Wout Poels
Wout Poels | ||||
---|---|---|---|---|
Poels in 2018
| ||||
Persoonlijke informatie | ||||
Volledige naam | Wouter Lambertus Martinus Henricus Poels | |||
Geboortedatum | 1 oktober 1987 | |||
Geboorteplaats | Venray, Nederland | |||
Lengte | 183 cm | |||
Sportieve informatie | ||||
Huidige ploeg | Bahrain-Victorious | |||
Discipline(s) | Weg | |||
Specialisatie(s) | Klimmer | |||
Ploegen | ||||
2006–2008 2009–2013 2014 2015–2019 2020 2021-2024 |
P3 Transfer Vacansoleil Omega Pharma-Quick Step Team Sky Team INEOS Bahrain McLaren Bahrain-Victorious | |||
Beste prestaties | ||||
Amstel Gold Race | 22e (2023) | |||
Luik-Bastenaken-Luik | 1e (2016) | |||
Ronde van Lombardije | 12e (2015) | |||
Ronde van Italië | 12e (2018) | |||
Ronde van Frankrijk | 16e (2021) 1 etappezege | |||
Ronde van Spanje | 6e (2017, 2020) 2 etappezeges | |||
Overige | ||||
Zeges: | ||||
Ronde van Valencia | 2016 | |||
|
Wouter Lambertus Martinus Henricus (Wout) Poels (Venray, 1 oktober 1987) is een Nederlands wielrenner die anno 2023 rijdt voor Bahrain-Victorious.
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]2008-2009
[bewerken | brontekst bewerken]In 2006, 2007 en 2008 kwam Poels uit voor P3 Transfer-Batavus, samen met zijn vier jaar oudere broer Norbert.[1] Bij aanvang van het seizoen 2009 werd hij full-prof bij Vacansoleil, de opvolger van het P3 Transfer-Batavus-team. Op dat moment was hij de jongste Nederlandse wielerprof en stond hij bekend als een van de grootste klimtalenten van Nederland. In de Ronde van Murcia van 2009 won hij de Marco Pantani-trofee omdat hij als eerste renner de top van de hoogste berg in die wedstrijd bereikte. Bovendien eindigde hij als tweede in het bergklassement.
2010
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens de slottijdrit van de Ronde van Zwitserland in 2010 verbaasde Poels door negende te worden. In de Ronde van de Ain deed hij het ook uitzonderlijk goed: hij pakte daar namelijk de winst in de vierde etappe door te winnen van onder andere David Moncoutié en Haimar Zubeldia. Hij werd in diezelfde ronde ook tweede in het algemeen klassement in dezelfde tijd als winnaar Zubeldia. In de Ronde van Groot-Brittannië won Poels op 14 september 2010 de vierde etappe.
2011
[bewerken | brontekst bewerken]In 2011 startte Poels voor het eerst in de Ronde van Frankrijk. Deze ronde kon hij door ziekte echter niet uitrijden. In de Ronde van Spanje van dat jaar wist hij zijn klimtalent te bevestigen met een etappewinst op nota bene een van de zwaarste beklimmingen in het wielrennen: de Angliru. In 2019 werd Juan José Cobo geschrapt als winnaar van deze etappe en eindzege waardoor de etappewinst uiteindelijk naar Poels ging.[2]
In de laatste week van de Vuelta verloor Poels nog wel wat tijd op de favorieten, waardoor hij de ronde besloot als zeventiende in het algemeen klassement.
2012
[bewerken | brontekst bewerken]In het daaropvolgende jaar, 2012, reed Poels een sterke Tirreno-Adriatico. Hij eindigde als achtste in het algemeen klassement en won het jongerenklassement. In de Ronde van Frankrijk moest hij weer in de eerste week opgeven, ditmaal na een massale valpartij in de zesde etappe, waarbij hij een gescheurde nier en milt, gekneusde longen en drie gebroken ribben opliep. Ondanks deze zware kwetsuren wist Poels nog tien kilometer verder te fietsen voordat hij na aandringen van zijn ploegleider opgaf. Documentairemaker Marijn Poels maakte de film "Retour" over het revalidatieproces van de renner.
2014
[bewerken | brontekst bewerken]Doordat zijn werkgever Vacansoleil-DCM eind 2013 zonder sponsor zat, besloot Wout Poels over te stappen naar het Belgische Omega Pharma-Quick-Step. Hij liet in 2014 direct van zich horen en won de koninginnenrit in de Ronde van het Baskenland. Op de slotklim ging hij er alleen vandoor en hij behield zijn voorsprong. Poels nam ook deel aan de Giro, met als doel kopman Rigoberto Urán bij te staan. Zelf stond hij lang in de top-10, maar in de rit over de beruchte Gavia en Stelvio verloor hij bijna drie kwartier. Poels werd uiteindelijk eenentwintigste, Uràn werd tweede. Later dat jaar reed hij de Vuelta a España. Hij zat 2 keer in belangrijke ontsnappingen, maar kon die niet omzetten in een ritzege. Eind 2014 maakte hij bekend met ingang van 2015 voor Team Sky te gaan rijden.
2015
[bewerken | brontekst bewerken]In het voorjaar won hij de vierde etappe van de Tirreno-Adriatico. Hij plaatste vlak voor de top van de laatste klim een aanval en behield zijn voorsprong. Verder had Poels een groot aandeel in de eindzeges van Chris Froome in de Dauphiné en de Tour. In het najaar behaalde Poels een ritzege in de koninginnenrit van de Ronde van Groot-Brittannië, waar hij tevens tweede werd in het eindklassement. Daarnaast was hij dicht bij de rit- en eindzege in de Abu Dhabi Tour, ware het niet dat Poels onderuit ging in de laatste bocht van de koninginnenrit.
2016
[bewerken | brontekst bewerken]Poels begon 2016 sterk met winst van de tijdrit in de Ronde van Valencia. Later won hij ook de koninginnenrit, waardoor hij tevens het eindklassement naar zich toe trok. Hij trok zijn goede vorm van het voorjaar door in de Ronde van Catalonië waar hij als overblijver van een vroege ontsnapping de vijfde etappe wist te winnen. Op 24 april won hij Luik-Bastenaken-Luik, de grootste zege in zijn carrière.
In augustus nam Poels deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit vanwege een val. Aanvankelijk zou hij vier dagen later de tijdrit rijden, maar vanwege de val in de wegrit ging dat niet door.
Periode Team Sky/INEOS (2015-2019)
[bewerken | brontekst bewerken]Gedurende de vijf jaren dat Poels bij Team Sky/INEOS onder contract stond, was hij, naast 13 individuele overwinningen, met name op sleutelmomenten bepalend voor het succes van de ploeg bij overwinningen in de grote rondes. Van de 7 'Grand Tours' die Poels reed wist hij er met zijn ploeg maar liefst 6 te winnen. Viermaal tijdens de Tour de France (Froome (2x), Thomas, Bernal), eenmaal tijdens de Ronde van Italië en de Ronde van Spanje (beide Froome). Voorts bezorgde Poels Team Sky hoogstpersoonlijk haar eerste "Monument" door in de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik (2016) als eerste over de meet te komen.
2020
[bewerken | brontekst bewerken]In 2020 stapte Poels over naar Team Bahrain McLaren. Hij werd dat jaar onder meer 6e in de Ronde van Spanje.
2021
[bewerken | brontekst bewerken]In 2021 was Poels vooral actief in verschillende kleinere en grote rondes. Zo reed hij achter elkaar de Ronde van Frankrijk en de Ronde van Spanje. Beide wedstrijden reed hij uit. Alle andere wedstrijden waarin hij dit jaar deelnam reed hij ook uit, waaronder de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik.
2022
[bewerken | brontekst bewerken]In het begin van dit seizoen wist Poels de Ruta del Sol te winnen. Dit deed hij met 14 seconden verschil op de nummer twee, Cristian Rodríguez. Tevens won hij de vierde etappe. Verder dit jaar reed hij onder andere de Ronde van Italië, waar hij meermaals mee zat in de vroege vlucht. De andere grote ronde die hij reed was de Ronde van Spanje, deze reed hij echter niet uit. Bij het wereldkampioenschap wielrennen eindigde hij als 81e.
2023
[bewerken | brontekst bewerken]In 2023 kwam Poels als eerste over de streep in de 15de etappe van de Ronde van Frankrijk van Les Gets naar Saint-Gervais Mont Blanc Le Bettex.[3] Dit was zijn tweede maar eerste "échte" etappezege in een Grote ronde nadat in 2019 de winst van de 15e etappe in de Vuelta van 2011 met terugwerkende kracht alsnog aan Wout Poels werd toegekend. Een geëmotioneerde Poels droeg zijn zege op de Mont Blanc op aan zijn op 16 juni 2023 in de Ronde van Zwitserland overleden Zwitserse ploegmaat Gino Mäder. Op 16 september 2023 won Wout Poels nipt de voorlaatste (20e etappe) van de Ronde van Spanje, van Manzanares el Real naar Guadarrama in een kopgroepje van onder andere Remco Evenepoel.
Palmares
[bewerken | brontekst bewerken]Overwinningen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2008
- Eindklassement Ronde van León
- 2010
- 4e etappe Ronde van de Ain
- 4e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2011
- 3e etappe Ronde van de Ain
- Jongerenklassement Ronde van de Middellandse Zee
- 15e etappe Ronde van Spanje 2011
- 2012
- 3e etappe Ronde van Luxemburg
- Jongerenklassement Ronde van Luxemburg
- Jongerenklassement Tirreno-Adriatico
- 2013
- 5e etappe Ronde van de Ain
- 2014
- 1e etappe Tirreno-Adriatico (ploegentijdrit)
- 4e etappe Ronde van het Baskenland
- 2015
- 3e etappe Tirreno-Adriatico
- 5e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2016
- 1e en 4e etappe Ronde van Valencia
- Eindklassement Ronde van Valencia
- Luik-Bastenaken-Luik
- 5e etappe Ronde van Catalonië
- 6e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2017
- 7e etappe Ronde van Polen
- 2018
- 2e etappe Ruta del Sol
- Puntenklassement Ruta del Sol
- 4e etappe Parijs-Nice (individuele tijdrit)
- 6e etappe Ronde van Groot-Brittannië
- 2019
- 7e etappe Critérium du Dauphiné
- 2022
- 4e etappe Ruta del Sol
- Eindklassement Ruta del Sol
- 2023
- 15e etappe Ronde van Frankrijk
- 20e etappe Ronde van Spanje
- 2024
- 5e etappe Ronde van Hongarije
Resultaten in voornaamste wedstrijden
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Resultaten in kleinere rondes
[bewerken | brontekst bewerken]Jaar | Tour Down Under | Ronde van de Verenigde Arabische Emiraten | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Catalonië | Ronde van het Baskenland | Ronde van Romandië | Critérium du Dauphiné | Ronde van Zwitserland | Ronde van Polen | Ronde van Peking/ Ronde van Guangxi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2010 | 37e | ||||||||||
2011 | 18e | 40e | 25e | 4e | |||||||
2012 | 8e | 17e | 15e | ||||||||
2013 | 10e | 9e | opgave | 57e | |||||||
2014 | 47e | 38e | 10e (1) | 15e | |||||||
2015 | ↑ | 7e (1) | 24e | 39e | |||||||
2016 | 14e | 34e (1) | 25e | ||||||||
2017 | ↑ (1) | 7e | |||||||||
2018 | opgave (1) | ||||||||||
2019 | ↑ | 7e | 4e (1) | ||||||||
2020 | 35e | ||||||||||
2021 | 19e | 79e | 31e | ||||||||
2022 | 15e | opgave | |||||||||
2023 | 6e | 27e | 29e | ||||||||
2024 | 11e |
Ploegen
[bewerken | brontekst bewerken]- 2006 – Fondas P3Transfer Team
- 2007 – P3 Transfer-Fondas Team
- 2008 – P3 Transfer-Batavus
- 2009 – Vacansoleil Pro Cycling Team
- 2010 – Vacansoleil Pro Cycling Team
- 2011 – Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team
- 2012 – Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team
- 2013 – Vacansoleil-DCM Pro Cycling Team
- 2014 – Omega Pharma-Quick-Step
- 2015 – Team Sky
- 2016 – Team Sky
- 2017 – Team Sky
- 2018 – Team Sky
- 2019 – Team INEOS[4]
- 2020 – Bahrain McLaren
- 2021 – Bahrain-Victorious
- 2022 – Bahrain-Victorious
- 2023 – Bahrain Victorious
- 2024 – Bahrain Victorious
- ↑ (en) Rider Profile. Cycling News.
- ↑ Cobo geschrapt als winnaar Vuelta 2011, Froome nieuwe winnaar, Mollema nu derde - ad.nl, 13 juni 2019
- ↑ (en) Poels, better late than never - Tour de France 2023. www.letour.fr. Geraadpleegd op 16 juli 2023.
- ↑ De ploeg heette tot 30 april Team Sky, maar na het aantrekken van een nieuwe sponsor heeft de ploeg per 1 mei de huidige naam