Konvensyen Nasional
| Konvensyen Nasional | |
|---|---|
| Convention Nationale | |
Lambang Konvensyen Nasional | |
| Kerajaan Beraja Perancis Republik Perancis Pertama | |
| Jenis | |
| Jenis | Unicameral |
| Sejarah | |
| Dibubarkan | 3 November 1795 |
Didahului oleh | Perhimpunan Legislatif |
Diikuti oleh | Council of Ancients Council of Five Hundred |
| Struktur | |
| Ahli | Pelbagai |
 | |
Kumpulan politik | Komposisi Konvensyen Kebangsaan sebelum Pemberontakan 31 Mei – 2 Jun 1793 dan pembersihan Konvensyen Kebangsaan yang seterusnya: The Mountain (302) |
| Tempat persidangan | |
| Salle du Manège (1792–1793) Salle des Machines (1793–1795) | |
sunting  | |
Sebahagian daripada siri tentang |
|---|
| Sejarah Perancis |
   |
| Garis masa |
 Portal Perancis |
Konvensyen Nasional (Perancis: Convention Nationale) ialah dewan konstituen Kerajaan Perancis selama satu hari dan Republik Perancis Pertama untuk tiga tahun pertamanya semasa Revolusi Perancis, berikutan Dewan Konstituen Nasional selama dua tahun dan Badan Perundangan satu tahun. Perhimpunan. Diwujudkan selepas pemberontakan besar 10 Ogos 1792, ia adalah kerajaan Perancis pertama yang dianjurkan sebagai sebuah republik, meninggalkan monarki sama sekali. Konvensyen itu bersidang sebagai perhimpunan satu dewan dari 20 September 1792 hingga 26 Oktober 1795 (4 Brumaire IV di bawah kalendar Konvensyen yang diterima pakai).
Konvensyen itu terhasil apabila Dewan Undangan memutuskan penggantungan sementara Raja Louis XVI dan konvokesyen Konvensyen Kebangsaan untuk menggubal perlembagaan baharu tanpa monarki. Inovasi utama yang lain adalah untuk menetapkan bahawa timbalan kepada Konvensyen itu harus dipilih oleh semua orang Perancis berumur dua puluh satu tahun atau lebih, bermastautin selama setahun dan hidup mengikut hasil kerja mereka. Oleh itu, Konvensyen Kebangsaan adalah perhimpunan Perancis pertama yang dipilih oleh hak mengundi tanpa perbezaan kelas.[1]
Walaupun Konvensyen berlangsung sehingga 1795, kuasa telah diwakilkan secara berkesan oleh Konvensyen dan tertumpu dalam Jawatankuasa kecil Keselamatan Awam dari April 1793. Lapan bulan dari musim gugur 1793 hingga musim bunga 1794, apabila Maximilien Robespierre dan sekutunya menguasai Jawatankuasa Keselamatan Awam, mewakili fasa paling radikal dan paling berdarah dalam Revolusi Perancis, yang dikenali sebagai Pemerintahan Keganasan. Selepas kejatuhan Robespierre, Konvensyen itu berlangsung selama setahun lagi sehingga perlembagaan baharu ditulis, yang membawa kepada Direktori Perancis.