Le Havre
Dit artikel gaat over de stad in Frankrijk. Zie Le Havre (film) voor de gelijknamige film van Aki Kaurismäki.
Stad in Frankrijk 
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
  | |||
| Situering | |||
| Regio | Normandië | ||
| Departement | Seine-Maritime (76) | ||
| Arrondissement | Le Havre | ||
| Kanton | hoofdplaats van 6 kantons: Le Havre-1, Le Havre-2, Le Havre-3, Le Havre-4, Le Havre-5, Le Havre-6. | ||
| Coördinaten | 49° 30′ NB, 0° 8′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 46,95 km² | ||
| Inwoners (1 januari 2021) |
166.058[1] (3.537 inw./km²) | ||
| Hoogte | 0 - 105 m | ||
| Burgemeester | Édouard Philippe | ||
| Overig | |||
| Postcode | 76620 | ||
| INSEE-code | 76351 | ||
| Website | https://www.lehavre.fr/ | ||
| Detailkaart | |||
 | |||
| Foto's | |||
| |||
| |||
Le Havre (Normandisch: Lé Hâvre) is een Franse stad in Normandië, in het departement Seine-Maritime met 166.058[1] inwoners per 1 januari 2021. Door haar ligging aan de monding van de Seine en door de makkelijke toegankelijkheid van de haven geldt zij als de op een na belangrijkste haven van Frankrijk. Vooral het containervervoer en de overslag van aardolie bezorgen haar die rang. Le Havre is de grootste stad van Normandië (wel telt de agglomeratie Rouen meer inwoners). Vanuit Le Havre vaart een ferry naar Southampton. Het stadsbeeld is compleet veranderd na de wederopbouw na het rampzalige bombardement van 1944.
Toponymie
[bewerken | brontekst bewerken]De naam "Le Havre" betekent 'de haven' en is mogelijk van Oudnoordse herkomst, hoewel sommigen de naam beschouwen als een ontlening aan de Nederlandse taal.
In de 16e eeuw stond de stad soms ook bekend als "Le Havre de Grâce". De Amerikaanse plaats Havre de Grace en de Canadese plaats Harbour Grace zijn beiden naar Le Havre vernoemd.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Le Havre werd gesticht in 1517 onder koning Frans I. De oude stad werd in 1541 ontworpen door de Italiaanse architect Belarmato. De stad was vanaf 1562, toen evenals in de Nederlanden een beeldenstorm plaatsvond en protestanten haar met steun van Engeland in handen kregen, tot ver in de 17e eeuw toneel van godsdiensttroebelen. Onder het bewind van Lodewijk XIV kreeg de bekende steden- en fortenbouwer Vauban de opdracht om de haven uit te breiden en te versterken. Lange tijd genoot Le Havre een grote bekendheid als vertrekpunt voor de trans-Atlantische oversteek vanuit Frankrijk. Vandaar haar bijnaam: La Porte Océane.
In de aangrenzende badplaats Sainte-Adresse, bijgenaamd "Le Nice havrais", verbleef vanaf oktober 1914 tot het einde van de Eerste Wereldoorlog de Belgische regering. Door een overeenkomst tussen de Franse en de Belgische staat kreeg de gemeente het statuut van een Belgische enclave in Frankrijk. Op die manier vermeed de Belgische regering dat zij kon worden beschouwd als een regering in ballingschap.
Door de op massale verwoesting gerichte Britse bombardementen van september 1944 werd Le Havre bijna met de grond gelijkgemaakt. ongeveer 12.500 gebouwen werden vernield en 80.000 mensen werden dakloos. De woningnood die daardoor ontstond noopte het departement en de Franse regering tot een snelle wederopbouw. Zo kreeg de architect Auguste Perret de kans om zijn stedenbouwkundig project te realiseren; zie verder de rubriek Werelderfgoed.
Geografie
[bewerken | brontekst bewerken]De oppervlakte van Le Havre bedroeg op 1 januari 2021 46,95 vierkante kilometer; de bevolkingsdichtheid was toen 3.536,9 inwoners per km².
De onderstaande kaart toont de ligging van Le Havre met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Demografie
[bewerken | brontekst bewerken]Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Economie en verbindingen
[bewerken | brontekst bewerken]De stad beschikt in de voorstad Octeville over een regionale luchthaven Le Havre-Octeville. Uiteraard beschikt Le Havre als grote havenstad over daarmee samenhangende industrie. Renault heeft in de stad een autofabriek. In de stad staat een thermo-elektrische centrale.
Werelderfgoed
[bewerken | brontekst bewerken]| Le Havre, stad herbouwd door Auguste Perret | ||
|---|---|---|
| Werelderfgoed cultuur | ||
| ||
| Land | Frankrijk
| |
| UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika | |
| Criteria | ii, iv | |
| Inschrijvingsverloop | ||
| UNESCO-volgnr. | 1181 | |
| Inschrijving | 2005 (29e sessie) | |
| UNESCO-werelderfgoedlijst | ||
De nieuwe stad die na de Tweede Wereldoorlog ontstond onder leiding van de architect Auguste Perret werd in 2005 door de UNESCO op de lijst van het Werelderfgoed opgenomen. Zij rees uit de grond in de periode 1945-1964; om die snelle wederopbouw te verwezenlijken, maakte Perret voor het eerst op grote schaal gebruik van geprefabriceerde elementen en beton. Een gebied van 130 ha en met een grote eenvormigheid werd zo volgebouwd.[2] Een centraal punt in de herbouwde stad is de ook door Perret ontworpen Église Saint-Joseph (Sint-Jozefskerk), met een toren van 110 meter hoog.
De stad geldt in Frankrijk als één der symbolen van de naoorlogse bloeiperiode, die in het Frans Trente Glorieuses genoemd wordt.
Sport
[bewerken | brontekst bewerken]Voetbalclub Le Havre AC is afkomstig uit Le Havre en komt in het seizoen 2023/24 uit in de Franse Ligue 1. Sinds 2012 maakt de club gebruik van het nieuwe Stade Océane dat 25.000 zitplaatsen heeft.
Le Havre is 20 keer etappeplaats geweest in wielerkoers Ronde van Frankrijk. De Belg Louis Mottiat en de Italiaan Ottavio Bottecchia wonnen er twee keer. De laatste ritwinnaar in Le Havre is de Tsjech Zdeněk Štybar in 2015.
De eerste rugbyclub in Frankrijk werd in 1870 opgericht in Le Havre.[3]
Opleiding
[bewerken | brontekst bewerken]Geboren
[bewerken | brontekst bewerken]- Jacques-Henri Bernardin de Saint-Pierre (1737-1814), schrijver
- Charles Alexandre Lesueur (1778-1846), natuuronderzoeker en kunstenaar
- Casimir Delavigne (1793-1843), dichter en toneelschrijver
- Raoul Dufy (1877-1953), kunstschilder
- André Caplet (1878-1925), componist
- Emile-Othon Friesz (1879-1949), kunstschilder
- René Coty (1882-1962), politicus, ex-president
- Arthur Honegger (1892-1955), componist
- Germaine Kerjean (1893-1975), actrice
- Jean Dubuffet (1901-1985), schilder en kunstenaar
- Raymond Queneau (1903-1976), schrijver
- Renée Simonot (1911), actrice
- André Duroméa (1917-2011), politicus
- Jean Roth (1924), baanwielrenner
- Jean Bouise (1929-1989), acteur
- Gilles Blanchard (1953), kunstenaar
- Jérôme Le Banner (1972), vechtsporter
- Julien Faubert (1983), voetballer
- Kévin Anin (1986), voetballer
- Gueïda Fofana (1991), voetballer
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ a b Populations légales 2021.
- ↑ Le Havre en 10 sites, Détours en France, april 2022, p. 34
- ↑ (fr) Christian Stierlé, D'Ange Heureuse Montauban, ville de rugby. youtube. Geraadpleegd op 11 november 2023.
· 
· 
· ·