Naar inhoud springen

Stanley Baker

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stanley Baker
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam William Stanley Baker
Geboren Ferndale, Glamorgan (Wales), 28 februari 1928
Overleden Málaga, 28 juni 1976
Land Verenigd Koninkrijk
Werk
Jaren actief 1943 - 1976
Beroep Acteur en filmproducent
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Stanley Baker (Ferndale, Glamorgan, Wales, 28 februari 1928 - Málaga, 28 juni 1976) was een Welsh acteur en filmproducent. Hij was een vaste waarde in de Engelstalige film van de jaren vijftig en zestig.

Leven en werk

[bewerken | brontekst bewerken]

Afkomst en eerste stappen

[bewerken | brontekst bewerken]

Baker werd als de jongste van drie kinderen geboren in een mijnwerkersgezin. Als kind was hij enkel geïnteresseerd in voetbal en boksen. Een van zijn onderwijzers ontdekte dat hij artistieke aanleg had en moedigde hem aan om te acteren. Op veertienjarige leeftijd werd Baker tijdens een schoolvoorstelling opgemerkt door een casting directeur van de Ealing Studios, een bekende Britse filmmaatschappij. Die gaf Baker een rolletje in een oorlogsfilm dat hem 20£ per week opbracht. De jonge Baker kreeg de acteermicrobe te pakken. Amper een half jaar later stond hij naast zijn streekgenoten Emlyn Williams en Richard Burton in de Londense West End te spelen. In 1944 kreeg hij de kans te werken voor het prestigieuze Birmingham Repertory Theatre waar hij drie jaar bleef tot aan zijn legerdienst. In 1949 hervatte Baker zijn acteercarrière en kreeg op voorspraak van zijn vriend Burton een rolletje in een stuk van Terence Rattigan.

Film- en televisieacteur

[bewerken | brontekst bewerken]

Voorkomen en acteerstijl

[bewerken | brontekst bewerken]

Baker was gekend voor zijn ruige en onconventionele filmrollen. Hij was nooit te zien in gewone traditionele rollen, daarvoor zweefde er al te vaak een waas van dreiging over hem. Hij gaf immers dikwijls gestalte aan antipathieke, potige en ruwe personages die zowel gedenkwaardige schurken als stoere en taaie helden konden zijn.

In tegenstelling tot de gangbare romantische en ongemeen knappe jeunes premiers van die tijd viel hij op door zijn hoekig, strak en nors voorkomen, zijn ontvlambaar karakter, zijn onromantisch omgaan met vrouwen, zijn introspectie en zijn botte manier van spreken.

Typische filmgenres

[bewerken | brontekst bewerken]

Bakers charismatische verschijning werd optimaal aangewend in diverse filmgenres:

In 1967 vertolkte Baker een van zijn meest beklijvende rollen: tegen zijn imago in werd hij gecast als een smoorverliefde en seksueel begerige academicus, in het drama Accident, zijn vierde en laatste samenwerking met Joseph Losey. Losey bedacht hem voorheen met drie andere rollen: politie-inspecteur in Blind Date (1959), een ex-gevangene die weer op het slechte pad geraakt in het drama The Criminal (1960) en de schrijver die succes behaalt met het werk van zijn pas overleden broer en die geobsedeerd geraakt door een op geld beluste prostituee van wie hij alle vernederingen slikt in het drama Eva (1962).

De keuze van zijn latere film- en televisierollen werd weliswaar ingegeven door financiële overwegingen maar het ging altijd om eigenzinnige en nooit saaie rollen.

Bakers laatste belangwekkende film was de spaghettiwestern Zorro (1975) waarin een corrupte kolonel speelde met wie Alain Delon in de rol van Zorro af te rekenen heeft.

Filmproducent

[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het begin van de jaren zestig stichtte Baker de productiemaatschappij 'Diamond Films' samen met Cy Endfield, een cineast met wie hij al vier films had gemaakt. Endfield regisseerde hun eerste film Zulu en deze epische verfilming van de Slag bij Rorke's Drift werd hun grootste succes.

Enkele jaren later, aan het einde van de jaren zestig, richtte Baker 'Oakhurst', een nieuwe productiemaatschappij, op samen met de Britse filmproducent Michael Deeley. De kraakfilms Robbery (1967) en The Italian Job (1969), hun eerste twee films, waren de bekendste. Baker had echter de tijd tegen zich, het ging bergaf met de Britse filmindustrie en ook Oakhurst deelde in de klappen.

Baker trouwde in 1950 met de actrice Ellen Martin die hem werd voorgesteld door zijn vriend Richard Burton. Het koppel bleef ruim een kwarteeuw samen tot aan zijn overlijden. Ze hadden vier kinderen: eerst de tweeling Martin en Sally, vervolgens nog twee zonen, Glyn en Adam.

Baker overleed in 1976 op 48-jarige leeftijd aan de gevolgen van longkanker.

Filmografie (selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Robert Shail:Stanley Baker: A Life in Film, University of Wales Press, 2008