Pergi ke kandungan

John Iliopoulos

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
John Iliopoulos di École Normale Supérieure, Paris, 2009.

John (Jean) Iliopoulos (Bahasa Yunani: Ιωάννης Ηλιόπουλος; 1940, Kalamata, Yunani) ialah seorang ahli fizik Yunani. Dia merupakan orang pertama yang membentangkan Model Piawai fizik zarah dalam satu laporan. Dia terkenal kerana ramalannya mengenai kuark pesona bersama Sheldon Lee Glashow dan Luciano Maiani ("mekanisme GIM").[1] Iliopoulos juga terkenal kerana menunjukkan pembatalan anomali dalam Model Piawai.[2] Dia juga terkenal dengan formula D-term Fayet-Iliopoulos, yang dipelopori pada 1974. Dia kini merupakan anggota kehormat Makmal fizik teori École Normale Supérieure, Paris.

Biografi

[sunting | sunting sumber]

Iliopoulos menamatkan pengajian di National Technical University of Athens (NTUA) pada 1962 sebagai seorang Jurutera Mekanik-Elektrik. Dia melanjutkan pengajiannya dalam bidang teori fizik di Universiti Paris, dan memperolehi ijazah DEA (1963), Doctorat 3e Cycle (1965), dan Doktorat d 'Etat (1968). Antara 1966 dan 1968 dia menjadi seorang sarjana di CERN, Geneva. Dari 1969 hingga 1971 dia bekerja sebagai Pembantu (Associate) Penyelidik di Universiti Harvard . Pada 1971 dia kembali ke Paris dan mula bekerja di CNRS . Iliopoulos juga memegang jawatan pengarah Makmal Fizik Teori di École normale supérieure antara tahun 1991-1995 dan 1998-2002. Pada 2002, dia menjadi penerima pertama hadiah Aristeio, yang diwujudkan untuk mengiktiraf orang Yunani yang memberikan sumbangan penting dalam memajukan bidang sains pilihan mereka. Iliopoulos bersama Maiani dianugerahkan Hadiah Sakurai untuk fizik zarah teori pada 1987. Pada 2007, Iliopoulos dan Maiani menerima Pingat Dirac ICTP "atas kajian mereka ke atas fizik kuark pesona, sumbangan besar kepada permulaan Model Piawai, teori moden Zarah Keunsuran."

Kajian saintifik

[sunting | sunting sumber]

Iliopoulos pakar dalam fizik teori tenaga tinggi dan fizik zarah keunsuran. Pada 1970, bersama Sheldon L. Glashow dan Luciano Maïani, dia memperkenalkan "mekanisme GIM" (dinamakan sempena tiga pengarang ini) yang merupakan elemen penting dalam teori interaksi asas yang dikenali sebagai "Model Piawai".[3] Mekanisme ini mempostulatkan wujudnya zarah asas baharu, kuark "terpesona", ramalan yang disahkan eksperimen pada 1974.[4][5] Pada 1972, bersama Claude Bouchiat dan Philippe Meyer,[6] dia menunjukkan bahawa kekoherenan matematik Model Piawai memerlukan simetri antara unsur-unsur asas jirim, iaitu kuark (yang membentuk hadron seperti proton dan neutron) dan lepton (seperti sebagai elektron, muon, dan neutrino ). Simetri ini juga disahkan secara eksperimen.[perlu rujukan]

Iliopoulos ialah salah seorang pelopor supersimetri, simetri hipotesis yang menghubungkan fermion dan boson. Dia menunjukkan bahawa ia mempunyai sifat penumpuan yang menakjubkan dan, bersama P. Fayet,[7] dia mengusulkan mekanisme yang menyebabkan pecahan spontannya. Dia juga mengkaji beberapa aspek teori kuantum graviti serta sifat matematik teori tolok tak varian yang dirumuskan dalam ruang geometri yang tak kalis tukar tertib.[perlu rujukan]

Makalah utama

[sunting | sunting sumber]
  • Glashow, S. L.; Iliopoulos, J.; Maiani, L. (1970-10-01). "Weak Interactions with Lepton-Hadron Symmetry". Physical Review D. American Physical Society (APS). 2 (7): 1285–1292. doi:10.1103/physrevd.2.1285. ISSN 0556-2821.
  • Bouchiat, C.; Iliopoulos, J.; Meyer, Ph. (1972). "An anomaly-free version of Weinberg's model". Physics Letters B. Elsevier BV. 38 (7): 519–523. doi:10.1016/0370-2693(72)90532-1. ISSN 0370-2693.
  • Iliopoulos, J.; Zumino, B. (1974). "Broken supergauge symmetry and renormalization". Nuclear Physics B. Elsevier BV. 76 (2): 310–332. doi:10.1016/0550-3213(74)90388-5. ISSN 0550-3213.
  • Fayet, P.; Iliopoulos, J. (1974). "Spontaneously broken supergauge symmetries and goldstone spinors". Physics Letters B. Elsevier BV. 51 (5): 461–464. doi:10.1016/0370-2693(74)90310-4. ISSN 0370-2693.
  • Antoniadis, I.; Iliopoulos, J.; Tomaras, T. N. (1986-03-31). "Quantum Instability of de Sitter Space". Physical Review Letters. American Physical Society (APS). 56 (13): 1319–1322. doi:10.1103/physrevlett.56.1319. ISSN 0031-9007. PMID 10032637.
  • Floratos, E.G.; Iliopoulos, J.; Tomaras, T.N. (1987). "Tree-level scattering amplitudes in de Sitter space diverge". Physics Letters B. Elsevier BV. 197 (3): 373–378. doi:10.1016/0370-2693(87)90403-5. ISSN 0370-2693.
  • Floratos, E.G.; Iliopoulos, J.; Tiktopoulos, G. (1989). "A note on SU(∞) classical Yang-Mills theories". Physics Letters B. Elsevier BV. 217 (3): 285–288. doi:10.1016/0370-2693(89)90867-8. ISSN 0370-2693.
  • Floratos, E.G.; Iliopoulos, J. (2006). "Gauge theories and non-commutative geometry". Physics Letters B. Elsevier BV. 632 (4): 566–570. doi:10.1016/j.physletb.2005.10.081. ISSN 0370-2693.
  • J. Iliopoulos, Aux origines de la masse, EDP Sciences (2015)
  • L. Baulieu, J. Iliopoulos, R. Sénéor, From Classical to Quantum Fields, Oxford University Press (2017)

Anugerah

[sunting | sunting sumber]
  • 1978 Hadiah Paul Langevin dari Persatuan Fizikal Perancis
  • 1984 Hadiah Jean Ricard dari Persatuan Fizikal Perancis
  • 1987 Hadiah Sakurai dari Persatuan Fizikal Amerika
  • 1990/2002, Ahli Akademi Sains Perancis yang Sepadan / Sepadan
  • 1996 Doctor honoris causa, Université de la Méditerranée, Aix-Marseille, Perancis
  • 1999 Doctor honoris causa, University of Crete, Greece
  • 2002 Doctor honoris causa, Universiti Ioannina, Greece
  • 2002 Doctor honoris causa, Universiti Athens, Greece
  • Hadiah Bodossaki 2002
  • Pingat Matteucci 2005, Accademia Nazionale delle Scienze, detta dei XL
  • Pingat Dirac 2007, Pusat Antarabangsa untuk Fizik Teoritis Abdus Salam, Trieste, Itali
  • Hadiah Fizik Tenaga Tinggi 2011, Persatuan Fizikal Eropah
  • Hadiah Tiga Ahli Fizik 2013, Ecole Normale Supérieure, Perancis

Lihat juga

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ S. L. Glashow; J. Iliopoulos; L. Maiani (1970). "Weak Interactions with Lepton-Hadron Symmetry". Phys. Rev. D2 (7): 1285. Bibcode:1970PhRvD...2.1285G. doi:10.1103/PhysRevD.2.1285.
  2. ^ Bouchiat, Cl, Iliopoulos, J, and Meyer, Ph (1972) . "An anomaly-free version of Weinberg's model." Physics Letters B38, no. 7 (1972) 519-523.
  3. ^ Glashow, S. L.; Iliopoulos, J.; Maiani, L. (1970-10-01). "Weak Interactions with Lepton-Hadron Symmetry". Physical Review D. American Physical Society (APS). 2 (7): 1285–1292. doi:10.1103/physrevd.2.1285. ISSN 0556-2821.
  4. ^ J.-E. Augustin; dll. (1974). "Discovery of a Narrow Resonance in e+e− Annihilation". Physical Review Letters. 33 (23): 1406. Bibcode:1974PhRvL..33.1406A. doi:10.1103/PhysRevLett.33.1406.
  5. ^ J.J. Aubert; dll. (1974). "Experimental Observation of a Heavy Particle J". Physical Review Letters. 33 (23): 1404. Bibcode:1974PhRvL..33.1404A. doi:10.1103/PhysRevLett.33.1404.
  6. ^ Bouchiat, C.; Iliopoulos, J.; Meyer, Ph. (1972). "An anomaly-free version of Weinberg's model". Physics Letters B. Elsevier BV. 38 (7): 519–523. doi:10.1016/0370-2693(72)90532-1. ISSN 0370-2693.
  7. ^ Fayet, P.; Iliopoulos, J. (1974). "Spontaneously broken supergauge symmetries and goldstone spinors". Physics Letters B. Elsevier BV. 51 (5): 461–464. doi:10.1016/0370-2693(74)90310-4. ISSN 0370-2693.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=John_Iliopoulos&oldid=5864202"