Bigua-aalscholver
| Bigua-aalscholver IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Nannopterum brasilianum (Gmelin, 1789) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de bigua-aalscholver | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Bigua-aalscholver in vlucht | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Bigua-aalscholver op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De bigua-aalscholver (Nannopterum brasilianum synoniem: Phalacrocorax brasilianus), in Suriname duikelaar[2] is een zeevogel uit de familie Phalacrocoracidae (aalscholvers).
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De vogel is 58 tot 73 cm lang en heeft een spanwijdte van 1 meter. De vogel is overwegend zwart met een blauwe tot paarse glans.
Vergelijking met P. carbo
[bewerken | brontekst bewerken]De vogel is aanmerkelijk kleiner dan de (gewone) in Europa voorkomende aalscholver (P. carbo), die 80 tot 100 cm lang is en een spanwijdte heeft van 121 tot 149 cm. Net als bij de gewone aalscholver is de kale huid aan de basis van de ondersnavel geel, met daarnaast wit. Bij de bigua-aalscholver zijn deze gele vlek en de witte rand daarnaast echter veel kleiner.[3]
Naamgeving
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort werd door Johann Friedrich Gmelin in 1789 geldig beschreven als Procellaria brasiliana, op grond van een beschrijving van de Nederlandse arts en plantkundige Willem Piso 121 jaar eerder. Veel vogelkundigen gaven echter de voorkeur aan de wetenschappelijke naam Phalacrocorax olivaceus, die gebaseerd was op een latere en fraaier gedocumenteerde beschrijving door Alexander von Humboldt uit 1805, die de vogel Pelecanus olivaceus noemde. Dan is er nog een synoniem, dat gebaseerd is op een beschrijving van Louis Jean Pierre Vieillot uit 1817, die de vogel als Hydrocorax vigua beschreef.[4] Daarom prijkte op de checklist van de American Ornithologists' Union tot 1957 de naam Phalacrocorax vigua (Vieillot). In 1983 werd de voorkeur gegeven aan P. olivaceus en na 1998 werd de wetenschappelijke naam P. brasilianus gebruikt[5][6] Op grond van moleculair genetisch onderzoek is de soort in het geslacht Nannopterum geplaatst.[7]
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Van de bigua-aalscholver worden twee ondersoorten onderscheiden:[8]
- N. b. mexicanum: van de zuidelijke Verenigde Staten tot Cuba en Nicaragua.
- N. b. brasilianum: van Costa Rica tot Tierra del Fuego.
Deze neotropische soort komt voor in een groot aantal typen leefgebieden in de buurt van zowel zoet als zout water. Het dieet is ook sterk gevarieerd en bevat zowel vis als andere in het water voorkomende gewervelde en ongewervelde dieren. Vaak wordt in groepen jacht gemaakt op vis. De vogel broedt jaarrond in kolonies van soms duizenden paren. De intensiteit van de broedactiviteit verschilt naar plaats. De nesten worden in bomen of struiken, maar ook wel op rotsige ondergrond gemaakt.[1]
In Suriname is de duikelaar een talrijke broedvogel.
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De bigua-aalscholver heeft een groot verspreidingsgebied en loopt daardoor weinig kans op uitsterving. De wereldpopulatie werd in 2016 geschat op twee miljoen individuen. Deze soort gaat in aantal vooruit; om deze redenen staat deze aalscholver als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
.jpg)
.jpg)
- ↑ a b c (en) Bigua-aalscholver op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ starnews 2018. Gearchiveerd op 20 juli 2020.
- ↑ (en) Orta, J. et al. 2018. Neotropical Cormorant (Phalacrocorax brasilianus). In: del Hoyo, J., et al. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (retrieved from https://www.hbw.com/node/52627 on 9 March 2018).
- ↑ (fr) Vieillot, L.J.P., 1817. Nouveau Dictionnaire d’Histoire naturelle, appliquée aux arts, à l'agriculture, à l'économie rurale et domestique, à la médecine, etc. Par une société de naturalistes et d'agriculteurs. Avec des figures tirées des trois règnes de la nature. Tome 8. 610 pp. +10 tt. Déterville, Paris. p. 90 BHL.
- ↑ (en) Browning, M. Ralph, 1989. The correct name for the Olivaceous Cormorant, "Maiague" of Piso (1658).], Wilson Bulletin, 101 (1): 101-106. full text
- ↑ avibase.org. Gearchiveerd op 18 april 2023.
- ↑ (en) Kennedy, M. & Spencer, H.G., 2014. "Classification of the cormorants of the world". Molecular Phylogenetics and Evolution. 79: 249–257. DOI:10.1016/j.ympev.2014.06.020
- ↑ (en) F. Gill, M. Wright D. & Donsker (2021). Gearchiveerd op 25 april 2022.