Naar inhoud springen

Erik Dekker

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Erik Dekker
Erik Dekker tijdens de Ronde van Frankrijk 2005
Erik Dekker tijdens de Ronde van Frankrijk 2005
Persoonlijke informatie
Volledige naam Hendrik Dekker
Bijnaam Drie Dubbel Dekker
Geboortedatum 21 augustus 1970
Geboorteplaats Vlag van Nederland Hoogeveen, Nederland
Lengte 182 cm
Sportieve informatie
Huidige ploeg Gestopt
Discipline(s) Weg
Ploegen
1992
1993-1994
1995
1996-2006 		Buckler
WordPerfect
Novell
Rabobank
Beste prestaties
Milaan-San Remo 11e (2004)
Gent-Wevelgem 11e (1999)
Ronde van Vlaanderen 2e (2001)
Amstel Gold Race 1e (2001)
Luik-Bastenaken-Luik 5e (2004)
Ronde van Lombardije 12e (2004)
Ronde van Frankrijk 4 etappezeges
WK op de weg 4e (2001)
Overige
Zeges:  
Clásica San Sebastián
UCI Wereldbeker
Tirreno-Adriatico
Parijs-Tours 		2000
2001
2002
2004
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Dekker bij de start van de 8e etappe van de Ronde van Frankrijk 2007
Dekker wordt gehuldigd na de tijdrit in de Ster Elektrotour 2006

Erik Dekker (Hoogeveen, 21 augustus 1970) is een Nederlands voormalig wielrenner. Hij was beroepsrenner van 1992 tot 2006. Van 2007 tot en met 2015 was Erik Dekker actief als ploegleider bij de Rabobank Wielerploeg. Vanaf 2014 leeft deze ploeg voort onder de naam Team LottoNL-Jumbo.

Biografie

[bewerken | brontekst bewerken]

Dekker reed als achtjarige zijn eerste wielerwedstrijd voor de Peddelaars en was al snel succesvol. Op twaalfjarige leeftijd won hij in zijn categorie in 1983 de Tour de Junior in Achterveld. In 1985 werd hij dan ook uitgenodigd om tot de nationale juniorenselectie toe te treden. Wapenfeiten uit zijn junioren- en amateurtijd zijn onder meer tweede plaatsen op het WK jeugd in Bergamo in 1987 en de wegwedstrijd van de Olympische Spelen van Barcelona (1992).

In 1994 haalt hij zijn eerste overwinning als professional, een etappe in de Ronde van het Baskenland. Later dat jaar deed hij voor het eerst mee aan de Ronde van Frankrijk, wat hij tot en met 2002 jaarlijks zou doen.

In 1997 blijkt dat Dekker meer is dan alleen een 'waterdrager', en hij rijdt mee in een ontsnapping in de Tour de France. Later dat jaar wint hij in de Ronde van Nederland de tijdrit en het eindklassement. Met de tijd van de overwinningen is echter ook de tijd van de blessures aangebroken, het jaar 1998 gaat voor een groot deel verloren door een hamstringblessure.

Op 9 oktober 1999 in Verona vertoonde zijn bloed een hematocrietwaarde van 52 en op grond daarvan mocht hij niet meedoen aan de wereldkampioenschappen op de weg, een zwarte bladzijde uit zijn carrière. Hij werd verdacht van het gebruik van doping, EPO, maar een medisch onderzoeksteam dat in 1999 de opdracht van Rabobank kreeg om het te hoge hematocriet van Dekker te onderzoeken gaf aan dat er sprake was van een gekneld zweetbandje, dat de oorzaak zou zijn. De hematoloog die het onderzoek uitvoerde, gaf in 2013 echter aan dat het onderzoek in de 'prullenbak' thuishoorde, omdat het met zeer gebrekkige middelen was uitgevoerd.[1]

De doorbraak voor Dekker komt in het jaar 2000. Dat jaar behaalt hij drie etappezeges in de Ronde van Frankrijk, hetgeen als een ongelofelijke prestatie wordt gezien voor iemand die sprinter, noch klimmer, noch klassementsrijder is. Ook wordt Dekker beloond als strijdlustigste renner. Datzelfde jaar behaalt hij ook zijn eerste grote zege in een klassieker; de Clásica San Sebastián.

In 2001 wordt de goede lijn voortgezet: Dekker wint de Amstel Gold Race en het eindklassement van de wereldbeker. In de Tour pakt hij een etappe, na eerder al zijn ploeggenoot Marc Wauters aan de overwinning te hebben geholpen. Aan het eind van dat jaar werd Dekker uitgeroepen tot sportman van het jaar.

Het jaar 2002 begint goed voor Dekker. Hij wint de Tirreno-Adriatico en neemt de eerste plaats in op de Wereldranglijst, maar bij een val in de klassieker Milaan-San Remo breekt hij zijn heup. Hoewel nog niet volledig fit, doet hij mee aan de Ronde van Frankrijk en weet daar in de achtste etappe Karsten Kroon aan de overwinning te helpen. De rest van het seizoen loopt minder soepel.

Heel 2003 wordt gekenmerkt door een knieblessure. In een van zijn vele comebacks van het seizoen wint hij de Grote Prijs Erik Breukink. Aan het eind van het jaar, (oktober), gaat het langzaamaan weer beter. Als blijk daarvan mag hij op het wereldkampioenschap starten.

In 2004 maakt Dekker een ijzersterke comeback. Hij wordt 11e in de wereldbekerwedstrijd Milaan-San Remo en 5e in de Ronde van Vlaanderen. Op 10 april komt hij voor het eerst sinds 2 jaar weer juichend over de finishlijn, in de Ronde van Drenthe. Eind augustus wint hij voor de derde keer de Ronde van Nederland, 1 seconde voor de Rus Vjatsjeslav Jekimov. Op 10 oktober wint Dekker na een monsterontsnapping de wereldbekerwedstrijd Parijs-Tours.

In december van dat jaar wordt bekend dat hij de nieuwe voorzitter wordt van de wielrennersvakbond VVBW. In juni 2005 verlengde hij zijn contract bij Rabobank tot en met het einde van 2006.

Erik Dekker genoot tijdens zijn carrière een grote populariteit onder wielerfans, onder andere vanwege zijn altijd humoristische commentaren na afloop van een koers. Zo had hij tijdens de Ronde van Frankrijk elke dag een bijdrage (Hallo, met Erik!) in het radioprogramma De Avondetappe op Radio 1.

Tijdens de Ronde van Frankrijk van 2006 maakt Dekker een ongelukkige val, wat hem een hersenschudding, enkele gebroken tanden en verwondingen aan het gezicht opleverde. Als gevolg van deze val kondigt Dekker op 7 augustus 2006, enkele maanden eerder dan gepland, het einde van zijn actieve loopbaan aan. Hij zegt het niet meer te kunnen opbrengen om nog een keer terug te komen.

Zijn laatste wedstrijd in Nederland was het criterium de Gouden Pijl in Emmen op 8 augustus, de laatste officiële wedstrijd was op 4 november 2006 op Curaçao.

Na ruim negen jaar ploegleider/coach, nam hij op 1 januari 2016 afscheid van het professionele wielerpeloton.

Zijn zoon David Dekker (1998) is ook wielrenner.

Belangrijke overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]
1994
1995
1997
1999
2000
2001
2002
2003
2004
2006

Erik Dekker won hiernaast etappes in:

Ereplaatsen

[bewerken | brontekst bewerken]

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1992
1993
1994 101e  
1995 70e  
1996 74e  
1997 81e  
1998 opgave  
1999 107e  
2000 121e   51e (3)  
2001 91e (1) 
2002 136e  
2003
2004 133e  
2005 109e  
2006 opgave  
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Waalse Pijl Parijs-Tours Clásica San Sebastián WK op de weg Wereld­ranglijsten
1992 32e
1993 26e 32e 31e 169e
1994 76e 26e 23e 79e 24e
1995 54e 49e 43e
1996 35e 59e
1997 68e 35e 45e 23e 18e
1998 62e
1999 54e 11e opgave 11e 17e 7e opgave
2000 Goud ↑
2001 21e Zilver ↑ Goud ↑ 8e 13e 65e 13e 9e 4e Goud (UWB)
2002
2003 opgave 63e opgave
2004 11e 5e 7e 5e 12e 26e Goud ↑ 19e opgave
2005 42e 24e 32e 33e 24e
2006 73e 38e 22e opgave 56e 48e 108e (UPT)

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]

Dekker was Nederlands sportman van het jaar in 2001. Hij werd driemaal onderscheiden met de Gerrit Schulte Trofee, in 2000, 2001 en 2004.

Logo van de Olympische Spelen Goud Zilver Brons Logo van de Olympische Spelen
Olympische Zomerspelen 1992 0 1 0 Wegwedstrijd
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Erik Dekker.
(en) Profiel van Erik Dekker op ProCyclingStats
Voorganger:
Rudie Kemna
2003 		Nederlands kampioen wielrennen
Erik Dekker
2004 		Opvolger:
Léon van Bon
2005
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erik_Dekker&oldid=68396775"