Grijze strandloper
| Grijze strandloper IUCN-status: Gevoelig[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Calidris pusilla (Linnaeus, 1766) Originele combinatie Tringa pusilla | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Grijze strandloper op  Wikispecies
| |||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
| |||||||||||||
De grijze strandloper (Calidris pusilla) is een vogel uit de familie van de snipachtigen (Scolopacidae).
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De dieren worden ongeveer 13 tot 15 centimeter groot, wegen tussen de 20 en 32 gram en hebben een spanwijdte van 29 tot 30 cm.[2] Volwassen vogels hebben zwarte poten en een korte, donkere staart. De bovenkant van de vogel is grijsbruin en de buikzijde wit. De kop en de nek zijn licht grijsbruin getint. De grijze strandloper ruit twee keer per jaar.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]De vogel broedt in de buurt van water in de zuidelijke toendra van Canada en Alaska. Het nest wordt op de grond gemaakt. Het mannetje maakt meerdere ondiepe kuiltjes, waarna het vrouwtje er één uitkiest voor het maken van het nest. Zij maakt het nest van gras en andere materialen. Er worden vier eieren gelegd. Het mannetje helpt mee met het uitbroeden. Na het uitkomen van de eieren laat het vrouwtje na enkele dagen de jonge kuikens bij het mannetje achter. De jongen zorgen dan al voor hun eigen voedsel. De vogels foerageren in de modder.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in het uiterste noordoosten van Siberië, westelijk en noordelijk Alaska en noordelijk Canada. Het is een trekvogel die overwintert aan de kusten van Zuid-Amerika ten noorden van de evenaar. Sommige vogels trekken echter niet verder dan de zuidelijke Verenigde Staten. Ze trekken met honderden tot duizenden naar hun overwinteringsgebieden, waarbij ze tussentijds foerageren in de Fundybaai en de Delaware Bay. Regelmatig komen enkele vogels voor in West-Europa; in Nederland is deze soort in totaal dertien keer waargenomen.[3]
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De grootte van de populatie is in 2006 geschat op 2,2 miljoen vogels, maar aangenomen wordt dat dit aantal sindsdien sterk is afgenomen. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort daarom de status gevoelig.[1]
- ↑ a b (en) Grijze strandloper op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Cornell Lab of Ornithology, Semipalmated Sandpiper. All About Birds. Cornell University. Gearchiveerd op 16 september 2016. Geraadpleegd op 1 december 2016.
- ↑ Grijze strandloper op Dutchavifauna.nl Geraadpleegd 8 december. 2021. Gearchiveerd op 29 januari 2023.