Naar inhoud springen

Wout Poels

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wout Poels
Poels in 2018
Poels in 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Wouter Lambertus Martinus Henricus Poels
Geboortedatum 1 oktober 1987
Geboorteplaats Venray, Nederland
Lengte 183 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Bahrain-Victorious
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) Klimmer
Ploegen
2006–2008
2009–2013
2014

2015–2019

2020
2021-2024
P3 Transfer
Vacansoleil
Omega Pharma-Quick Step
Team Sky
Team INEOS
Bahrain McLaren
Bahrain-Victorious
Beste prestaties
Amstel Gold Race 22e (2023)
Luik-Bastenaken-Luik 1e (2016)
Ronde van Lombardije 12e (2015)
Ronde van Italië 12e (2018)
Ronde van Frankrijk 16e (2021)
1 etappezege
Ronde van Spanje 6e (2017, 2020)
2 etappezeges
Overige
Zeges:  
Ronde van Valencia 2016
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Poels tijdens de Ronde van de Ain 2013

Wouter Lambertus Martinus Henricus (Wout) Poels (Venray, 1 oktober 1987) is een Nederlands wielrenner die anno 2023 rijdt voor Bahrain-Victorious.

In 2006, 2007 en 2008 kwam Poels uit voor P3 Transfer-Batavus, samen met zijn vier jaar oudere broer Norbert.[1] Bij aanvang van het seizoen 2009 werd hij full-prof bij Vacansoleil, de opvolger van het P3 Transfer-Batavus-team. Op dat moment was hij de jongste Nederlandse wielerprof en stond hij bekend als een van de grootste klimtalenten van Nederland. In de Ronde van Murcia van 2009 won hij de Marco Pantani-trofee omdat hij als eerste renner de top van de hoogste berg in die wedstrijd bereikte. Bovendien eindigde hij als tweede in het bergklassement.

Tijdens de slottijdrit van de Ronde van Zwitserland in 2010 verbaasde Poels door negende te worden. In de Ronde van de Ain deed hij het ook uitzonderlijk goed: hij pakte daar namelijk de winst in de vierde etappe door te winnen van onder andere David Moncoutié en Haimar Zubeldia. Hij werd in diezelfde ronde ook tweede in het algemeen klassement in dezelfde tijd als winnaar Zubeldia. In de Ronde van Groot-Brittannië won Poels op 14 september 2010 de vierde etappe.

In 2011 startte Poels voor het eerst in de Ronde van Frankrijk. Deze ronde kon hij door ziekte echter niet uitrijden. In de Ronde van Spanje van dat jaar wist hij zijn klimtalent te bevestigen met een etappewinst op nota bene een van de zwaarste beklimmingen in het wielrennen: de Angliru. In 2019 werd Juan José Cobo geschrapt als winnaar van deze etappe en eindzege waardoor de etappewinst uiteindelijk naar Poels ging.[2]

In de laatste week van de Vuelta verloor Poels nog wel wat tijd op de favorieten, waardoor hij de ronde besloot als zeventiende in het algemeen klassement.

In het daaropvolgende jaar, 2012, reed Poels een sterke Tirreno-Adriatico. Hij eindigde als achtste in het algemeen klassement en won het jongerenklassement. In de Ronde van Frankrijk moest hij weer in de eerste week opgeven, ditmaal na een massale valpartij in de zesde etappe, waarbij hij een gescheurde nier en milt, gekneusde longen en drie gebroken ribben opliep. Ondanks deze zware kwetsuren wist Poels nog tien kilometer verder te fietsen voordat hij na aandringen van zijn ploegleider opgaf. Documentairemaker Marijn Poels maakte de film "Retour" over het revalidatieproces van de renner.

Doordat zijn werkgever Vacansoleil-DCM eind 2013 zonder sponsor zat, besloot Wout Poels over te stappen naar het Belgische Omega Pharma-Quick-Step. Hij liet in 2014 direct van zich horen en won de koninginnenrit in de Ronde van het Baskenland. Op de slotklim ging hij er alleen vandoor en hij behield zijn voorsprong. Poels nam ook deel aan de Giro, met als doel kopman Rigoberto Urán bij te staan. Zelf stond hij lang in de top-10, maar in de rit over de beruchte Gavia en Stelvio verloor hij bijna drie kwartier. Poels werd uiteindelijk eenentwintigste, Uràn werd tweede. Later dat jaar reed hij de Vuelta a España. Hij zat 2 keer in belangrijke ontsnappingen, maar kon die niet omzetten in een ritzege. Eind 2014 maakte hij bekend met ingang van 2015 voor Team Sky te gaan rijden.

In het voorjaar won hij de vierde etappe van de Tirreno-Adriatico. Hij plaatste vlak voor de top van de laatste klim een aanval en behield zijn voorsprong. Verder had Poels een groot aandeel in de eindzeges van Chris Froome in de Dauphiné en de Tour. In het najaar behaalde Poels een ritzege in de koninginnenrit van de Ronde van Groot-Brittannië, waar hij tevens tweede werd in het eindklassement. Daarnaast was hij dicht bij de rit- en eindzege in de Abu Dhabi Tour, ware het niet dat Poels onderuit ging in de laatste bocht van de koninginnenrit.

Poels begon 2016 sterk met winst van de tijdrit in de Ronde van Valencia. Later won hij ook de koninginnenrit, waardoor hij tevens het eindklassement naar zich toe trok. Hij trok zijn goede vorm van het voorjaar door in de Ronde van Catalonië waar hij als overblijver van een vroege ontsnapping de vijfde etappe wist te winnen. Op 24 april won hij Luik-Bastenaken-Luik, de grootste zege in zijn carrière.

In augustus nam Poels deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit vanwege een val. Aanvankelijk zou hij vier dagen later de tijdrit rijden, maar vanwege de val in de wegrit ging dat niet door.

Periode Team Sky/INEOS (2015-2019)

[bewerken | brontekst bewerken]
Muurschildering met fiets door Anne Baeyen, in Blitterswijck (2021)

Gedurende de vijf jaren dat Poels bij Team Sky/INEOS onder contract stond, was hij, naast 13 individuele overwinningen, met name op sleutelmomenten bepalend voor het succes van de ploeg bij overwinningen in de grote rondes. Van de 7 'Grand Tours' die Poels reed wist hij er met zijn ploeg maar liefst 6 te winnen. Viermaal tijdens de Tour de France (Froome (2x), Thomas, Bernal), eenmaal tijdens de Ronde van Italië en de Ronde van Spanje (beide Froome). Voorts bezorgde Poels Team Sky hoogstpersoonlijk haar eerste "Monument" door in de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik (2016) als eerste over de meet te komen.

In 2020 stapte Poels over naar Team Bahrain McLaren. Hij werd dat jaar onder meer 6e in de Ronde van Spanje.

In 2021 was Poels vooral actief in verschillende kleinere en grote rondes. Zo reed hij achter elkaar de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje. Beide wedstrijden reed hij uit. Alle andere wedstrijden waarin hij dit jaar deelnam reed hij ook uit, waaronder de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik.

In het begin van dit seizoen wist Poels de Ruta del Sol te winnen. Dit deed hij met 14 seconden verschil op de nummer twee, Cristian Rodríguez. Tevens won hij de vierde etappe. Verder dit jaar reed hij onder andere de Ronde van Italië, waar hij meermaals mee zat in de vroege vlucht. De andere grote ronde die hij reed was de Ronde van Spanje, deze reed hij echter niet uit. Bij het wereldkampioenschap wielrennen eindigde hij als 81e.

In 2023 kwam Poels als eerste over de streep in de 15de etappe van de Ronde van Frankrijk van Les Gets naar Saint-Gervais Mont Blanc Le Bettex.[3] Dit was zijn tweede maar eerste "échte" etappezege in een Grote ronde nadat in 2019 de winst van de 15e etappe in de Vuelta van 2011 met terugwerkende kracht alsnog aan Wout Poels werd toegekend. Een geëmotioneerde Poels droeg zijn zege op de Mont Blanc op aan zijn op 16 juni 2023 in de Ronde van Zwitserland overleden Zwitserse ploegmaat Gino Mäder. Op 16 september 2023 won Wout Poels nipt de voorlaatste (20e etappe) van de Ronde van Spanje, van Manzanares el Real naar Guadarrama in een kopgroepje van onder andere Remco Evenepoel.

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
2008
Eindklassement Ronde van León
2010
4e etappe Ronde van de Ain
4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2011
3e etappe Ronde van de Ain
Jongerenklassement Ronde van de Middellandse Zee
15e etappe Ronde van Spanje 2011
2012
3e etappe Ronde van Luxemburg
Jongerenklassement Ronde van Luxemburg
Jongerenklassement Tirreno-Adriatico
2013
5e etappe Ronde van de Ain
2014
1e etappe Tirreno-Adriatico (ploegentijdrit)
4e etappe Ronde van het Baskenland
2015
3e etappe Tirreno-Adriatico
5e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2016
1e en 4e etappe Ronde van Valencia
Eindklassement Ronde van Valencia
Luik-Bastenaken-Luik
5e etappe Ronde van Catalonië
6e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2017
7e etappe Ronde van Polen
2018
2e etappe Ruta del Sol
Puntenklassement Ruta del Sol
4e etappe Parijs-Nice (individuele tijdrit)
6e etappe Ronde van Groot-Brittannië
2019
7e etappe Critérium du Dauphiné
2022
4e etappe Ruta del Sol
Eindklassement Ruta del Sol
2023
15e etappe Ronde van Frankrijk
20e etappe Ronde van Spanje
2024
5e etappe Ronde van Hongarije

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië
Ronde van
Frankrijk
Ronde van
Spanje
2009
2010
2011 opgave   17e (1) 
2012 opgave  
2013 28e   opgave  
2014 21e   38e  
2015 44e  
2016 28e  
2017 6e  
2018 12e   58e  
2019 26e   34e  
2020 110e   6e  
2021 16e   23e  
2022 34e   opgave  
2023 27e (1)  15e (1) 
2024 43e  
Jaar Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Brabantse Pijl Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten
2009 120e 145e
2010 107e 29e 42e
2011 82e opgave opgave 33e 44e 88e 51e (UWT)
2012 opgave 76e 15e 114e (UWT)
2013 113e 48e 15e 140e (UWT)
2014 118e 80e opgave 12e 15e 57e 138e (UWT)
2015 opgave 12e opgave 84e (UWT)
2016 41e Goud ↑ opgave 4e 28e (UWT)
2017 38e opgave 46e (UWT)
2018 opgave 117e 64e opgave 148e (UWT)
2019 108e 10e 22e opgave 48e (UWR)
2020 87e 16e 65e 91e (UWR)
2021 58e 109e 22e
2022 39e opgave 25e opgave 81e
2023 22e 42e 47e 30e
2024 30e 105e

Resultaten in kleinere rondes

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Tour Down Under Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van Catalonië Ronde van het Baskenland Ronde van Romandië Critérium du Dauphiné Ronde van Zwitserland Ronde van Polen Ronde van Peking/
Ronde van Guangxi
2010 37e
2011 18e 40e 25e 4e
2012 8e Jongerenklassement 17e 15e
2013 10e 9e opgave 57e
2014 47e 38e 10e (1) 15e
2015 Brons 7e (1) 24e 39e
2016 14e 34e (1) 25e
2017 Brons ↑ (1) 7e
2018 opgave (1)
2019 Brons 7e 4e (1)
2020 35e
2021 19e 79e 31e
2022 15e opgave
2023 6e 27e 29e
2024 11e