Naar inhoud springen

Arie de Vroet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Arie de Vroet
Arie de Vroet, 1970
Arie de Vroet, 1970
Persoonlijke informatie
Volledige naam Arie de Vroet
Geboortedatum 9 november 1918
Geboorteplaats Vlag van Nederland Oud-Beijerland, Nederland
Overlijdensdatum 9 september 1999
Overlijdensplaats Vlag van Nederland Woudenberg, Nederland
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 1953
Jeugd
1932–1936 Vlag van Nederland Feijenoord
Senioren
Seizoen Club W (G)
1936–1950
1950–1952
1952–1953
Vlag van Nederland Feijenoord
Vlag van Frankrijk Le Havre
Vlag van Frankrijk FC Rouen
Interlands
1938–1949 Vlag van Nederland Nederland 22 (0)
Getrainde teams
1953–1955
1955–1956
1956–1957
1957–1959
1959–1961
1961–1963
1963–1964
1964–1965
1965
Vlag van Nederland Be Quick
Vlag van Nederland Velocitas
Vlag van Nederland Be Quick
Vlag van Nederland SVV
Vlag van Nederland Be Quick
Vlag van Nederland Heerenveen
Vlag van Frankrijk Le Havre
Vlag van Nederland DOS
Vlag van Nederland Heerenveen (a.i.)
Erelijst
1959/60 Tweede divisie
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Arie de Vroet (Oud-Beijerland, 9 november 1918Woudenberg, 9 september 1999) was een Nederlands voetballer en voetbalcoach. Als voetballer speelde hij jarenlang voor Feijenoord, als trainer was hij onder andere actief als coach van Jong Oranje.

De Vroet (staand rechts) als aanvoerder van het Nederlands elftal (1948)

De Vroet begon zijn carrière als aanvaller, maar verhuisde later in zijn carrière naar de linksmidden-positie. Hij werd op zijn dertiende lid van Feijenoord. Hij was al op jonge leeftijd met zijn ouders van Oud-Beijerland naar Rotterdam verhuisd. Hij maakte in 1936 zijn debuut in het eerste elftal.

Hij speelde zijn eerste interland voor het Nederlands voetbalelftal op 23 oktober 1938, in de uitwedstrijd tegen Denemarken (2-2). Voor de Tweede Wereldoorlog speelde De Vroet nog twee interlands, de laatste op 21 april 1940 thuis tegen België (4-2). Daarna lag het internationale voetbal zes jaar stil. Na de oorlog werd hij vaste keus in Oranje en werd hij zelfs aanvoerder. Hij speelde op 11 december 1949 zijn 22e en laatste interland, thuis tegen Denemarken (0-1).

Met Feijenoord werd De Vroet in 1938 en 1940 landskampioen. Hij speelde 230 wedstrijden voor de Rotterdamse club, waarin hij 31 keer scoorde. In september 1950 vertrok hij met ploeggenoot Piet Steenbergen voor een buitenlands avontuur naar Le Havre in Frankrijk. Twee jaar later verruilde hij deze ploeg voor FC Rouen, waar hij in 1953 zijn actieve voetballoopbaan besloot.

Ondertussen had hij in Frankrijk zijn trainersdiploma gehaald. In juli 1953 trad hij in dienst van Be Quick uit Groningen. Vervolgens was hij trainer van Velocitas (1955/56), opnieuw Be Quick (1956/57), SVV (1957–1959), voor een derde maal Be Quick (1959–1961), Heerenveen (1961–1963), Le Havre (1963/64), DOS (1964/65) en als interim-trainer opnieuw Heerenveen (1965). In december 1965 werd De Vroet jeugdtrainer van Suriname. Per 1 juli 1966 kwam hij in dienst van de KNVB waar hij belast werd met de jeugd en Jong Oranje en later ook de nationale amateurselectie. Bij het wereldkampioenschap voetbal 1978 was hij assistent van Ernst Happel en Jan Zwartkruis bij het Nederlands elftal. Tot zijn pensioen in 1983 bleef hij in dienst van de KNVB, de laatste jaren als algemeen adviseur voor technische zaken. In 1981 had hij thuis tegen Cyprus samen met Rob Baan één keer de leiding over Oranje na het vertrek van bondscoach Jan Zwartkruis en voor de komst van Kees Rijvers.

De Vroet overleed in 1999 op 80-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Vlag van Nederland Be Quick
Competitie Winnaar
Aantal Jaren
Nationaal
Tweede divisie 1x 1959/60
  • Leo Pagano: Vier pioniers van ons profvoetbal. [Over Kees Rijvers, Faas Wilkes, Arie de Vroet en Bertus de Harder]. Naarden, Arena, 1954
Voorganger:
Onbekend
Trainer van Be Quick
1953– november 1955
Opvolger:
Vlag van Nederland Frans Hogenbirk (a.i.)

Voorganger:
Vlag van Nederland Tonnis Prins
Trainer van Velocitas
1955–1956
Opvolger:
Vlag van Nederland Wim Vaal

Voorganger:
Vlag van Nederland Frans Hogenbirk (a.i.)
Trainer van Be Quick
1956–1957
Opvolger:
Vlag van Hongarije Péter Szabó

Voorganger:
Vlag van Nederland Toon van den Enden
Trainer van SVV
1957–1959
Opvolger:
Vlag van Nederland Hans Croon

Voorganger:
Vlag van Nederland Jan Boersma
Trainer van Be Quick
1959–1961
Opvolger:
Vlag van Engeland Leslie Talbot

Voorganger:
Vlag van Nederland Siem Plooijer
Trainer van Heerenveen
1961–1963
Opvolger:
Vlag van Nederland Evert Mur

Voorganger:
Vlag van Oostenrijk Willy Kment
Trainer van DOS
1964–1965
Opvolger:
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Jovan Jovanović

Voorganger:
Vlag van Nederland Evert Mur
Trainer van Heerenveen (interim)
februari 1965–1965
Opvolger:
Vlag van Hongarije Lászlo Zalai