Platrugschildpad
| Platrugschildpad IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2018) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Notochelys platynota Gray, 1834 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Platrugschildpad op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De platrugschildpad[2] (Notochelys platynota) is een schildpad uit de familie Geoemydidae. Het is de enige soort uit het geslacht platrugschildpadden Notochelys.[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Edward Gray in 1834. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Emys platynotha gebruikt. De schildpad moet niet verward worden met de platrugzeeschildpad (Natator depressus), die tot de zeeschildpadden behoort
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Met een schildlengte van ongeveer 30 centimeter wordt deze soort niet zo groot, het schild is plat van vorm en heeft een bruine kleur. Aan de achterzijde steken de zaagtand-achtige hoornplaten uit, maar niet zo sterk als veel andere soorten met stekel-achtige achterzijde van het schild. Jongere dieren zijn net als volwassen exemplaren chocoladebruin en hebben een lichte kiel met waar deze het midden van de vijf middelste hoornplaten kruist een lage, donkergekleurde verhoging aanwezig is. Juvenielen lijken hierdoor een hoger schild te hebben dan volwassen exemplaren, waarvan het bovenste deel van het schild een soort plateauvorm heeft. Bij de meeste schildpadden is dit juist andersom omdat de jongen een plat schild hebben dat steeds boller wordt. Bij oudere dieren vervagen deze kenmerken, de kiel blijft wel altijd zichtbaar en ook de donkere vlekken op de middelste hoornplaten vervagen, maar verdwijnen meestal niet. Mannetjes in de paartijd krijgen soms een rode neuspunt.
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De platrugschildpad komt voor Cambodja, Indonesië (Banka, Borneo, Java, Sumatra), Maleisië, Myanmar, Singapore, Thailand, en Vietnam. De habitat bestaat uit liefst dichtbegroeide, ondiepe wateren met een modderbodem, langzaam stromend water wordt getolereerd. De schildpad wordt vaak aangetroffen in moerassen, rivierarmen en poelen.
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Er is vrijwel niets bekend over de voortplanting, de enige drie eitjes die ooit zijn gevonden kwamen uit een dood vrouwtje. Als de schildpad wordt opgepakt maakt deze een sissend geluid, en poept over zijn belager. Er zijn veel soorten schildpadden die dit doen, maar exemplaren in gevangenschap leren dat, in tegenstelling tot deze soort, meestal snel af.
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]- Referenties
- ↑ (en) Platrugschildpad op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 108. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Notochelys platynota.
- Bronnen
- (en) - Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Notochelys platynota - Website Geconsulteerd 30 mei 2015
- (en) - Peter Paul van Dijk, John B. Iverson, Anders G. J. Rhodin, H. Bradley Shaffer & Roger Bour - Turtles of the World, 7th Edition: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution with Maps, and Conservation Status - ISSN 10887105 (2014) - Website
- (en) - C.H. Ernst, R.G.M. Altenburg & R.W. Barbour - Turtles of the World - Website
· 
· 
