen

«Die Konfliktparteien beschuldigen sich gegenseitig.»

De strijdende partijen beschuldigen elkaar.