Naar inhoud springen

Marvin Gaye (zanger)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Marvin Gaye
Marvin Gaye in 1973
Marvin Gaye in 1973
Algemene informatie
Volledige naam Marvin Pentz Gaye
Bijnaam The King Of R&B
Geboren 2 april 1939
Geboorteplaats Washington D.C.Bewerken op Wikidata
Overleden 1 april 1984
Overlijdensplaats Los AngelesBewerken op Wikidata
Land Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1957-1984
Genre(s) R&B
Pop
Soul
Funk
Instrument(en) Piano
Synthesizer
Trommel
Label(s) Tamla
Columbia
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Marvin Gaye, officieel Marvin Pentz Gay (Washington, D.C., 2 april 1939 – Los Angeles, 1 april 1984), was een Amerikaanse rhythm-and-blueszanger. Hij geldt als een van de belangrijkste en invloedrijkste soulzangers, en ontwikkelde een revolutionaire opnamestijl waarbij hij via overdubs niet alleen met zichzelf in duet kon gaan maar ook de harmonieën voor zijn rekening nam. Na een leven waarin hij ondanks zijn artistieke successen steeds meer aan lager wal raakte door drugsgebruik en wangedrag, werd hij doodgeschoten door zijn vader, een predikant.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

De jaren 60; hitsuccessen

[bewerken | brontekst bewerken]
Marvin Gaye in 1965

Gaye was een zoon van dominee Marvin Gay (1914-1998). De "e" voegde hij later aan zijn achternaam toe als eerbetoon aan Sam Cooke.[1] Gaye begon zijn carrière in plaatselijke vocale groepen als de Rainbows, de Marquees en de Moonglows. In 1961 ging hij met zijn vriend Harvey Fuqua mee naar het platenlabel Motown Records van Berry Gordy Jr. in Detroit, aanvankelijk als sessiedrummer. Hij huwde de zuster van Gordy, Anna, die een eigen platenlabel beheerde en veel ouder was dan hij.

Hij had zijn eerste hit in 1962 met Stubborn Kind of Fellow. Gaye groeide in de daaropvolgende jaren uit tot de populairste zanger uit de Motown-stal, met solo-hits als How Sweet It Is (To Be Loved By You), Can I Get A Witness, Ain't That Peculiar, I Heard It Through the Grapevine en Abraham, Martin and John. Daarnaast nam hij succesvolle duetten op met de topzangeressen van het label, Mary Wells en Kim Weston (It Takes Two), maar vooral Tammi Terrell (Ain't no mountain high enough, Your precious love, You're all I need to get by).

De jaren 70; nieuwe wegen

[bewerken | brontekst bewerken]

Toen Tammi Terrell in 1970, na twee jaar van vele operaties, aan een hersentumor overleed, leidde dat tot een depressie bij Gaye. Hij veranderde zijn aanpak volledig en vernieuwde zijn thematiek op de in 1971 door hemzelf geproduceerde lp What's Going On. Los van de hits bevat dit album maatschappijkritische songs als Save the Children, Mercy Mercy Me (The Ecology), Inner City Blues en het titelnummer, die vloeiend in elkaar overgaan. Deze plaat, waarop Gaye ook jazz- en klassieke elementen verwerkte, wilde Berry Gordy aanvankelijk niet uitbrengen. Hij verwachtte er geen commercieel succes van en vreesde dat Gayes imago eronder zou lijden. What's Going On wordt inmiddels als Gayes meesterwerk beschouwd en als een van de invloedrijkste platen in de zwarte Amerikaanse muziek. In 2020 plaatste Rolling Stone Magazine dit album op nummer één van hun lijst The 500 Greatest Albums of All Time.

Gaye sloeg daarop verder nieuwe muzikale paden in. Er volgden een jazzy, hoofdzakelijk instrumentale soundtrack voor de film Trouble Man en een duetplaat Diana & Marvin als resultaat van een moeizaam verlopen samenwerking met Diana Ross. Hij kreeg drugsproblemen en begon met Anna Gordy een vechtscheiding, die pas in 1977 juridisch afgerond was en waarvan de dubbel-lp Here, My Dear de artistieke neerslag is. In 1973 ontmoette hij de 17-jarige Janis (ook gespeld Janice) Hunter. Het was liefde op het eerste gezicht. Allicht met haar in gedachten maakte hij een nieuwe soloplaat, het sterk seksueel geladen Let's Get It On (1973). Hij trouwde vier jaar later met haar in de herfst van 1977. Ondertussen hadden zij twee kinderen, Nona Marvisa en Frankie Christian. Ook dit huwelijk strandde, in 1981, voornamelijk omdat hij het nachtleven en het drugsgebruik niet had kunnen opgeven.

De jaren 80; België

[bewerken | brontekst bewerken]

Gayes carrière raakte steeds verder in het slop. Op 8 juli 1980, toen hij in Londen zou optreden voor prinses Margaret en door haar was uitgenodigd voor een liefdadigheidsdiner vooraf, kwam hij pas opdagen toen bijna alle bezoekers, de prinses als eerste, waren vertrokken.[2] Nadat hij met de LP In Our Lifetime uit 1981 had teruggeblikt verbleef hij onverwachts ruim een jaar in België, in Oostende en Moere in West-Vlaanderen. Over deze periode heeft Richard Olivier twee documentaires gemaakt.[3] In 1982 nam hij voor het platenlabel CBS de lp Midnight Love op met de hit Sexual Healing. De videoclip daarvan werd opgenomen in het Casino-Kursaal van Oostende. Gaye kreeg dat jaar een Grammy Award, die zijn comeback leek in te luiden.

In 1982 moest Marvin Gaye abrupt België verlaten wegens visumproblemen. Hij liet heel wat spullen achter in de kasteelvilla in Moere, waar hij zes maanden gewoond had. Daarbij waren 30 cassettes met 13 uur muziek van zijn hand. Het gaat om 66 muziekstukken, waarvan 38 met zijn stem erop. De eigenaars van de villa bewaarden de cassettes en contacteerden in 2024 de erfgenamen van Gaye om de muziek uit te brengen.[4]

Einde

[bewerken | brontekst bewerken]

In maart 1984 keerde Gaye terug naar zijn familie in de Verenigde Staten. Met zijn vader, die zijn levenswijze sterk afkeurde, had hij het hevig aan de stok gekregen. Op de dag voor zijn vijfenveertigste verjaardag werd hij tijdens een hoogoplopende ruzie door vader Marvin senior doodgeschoten.[5] De aanleiding voor de ruzie zou de financiering van zijn verjaardagsfeest zijn geweest.[6] Gaye liet drie kinderen achter.

Roel Bentz van den Berg concludeerde in NRC Handelsblad: 'Dit dramatische einde betekent dat ook de laatste van de drie grootste soulzangers aller tijden een gewelddadige dood heeft gevonden. Sam Cooke werd doodgeschoten in een motel, Otis Redding verongelukte met een vliegtuig. Alle drie hadden zij een vader die dominee was.'[7]

Discografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Albums

[bewerken | brontekst bewerken]
  • The Soulful Moods of Marvin Gaye (1961)
  • Recorded Live on Stage (1963), livealbum
  • That Stubborn Kinda Fellow (1963)
  • When I'm Alone I Cry (1964)
  • Together (1964), met Mary Wells
  • Hello Broadway (1964)
  • How Sweet It Is to Be Loved by You (1965)
  • A Tribute to the Great Nat King Cole (1965)
  • Moods of Marvin Gaye (1966)
  • Take Two (1966), met Kim Weston
  • In the Groove (1968),
    in 1969 opnieuw uitgebracht als I Heard It Through the Grapevine!

Postuum uitgebrachte albums

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Dream of a Lifetime (1985), verzamelalbum
  • Motown Remembers Marvin Gaye (1986), verzamelalbum
  • Vulnerable (1997), verzamelalbum
  • You're the Man (2019)

Singles

[bewerken | brontekst bewerken]
Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen
It Takes Two 1967 25-2-1967 15 10 met Kim Weston
You're All I Need to Get By 21-9-1968 tip met Tammi Terrell
I Heard It Through the Grapevine 1968 18-1-1969 25 7
Too Busy Thinking About My Baby 3-5-1969 tip
That's the Way Love Is 27-9-1969 tip
California Soul 30-5-1970 tip met Tammi Terrell
Let's Get It On 1973
What's Going On 1973
You Are Everything 1974 6-4-1974 14 9 met Diana Ross
Got to Give It Up 1977 16-7-1977 29 4
Pops We Love You (a Tribute to Father) 24-2-1979 tip met Smokey Robinson, Stevie Wonder, Diana Ross
Sexual Healing 1982 27-11-1982 3 10
My love Is Waiting 5-2-1983 tip
I Heard It Through the Grapevine 1968 7-6-1986 18 6

NPO Radio 2 Top 2000

[bewerken | brontekst bewerken]
Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Ain't No Mountain High Enough (met Tammi Terrell) - - - - - - - - - - - - - - - - 1878 - 1831 1314 1459 1418 1667 1876 1721
I Heard It Through the Grapevine 583 859 726 840 837 579 823 714 924 743 675 710 515 653 488 518 790 895 826 932 1230 1260 1316 1541 1634
It Takes Two (met Kim Weston) 1920 1839 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Let's Get It On - - - - - - - - - - - - - - - - 1184 1193 1062 1209 1996 1798 1978 - -
Sexual Healing 589 931 1055 1202 903 588 774 569 871 699 823 674 742 790 742 710 839 877 836 859 1231 989 1382 1457 1587
What's Going On - - - - 321 297 509 219 212 284 200 268 246 264 264 268 324 464 167 219 512 400 467 541 541
Zie de categorie Marvin Gaye van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
De Engelstalige Wikiquote heeft een of meer citaten van of over Marvin Gaye.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marvin_Gaye_(zanger)&oldid=67767234"