Phil Dalhausser

Phil Dalhausser
	Dalhausser bij de AVP Tour in Austin (2017)
Persoonlijke informatie
Naam	Philip Peter Dalhausser
Geboortedatum	26 januari 1980
Geboorteplaats	Baden
Nationaliteit	Verenigde Staten
Lengte	205 cm
Sportieve informatie
Discipline	beachvolleybal
Olympische Spelen	2008, 2012, 2016, 2020
Portaal	Sport

Philip "Phil" Peter Dalhausser (Baden (Zwitserland), 26 januari 1980) is een Amerikaans voormalig beachvolleyballer. Hij werd met Todd Rogers wereldkampioen in 2007 en olympisch kampioen in 2008. In totaal nam hij deel aan vier opeenvolgende Spelen.

Carrière

2003 tot en met 2012

Dalhausser begon zijn beachvolleybalcarrière in 2003 met Nick Lucena in de Amerikaanse AVP Tour. Het jaar daarop behaalde hij met Lucena zijn eerste podiumplaats in de Amerikaanse competitie en nam hij met Adam Roberts deel aan zijn eerste toernooi in de FIVB World Tour. In 2005 speelde hij gedurende het hele seizoen van de AVP met Lucena; het duo eindigde eenmaal als eerste, eenmaal als tweede en tweemaal als derde. Daarnaast kwamen ze uit op twee FIVB-toernooien. Met Todd Rogers nam hij bovendien deel aan de WK in Berlijn, waar het tweetal in de zesde herkansingsronde werd uitgeschakeld door het Zwitserse duo Sascha Heyer en Paul Laciga en als zevende eindigde.

Van 2006 tot en met 2012 vormde Dalhausser een vast duo met Rogers. Ze deden hun eerste jaar mee aan zes toernooien in de World Tour en haalden driemaal het podium met een overwinning in Klagenfurt, een tweede plaats in Zagreb en een derde plaats in Acapulco. In de AVP Tour boekte het duo acht overwinningen, een tweede plaats en vier derde plaatsen. In 2007 wonnen ze tien van de zeventien wedstrijden waar ze aan deelnamen in de AVP en eindigden ze bij de overige zeven toernooien op de tweede, derde of vierde plaats. In Gstaad werden Dalhausser en Rogers wereldkampioen door in de finale het Russische duo Dmitri Barsoek en Igor Kolodinski te verslaan. Daarnaast eindigden ze bij de overige vijf toernooien in de World Tour tweemaal op het podium.

Het jaar daarop speelden Dalhausser en Rogers vijftien wedstrijden in de AVP Tour waarvan ze er elf wonnen en bij de overige vier als tweede of derde eindigden. In de World Tour werden ze opeenvolgend derde in Adelaide en Roseto degli Abruzzi, tweede in Berlijn en eerste in Parijs, Stavanger en Moskou. Bij de Olympische Spelen in Peking behaalde het duo de gouden medaille ten koste van de Brazilianen Márcio Araújo en Fábio Luiz Magalhães. In 2009 wisten Dalhausser en Rogers hun wereldtitel niet te prolongeren; bij de WK in Stavanger moesten ze genoegen nemen met het brons na de troostfinale te winnen van de Duitsers David Klemperer en Eric Koreng. Bij de vier overige toernooien in de World Tour boekten ze twee overwinningen (Marseille en Klagenfurt). In de Amerikaanse competitie won het duo negen van de vijftien toernooien en eindigde het bij vijf van de zes resterende wedstrijden op het podium.

Dalhausser en Rogers speelden in 2010 twaalf FIVB-toernooien. Ze werden negenmaal eerste (Brasilia, Rome, Mysłowice, Praag, Gstaad, Klagenfurt, Stare Jabłonki, Kristiansand en Åland), eenmaal tweede (Moskou), eenmaal derde (Stavanger) en eenmaal vierde (Shanghai). Het tweetal sloot hiermee het seizoen af als winnaar van het eindklassement van de World Tour. In de AVP Tour wonnen ze verder vijf van de zes wedstrijden waar ze aan deelnamen. Het daaropvolgende jaar begonnen ze met overwinningen in de World Tour in Brasilia en Shanghai en een tweede plaats in Praag. Vervolgens eindigden ze als vijfde in aanloop naar de WK in Rome, waar ze in de achtste finale werden uitgeschakeld door het Duitse duo Julius Brink en Jonas Reckermann. In 2012 behaalde het duo in de World Tour twee overwinningen (Brasilia en Shanghai) en twee derde plaatsen (Praag en Stare Jabłonki) in negen toernooien. Dalhausser en Rogers hadden zich als tweede geplaatst voor de Olympische Spelen in Londen, maar kwamen niet verder dan de achtste finale die ze verloren van het Italiaanse duo Daniele Lupo en Paolo Nicolai.

2013 tot en met 2021

Vervolgens speelde Dalhausser van 2013 tot en met begin 2015 samen met Sean Rosenthal. Het eerste seizoen boekten ze de in World Tour drie overwinningen (Fuzhou, Rome en Long Beach). Bij de WK in Stare Jabłonki eindigde het tweetal als negende, nadat het in de achtste finale werd uitgeschakeld door het Braziliaanse duo Ricardo Santos en Álvaro Morais Filho. In de Amerikaanse competitie speelden ze zeven wedstrijden met een overwinning, twee tweede en twee derde plaatsen. Bovendien eindigde Dalhausser met Casey Jennings als tweede in São Paulo. In 2014 namen Dalhausser en Rosenthal deel aan tien FIVB-toernooien waarvan ze er drie wonnen (Stavanger, Gstaad en Long Beach). In Moskou (derde) en Den Haag (tweede) haalden ze verder het podium. Daarnaast behaalden ze in de AVP Tour bij drie van de vier toernooien een podiumplaats.

Dalhausser en Rosenthal speelden in 2015 nog drie toernooien in totaal samen, voordat Dalhausser geblesseerd raakte, de WK in Nederland miste en in augustus terugkeerde met Lucena. Dalhausser en Lucena behaalden twee overwinningen en vier tweede plaatsen – waaronder de World Tour Finals in Fort Lauderdale – in zeven toernooien in de World Tour. Verder eindigden ze in 2015 in de AVP Tour driemaal op het podium. Het jaar daarop speelde het duo vier wedstrijden met twee overwinningen in de Amerikaanse competitie. In de World Tour namen ze deel aan elf toernooien. Ze boekten drie overwinningen (Maceio, Fuzhou en Hamburg), werden tweemaal tweede (Gstaad en Long Beach) en eenmaal derde (Cincinnati). Bij de Olympische Spelen in Rio de Janeiro eindigden Dalhausser en Lucena als vijfde nadat ze de kwartfinale verloren van de latere olympisch kampioenen Alison Cerutti en Bruno Oscar Schmidt.

In 2017 deed het tweetal mee aan zes wedstrijden in de Amerikaanse competitie waarvan ze er drie wonnen. In de World Tour behaalden ze in aanloop naar de WK in Wenen overwinningen in Moskou en Gstaad en een derde plaats in Fort Lauderdale. Bij de WK werden Dalhausser en Lucena in de kwartfinale uitgeschakeld door het Russische duo Vjatsjeslav Krasilnikov en Nikita Ljamin. Aan het einde van het seizoen won het tweetal bovendien de World Tour Finals in Hamburg. Het daaropvolgende jaar speelden ze vijf toernooien in de World Tour met een overwinning in Fort Lauderdale. In de AVP Tour wonnen Dalhausser en Lucena drie van de zes wedstrijden waar ze aan deelnamen. In 2019 speelde het duo in aanloop naar de WK vier wedstrijden in de World Tour met een tweede plaats in Doha als beste resultaat. Bij de WK in Hamburg bereikten ze de kwartfinale die verloren werd van het Duitse tweetal Julius Thole en Clemens Wickler. In het vervolg van het internationale seizoen namen ze deel aan vijf toernooien met onder meer een vierde plaats in Wenen en een zeventiende plaats bij de Finals in Rome als resultaat. In de binnenlandse competitie deden ze verder mee aan zes toernooien en behaalden ze een overwinning.

Het jaar daarop behaalden Dalhausser en Lucena in de World Tour een vijfde plaats in Doha. Bij de AVP Tour namen ze deel aan drie wedstrijden in Long Beach waarbij ze tweemaal als eerste en eenmaal als tweede eindigden. In 2021 speelde het duo in aanloop naar de Spelen zes internationale wedstrijden – waarvan drie in Cancun – met een derde plaats in Cancun en een vierde plaats in Qatar als beste resultaat. Bij het olympisch beachvolleybaltoernooi in Tokio bereikten Dalhausser en Lucena de achtste finale waar ze werden uitgeschakeld door de Qatarezen Cherif Younousse en Ahmed Tijan. Na afloop van de Spelen beëindigde Dalhausser zijn beachvolleybalcarrière.^[1]

Palmares

Kampioenschappen

2005: 7e WK
2007: 1 WK
2008: 1 OS
2009: 3 WK
2011: 9e WK
2012: 9e OS
2013: 9e WK
2016: 5e OS
2017: 5e WK
2017: 5e WK
2019: 5e WK
2021: 9e OS

FIVB World Tour

2006: 2 Zagreb Open
2006: 1 Grand Slam Klagenfurt
2006: 3 Acapulco Open
2007: 3 Grand Slam Berlijn
2007: 2 Fortaleza Open
2008: 3 Adelaide Open
2008: 3 Roseto degli Abruzzi Open
2008: 2 Grand Slam Berlijn
2008: 1 Grand Slam Parijs
2008: 1 Grand Slam Stavanger
2008: 1 Grand Slam Moskou
2009: 1 Grand Slam Marseille
2009: 1 Grand Slam Klagenfurt

2010: 1 Brasilia Open
2010: 1 Grand Slam Rome
2010: 1 Mysłowice Open
2010: 2 Grand Slam Moskou
2010: 1 Praag Open
2010: 3 Grand Slam Stavanger
2010: 1 Grand Slam Gstaad
2010: 1 Grand Slam Klagenfurt
2010: 1 Grand Slam Stare Jabłonki
2010: 1 Kristiansand Open
2010: 1 Åland Open
2010: FIVB World Tour
2011: 1 Brasilia Open
2011: 1 Shanghai Open
2011: 2 Praag Open
2011: 2 Grand Slam Gstaad
2011: 3 Grand Slam Moskou
2011: 1 Québec Open
2011: 1 Grand Slam Stare Jabłonki
2011: 3 Grand Slam Klagenfurt
2011: 2 Åland Open
2012: 1 Brasilia Open
2012: 1 Shanghai Open
2012: 3 Praag Open
2012: 3 Grand Slam Stare Jabłonki
2013: 1 Fuzhou Open
2013: 1 Grand Slam Rome

2013: 1 Grand Slam Long Beach
2013: 2 Grand Slam São Paulo
2014: 3 Grand Slam Moskou
2014: 1 Grand Slam Stavanger
2014: 1 Grand Slam Gstaad
2014: 2 Grand Slam Den Haag
2014: 1 Grand Slam Long Beach
2015: 2 Grand Slam Long Beach
2015: 2 Sotsji Open
2015: 1 Xiamen Open
2015: 2 World Tour Finals Fort Lauderdale
2015: 1 Puerto Vallarta Open
2015: 2 Qatar Open
2016: 1 Maceio Open
2016: 1 Fuzhou Open
2016: 3 Cincinnati Open
2016: 1 Hamburg Major
2016: 2 Gstaad Major
2016: 2 Grand Slam Long Beach
2017: 3 5* Fort Lauderdale
2017: 1 3* Moskou
2017: 1 5* Gstaad
2017: 1 World Tour Finals Hamburg
2018: 1 5* Fort Lauderdale
2019: 2 4* Doha
2021: 3 4* Cancun

Persoonlijk

Dalhausser is geboren in Zwitserland als zoon van een Zwitserse moeder en een Duitse vader, maar hij groeide op in Ormond Beach in de Verenigde Staten. Hij ging naar de high school in Daytona Beach waar hij in eerste instantie tennis en honkbal beoefende en uiteindelijk in zijn laatste jaar met volleybal begon. Dalhausser behaalde aan de University of Central Florida zijn diploma in de bedrijfseconomie. Sinds 2011 is hij getrouwd met Jennifer Coral, een voormalig beachvolleyballer uit de AVP Tour.

Externe links

Commons heeft mediabestanden in de categorie Phil Dalhausser.

(en) Phil Dalhausser op de website van de FIVB
(en) Phil Dalhausser in de Beach Volleyball Database

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Phil Dalhausser op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

↑ (en) ESPN (1 augustus 2021). 'Gold medalist, 4-time beach volleyball Olympian Phil Dalhausser retires'.

[1] (en) ESPN (1 augustus 2021). 'Gold medalist, 4-time beach volleyball Olympian Phil Dalhausser retires'.

[1]