Alyson Annan
| Alyson Annan | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Alyson Annan (2016)
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Naam | Alyson Regina Annan | |||
| Geboortedatum | 21 juni 1973 | |||
| Geboorteplaats | Sydney, Australië | |||
| Nationaliteit |  Australië Nederland
| |||
| Lengte | 1,62 m | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline |  Hockey
| |||
| Olympische Spelen | 1992, 1996, 2000 | |||
| ||||
Alyson Regina Annan (Sydney, 21 juni 1973) is een Australisch hockeycoach en voormalig hockeyster die in totaal 228 keer uitkwam (166 doelpunten) voor de Australische hockeyploeg.
Annan werd in 1998 en 2000 door de FIH verkozen tot World Hockey Player of the Year. Als international won Annan twee keer goud op de Olympische Spelen (1996 en 2000), twee keer goud op een WK (1994 en 1998) en vier keer won zij de Champions Trophy ('93, '95, '97 en '99). Annan speelde van 2000 tot 2003 bij HC Klein Zwitserland en werd daarna hoofdcoach bij de club uit Den Haag. Dit bleef zij tot de zomer van 2007 doen. Bij de Olympische Zomerspelen van 2004 was Annan assistent-coach onder Marc Lammers bij de Nederlandse vrouwenploeg.
In september 2014 werd Annan de eerste vrouwelijke hoofdcoach in het Nederlandse mannenhockey, bij Amsterdam. Zij volgde oud-international Taco van den Honert op. In oktober 2015 trad zij aan als opvolger van bondscoach Sjoerd Marijne van de Nederlandse vrouwenploeg.[1] In 2017 won zij met de Nederlandse vrouwenploeg goud op het Europees kampioenschap hockey in Amstelveen.[2]
Annan werd door de FIH uitgeroepen tot Women's Coach of the Year 2019 en ook van 2024[3].
In 2021 won zij met de Nederlandse vrouwenploeg goud op de Olympische Zomerspelen in Tokio. Na een verschil van inzicht met de bond werd Alyson Annan op 12 januari 2022 ontslagen.[4] Volgens de speelsters heerste er onder Annan een angst- en zwijgcultuur.[5][6] Haar assistent Jamilon Mülders volgde haar op als interim-trainer.
In mei 2022 werd Annan bondscoach van de Chinese vrouwenhockeyploeg.[7]
Erelijst
[bewerken | brontekst bewerken]- Als speelster
Australië
- 2001: Champions Trophy
- 2000: Champions Trophy
- 2000: Olympische Zomerspelen
- 1999: Champions Trophy
- 1998: Wereldkampioenschap
- 1998: Gemenebestspelen
- 1997: Champions Trophy
- 1996: Olympische Zomerspelen
- 1995: Champions Trophy
- 1994: Wereldkampioenschap
- 1993: Champions Trophy
- 1993: Hockey Junior World Cup
- Als bondscoach
China (vrouwen)
- 2024: Olympische Zomerspelen
Nederland (vrouwen)
- 2021: Europees kampioenschap
- 2020: Hockey Pro League
- 2020: Olympische Zomerspelen
- 2019: Hockey Pro League
- 2019: Europees kampioenschap
- 2018: Wereldkampioenschap
- 2018: Champions Trophy
- 2017: Hockey World League
- 2017: Europees kampioenschap
- 2016: Olympische Zomerspelen
- 2016: Champions Trophy
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]- 1994: Team van het Jaar – Australian Sports Awards
- 1995: Team van het Jaar – Australian Sports Awards
- 1996: Team van het Jaar – Australian Sports Awards
- 1996: Speelster van het Jaar – Australian Women's Hockey Association
- 1996: Player of the Series – Australian Hockey League
- 1996: New South Wales – Sportvrouw van het Jaar
- 1996: New South Wales – Atleet van het Jaar
- 1996: Order of Australia
- 1997: Team van het Jaar – Australian Sports Awards
- 1997: Speelster van het Jaar – Australian Women's Hockey Association
- 1997: Speelster van het – Toernooi Champions Trophy
- 1998: Team van het Jaar – Australian Sports Awards
- 1998: Internationaal Speelster van het Jaar – International Hockey Federation
- 1998: Speelster van het Toernooi – Hockey World Cup
- 1998: Finalist World Sportswoman of the Year Women's Sport Foundation (USA)
- 2000: Internationaal Speelster van het Jaar – International Hockey Federation
- 2002: Speelster van het Jaar – Hoofdklasse
- 2003: Speelster van het Jaar – Hoofdklasse
- 2013: Toegevoegd aan de Sport Australia Hall of Fame
- 2019: FIH Vrouwelijk Coach van het Jaar
- 2021: KNHB Lid van Verdienste[8]
- 2021: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
- 2024: FIH Vrouwelijk Coach van het Jaar
Privé
[bewerken | brontekst bewerken]Annan kwam in 2000 met haar echtgenoot Max Caldas naar Nederland en samen gingen zij hockeyen bij HC Klein Zwitserland. Hun huwelijk liep niet lang daarna stuk. Sinds september 2005 is Annan getrouwd met de Nederlandse oud-international Carole Thate. Samen hebben ze twee kinderen.[9]
- ↑ Alyson Annan bondscoach Nederlands Elftal Dames, KNHB, 13 oktober 2015
- ↑ [1] Hockeysters pakken in eigen huis Europese titel, NOS, 26 augustus 2017. Gearchiveerd op 20 oktober 2018.
- ↑ Strafcornerspecialist Yibbi Jansen verkozen tot Wereldhockeyster van het Jaar. nu.nl (9 november 2024). Geraadpleegd op 9 november 2024.
- ↑ Persbericht KNHB. Gearchiveerd op 19 januari 2022. Geraadpleegd op 18/01/22.
- ↑ Angstcultuur weg bij hockeysters door Van Ass? 'Kans op weer een rapport dit jaar is nul'. nos.nl (1 oktober 2023).
- ↑ Bondscoach Annan ontslagen bij hockeyvrouwenploeg na berichten over angstcultuur. nos.nl (12 januari 2022).
- ↑ Alyson Annan verrast en wordt bondscoach van China. hockey.nl (17 mei 2022). Geraadpleegd op 31 mei 2022.
- ↑ KNHB onderscheidingen uitgereikt tijdens Olympic Festival KNHB.nl, geraadpleegd op 9 augustus 2021. Gearchiveerd op 9 augustus 2021.
- ↑ (en) Divided in sport, united in love, The Age (1 juli 2007). Gearchiveerd op 12 juni 2018.
· 
· 
