Messier 12

Kugelsteernhopen Messier 12
Opnahm mit en Amateurteleskop
annere Betekens	M12, NGC 6218, C 1644-018, GCl 46
Positschoon
Steernbild	Slangdräger
Rektaszension	16h 47m 14,5s
Deklinatschoon	–1° 56′ 52″
Utsehn
Helligkeit	6,7 mag
Kunzentratschoonsklass	IX
Winkelutmaat	11′
Physikaalsch Egenschoppen
Tohöörigkeit	Melkstraat
integreerte Spektraltyyp	F8
Rootverschuven	−0,000145 ± 0,000002
Radialsnelligkeit	(-43,5 ± 0,6) km/s²
Afstand vun de Eer	16.000 Lj
Dörmeter	75 Lj
Historie
opdeckt vun	Charles Messier
an’n	30. Mai 1764

Messier 12 oder M12 (ok as NGC 6218 bekannt) is en Kugelsteernhopen mit en Dörmeter vun 16′ in dat Steernbild Slangdräger (Ophiuchus). Vun de fief Kugelsteernhopens (M9, 10, 12, 14 und 107) in dat Steernbild is dat de hellste.

Egenschoppen

De Steernhopen is an’n 30. Mai 1764 vun den franzööschen Astronom Charles Messier opdeckt worrn, de em in sien Kataloog an twölfte Steed list hett. Man, eerst 1783 künn Wilhelm Herschel den Steernhopen in enkelte Steerns oplösen.

Mit ruuchweg 250.000 Sünnmassen tellt M12 to de grötteren Kugelsteernhopens. He hört to dat binnere galaktische Halo, vun den sik M12 in sien Ümlooptiet vun 130 Millionen Johren nie wieter as 20.000 Lichtjohren wegbewegt.

In en 10-x-50-Feernglas sütt man M12 as en lütte undüütliche Schiev, jüst so as bi den Naver-Steernhopen M10. Man in en Feernrohr mit 10–15 cm Dörlaat wirkt sien Mitt verstreiter as bi den gliek ollen M10. De hellen enkelten Steerns af en schienbore Helligkeit vun 12 mag sünd röder struktureert un künnt in en söss- bit achttöllig Rohr goot sehn warrn.

De brede Mitt hett en Dörmeter vun üm un bi 2½′, wobi en poor enkelte Steernkeden bit op 10′ reckt. Ünner den blots fief ännerlichen Steerns sünd twee Dwargen vun’n Tyyp RR Lyrae un een Cepheid.

Wetenschopplers gaht dorvun ut, dat M12 bi een oder mehr Dörlööp dör de Melkstraat wegen de Tidenkräft ruuchweg een Million Steerns verloren hett. Dat is so veel as veer Föfftel vun sien hele Masse to Anfang.

Hoochoplööste Opnahm vun’t Karnrebeet dör dat Hubble-Teleskop

Literatur

• Ronald Stoyan: Atlas der Messier-Objekte. Die Glanzlichter des Deep Sky. Oculum-Verlag, Erlangen 2006, S. 102–103, ISBN 3-938469-07-2 (hoochdüütsch).
• Bernd Koch, Stefan Korth: Die Messier-Objekte. Die 110 klassischen Ziele für Himmelsbeobachter. Kosmos-Verlag, Stuttgart 2010, S. 32–33, ISBN 978-3-440-11743-9 (hoochdüütsch).

Weblenken

Messier 12. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Borns

Objekten vun’n Messier-Kataloog

De Reeg na:

M1 | M2 | M3 | M4 | M5 | M6 | M7 | M8 | M9 | M10 | M11 | M12 | M13 | M14 | M15 | M16 | M17 | M18 | M19 | M20 | M21 | M22 | M23 | M24 | M25 | M26 | M27 | M28 | M29 | M30 | M31 | M32 | M33 | M34 | M35 | M36 | M37 | M38 | M39 | M40 | M41 | M42 | M43 | M44 | M45 | M46 | M47 | M48 | M49 | M50 | M51 | M52 | M53 | M54 | M55 | M56 | M57 | M58 | M59 | M60 | M61 | M62 | M63 | M64 | M65 | M66 | M67 | M68 | M69 | M70 | M71 | M72 | M73 | M74 | M75 | M76 | M77 | M78 | M79 | M80 | M81 | M82 | M83 | M84 | M85 | M86 | M87 | M88 | M89 | M90 | M91 | M92 | M93 | M94 | M95 | M96 | M97 | M98 | M99 | M100 | M101 | M102 | M103 | M104 | M105 | M106 | M107 | M108 | M109 | M110

Na Tyyp:

Apene Steernhopens: M6 | M7 | M11 | M16 | M18 | M23 | M25 | M26 | M29 | M34 | M35 | M36 | M37 | M38 | M39 | M41 | M44 | M45 | M46 | M47 | M48 | M50 | M52 | M67 | M93 | M103

Kugelsteernhopens: M2 | M3 | M4 | M5 | M9 | M10 | M12 | M13 | M14 | M15 | M19 | M22 | M28 | M30 | M53 | M54 | M55 | M56 | M62 | M68 | M69 | M70 | M71 | M72 | M75 | M79 | M80 | M92 | M107

Planetaarsche Nevels: M27 | M57 | M76 | M97

Diffuse Nevels: M8 | M17 | M20 | M42 | M43 | M78

Galaxien: M31 | M32 | M33 | M49 | M51 | M58 | M59 | M60 | M61 | M63 | M64 | M65 | M66 | M74 | M81 | M82 | M83 | M84 | M85 | M86 | M87 | M88 | M89 | M90 | M91 | M94 | M95 | M96 | M98 | M99 | M100 | M101 | M102 | M104 | M105 | M106 | M108 | M109 | M110

Annere: M1 (Supernova-Rest) | M24 (Asterismus) | M40 (Asterismus) | M73 (Asterismus)