Tuinen van Bomarzo
| Tuinen van Bomarzo (Parco dei Mostri di Bomarzo) | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Poort van de Tuinen van Bomarzo
| ||||
| Locatie | ||||
| Locatie | Bomarzo, Viterbo, Italië | |||
| Coördinaten | 42° 29′ NB, 12° 15′ OL | |||
| Status en tijdlijn | ||||
| Huidig gebruik | tuinencomplex, bezienswaardigheid | |||
| Start ontwerp | 1547 | |||
| Architectuur | ||||
| Bouwstijl | Maniëristisch | |||
| Bouwinfo | ||||
| Architect | Pirro Ligorio Simone Moschino (sculpturen) | |||
| Eigenaar | Pier Francesco Orsini (opdrachtgever) | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| Officiële website (en) Atlas Obscura-pagina | ||||
| ||||
De Tuinen van Bomarzo, ook Park der monsters genoemd (Italiaans: Parco dei Mostri di Bomarzo), is een maniëristisch vormgegeven tuinencomplex in het Italiaanse stadje Bomarzo, waarin groteske beelden en naar voorbeelden uit de oudheid gemaakte, reusachtige architektonische voorstellingen zijn geplaatst. Het park wordt ook wel Sacro Bosco (Heilig Woud) genoemd.
Het park
[bewerken | brontekst bewerken]
De tuinen werden in 1547 ontworpen door Pirro Ligorio, een bekend architect en oudheidkundige uit die tijd, samen met Giacomo Barozzi da Vignola. Alle sculpturen zijn nu toegeschreven aan Simone Moschino (1533-1610), in nauw overleg met de opdrachtgever Pier Francesco Orsini.
De tuinen liggen in een klein bosrijk dal, ongeveer twee kilometer buiten het stadje Bomarzo in de provincie Viterbo in Midden-Italië, onmiddellijk ten noorden van de regio Latium.
Verwijzingen in kunst en literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Alberto Ginastera's opera Bomarzo uit 1967 is gebaseerd op het leven van Pier Francesco Orsini, zoals verteld in het gelijknamige boek Bomarzo, geschreven door de Argentijnse schrijver Manuel Mujica Láinez
- De bizarre beelden in de Tuinen van Bomarzo vormden een inspiratiebron voor kunstenaars als Jean Cocteau en Salvador Dali en Carel Willink. Deze laatste bracht na de dood van zijn 2e vrouw Wilma Willink een bezoek aan De tuinen van Bomarzo en heeft diverse keren de beelden gebruikt in zijn schilderijen.
- Hella Haasse schreef in 1968 het boek De tuinen van Bomarzo (essays)
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Hella Haase, De tuinen van Bomarzo, Amsterdam: Querido 1968
- Michiel Koolbergen, Het laatste geheim van Bomarzo, Leiden: Menken Kasander & Wigman 1996
- Manuel Mujica Lainez, Bomarzo, Leiden: Menken Kasander & Wigman 1996
- Bruno J. Richtsfeld: Der "Heilige Wald" von Bomarzo und sein "Höllenmaul". In: Metamorphosen. Arbeiten von Werner Engelmann und ethnographische Objekte im Vergleich. Herausgegeben von Werner Engelmann und Bruno J. Richtsfeld. München 1989, S. 18 - 36.
